Ο άνθρωπος εντός της πολιτικής κοινωνίας διαδραματίζει ενεργό ρόλο, ισορροπώντας και εναρμονίζοντας την ατομικότητά του και την προσωπική του ελευθερία με τη συλλογική ζωή και τη συλλογική ευημερία
Mέσα σε αυτή την σκληρή και αμείλικτη καθημερινότητα ενός πολιτικού πολλές φορές ξεχνάμε τον “άνθρωπο” που κρύβεται πίσω από αυτήν την ιδιότητα.
Έναν άνθρωπο με ενδιαφέροντα κοινά με τους υπόλοιπούς, μιας και αποτελεί και κομμάτι της ίδιας κοινωνίας .
Έτσι και εμείς θέλαμε να γνωρίσουμε τον άνθρωπο Χάρη Μαμουλάκη.
Τον αθλητή, τον πατέρα, τον σύζυγο τον φίλο Χάρη Μαμουλάκη.
Μια συνέντευξη χαλαρή ανθρώπινη με αρκετή δόση αθλητισμού καθώς έγινε και σε ένα γήπεδο που σηματοδοτεί πολλά για το Ηράκλειο και την Κρήτη .
Δείτε και διαβάστε την απολαυστική συνέντευξή του βουλευτή και Αν. Τομεάρχη Ανάπτυξης & Επενδύσεων ΚΟ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Χαρη Μαμουλάκη στο Primesport.gr
Τι σημαίνει για εσένα αθλητισμός;
«Νομίζω ότι είναι κάτι περισσότερο από μία καθημερινότητα, από μία συνήθεια, από κάτι το οποίο, είτε λίγο είτε πολύ, στερηθήκαμε. Ο αθλητισμός είναι πολιτισμός, είναι κουλτούρα, είναι τρόπος ζωής.»
Ποια ήταν η πιο έντονη συναισθηματικά στιγμή που βίωσες μέσα από τον αθλητισμό;
«Μια πολύ σημαντική ανάμνηση, σε διάρκεια θα έλεγα, που έζησα σε έναν ιστορικό χώρο εδώ στο Ηράκλειο, στο “Γεντί Κουλέ”, είναι η εξαιρετική πορεία του ΟΦΗ στην Ευρώπη, την οποία ακόμα συζητάμε και μνημονεύουμε στα παιδιά μας. Η φοβερή αυτή πορεία που έφτασε εντέλει στους “8” των προκριματικών του Κυπέλλου UEFA. Μία πορεία με Σλάβια Πράγας, με την ιστορική πρόκριση επί της Ατλέτικο Μαδρίτης, παρατεταμένη βέβαια πορεία, αλλά τόσο κεντροβαρής και τόσο σημαντική, ως ανάμνηση. Σαν θεατής, έζησα ανεπανάληπτες στιγμές στο Euro 2004 στην Πορτογαλία. Ήμουν από τους λίγους που πιστέψαμε από την αρχή την Εθνική ομάδα, είχαμε φύγει με φίλους από εδώ, για τους πρώτους αγώνες, με την Πορτογαλία, την Ισπανία, πανηγυρίζοντας τη νίκη στην πρεμιέρα απέναντι στους Πορτογάλους στην έδρα τους. Παρόλο που έχουν περάσει 19 ολόκληρα χρόνια, δεν σου κρύβω Αλέξη, ότι ακόμη και τώρα είναι πολύ ισχυρή η μνήμη. Δηλαδή, θυμάμαι καταρχάς, ότι όλα ήταν μία γιορτή, μία παρατεταμένη γιορτή, σε όλες τις πόλεις που διεξαγόταν η διοργάνωση, στη Λισαβόνα, στο Πόρτο, στο Φάρο. Αυτό που έκανε φοβερή εντύπωση, σε διαφορά με εμάς τους Έλληνες, εκεί στην Πορτογαλία, ήταν ότι είχαν ένα πάθος για το ποδόσφαιρο, οριζόντιο. Δηλαδή χαίρονταν την διαδικασία. Προφανώς το «Portugal, Portugal», ηχούσε παντού, αλλά είχαν αγάπη για το άθλημα αυτό καθ’ αυτό. Μία βαθιά κουλτούρα, μία διαφορετική προσέγγιση, ίσως και λίγο διαφορετική από εμάς.»
Είσαι δεινός σκακιστής, υπήρξες πρωταθλητής Ελλάδας, πρόσφατα εκπροσώπησες το ελληνικό κοινοβούλιο σε Ευρωπαϊκούς Κοινοβουλευτικούς αγώνες. Μίλησε μας για αυτή την εμπειρία.
«Το σκάκι είναι κάτι πολύ σημαντικό για εμένα. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι του χαρακτήρα μου, από τα νεανικά μου χρόνια. Θεώρησα υποχρέωση μου, αυτό το πράγμα να το μεταλαμπαδεύσω στο ελληνικό κοινοβούλιο. Ουσιαστικό αυτό που έγινε, ήταν να εκπροσωπήσω τη χώρα και το ελληνικό κοινοβούλιο στο ευρωπαϊκό κοινοβουλευτικό πρωτάθλημα. Πράγματι, κατέλαβα την 3η θέση, συμμετείχαν εξαιρετικoi παίκτες, πολύ υψηλού επιπέδου, γκραντ μαιτρ όπως ο Υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας και η παρ’ ολίγον πρωθυπουργός στην Βουλγαρία. Δυνατά μυαλά, δυνατοί σκακιστές, εξαιρετικό τουρνουά και νομίζω ότι αφήσαμε κάτι θετικό»
Αγαπάς όμως και το τένις, αν είμαι καλά πληροφορημένος. Ισχύει;
«Ναι. Το τένις είναι κάτι που ήρθε στη ζωή μου, πολύ αργότερα, μετά τα 30 μου χρόνια, παρόλο που παρακολουθούσα από μικρός. Το τένις είναι η μεγάλη μας ευκαιρία, καθώς μεγαλώνουμε, βρίσκοντας μόνο έναν φίλο, να μπορέσουμε να αθληθούμε. Το τένις διέπεται από τρία βασικά χαρακτηριστικά. Απαιτεί… πόδια μαραθωνοδρόμου, χέρια… μποξέρ και… μυαλό σκακιστή. Αυτό νομίζω είναι πολύ σημαντικό, όπως και η ευελιξία, μέχρι και σε πολύ μεγάλες ηλικίες, να μπορείς να αθλείσαι.»
Γνωρίζω ότι όλοι στην πολύτεκνη οικογένειά σου έχετε βάλει τον αθλητισμό στη ζωή σας. Πόσο σημαντικό ρόλο έχει στην καθημερινότητα σας;
«Μία εξαμελής οικογένεια, όπως αντιλαμβάνεσαι, είναι μία δυναμική κατάσταση μέσα στο σπίτι. Αυτό προσφέρει πολλές δυνατότητες διάδρασης, μεταξύ των παιδιών. Δηλαδή κάτι μπορεί ν’ αρέσει στον Μανώλη, μπορεί να ενδιαφέρει και τον Αντώνη, αργότερα ή και το αντίστροφο, με την Δέσποινα και την Ασπασία. Όπως και να έχει ναι, τα παιδιά ασχολούνται. Ο Αντώνης εν προκειμένω με το ποδόσφαιρο, έχει και τα τουρνουά του, αυτό το διάστημα. Ο Μανώλης είναι μικρότερος μεν, τα κορίτσια και συγκεκριμένα η Δέσποινα είχαν ασχοληθεί με την ιστιοπλοΐα, η Ασπασία με τον στίβο, στον οποίο συνεχίζει και γενικότερα νομίζω, οφείλουμε ως γονείς, να δίνουμε το έναυσμα στα παιδιά, για να αθληθούν, για να «μολυνθούν» με το… μικρόβιο του αθλητισμού.»
Έχεις εισιτήρια για τον τελικό του Champions League, του NBA και του Γουίμπλεντον. Ποιον αγώνα παρακολουθείς;
«Γουίμπλεντον. Γουίμπλεντον γιατί είναι το πιο ιστορικό τουρνουά. Καταρχήν, είναι ο παλαιότερος θεσμός από τους προαναφερθέντες. Δεύτερον διεξάγεται στην Αγγλία, που για εμένα λέει πολλά, είναι τα βιώματα μου εκεί, σπούδασα στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Γουίμπλεντον είναι μία διαρκής γιορτή, 15 ημερών και η κορύφωση αυτής, είναι ο τελικός. Ενώ το Champions League και ο τελικός, είναι μία μεμονωμένη διαδικασία. Όχι ότι δεν θα ήθελα να είμαι σε έναν τελικό του Champions League, ή στο Final Four της Euroleague, αλλά το Γουίμπλεντον είναι το κάτι άλλο.»
Σε καλεί για φαγητό ο Μαραντόνα κι ο Πελέ. Ποια πρόσκληση αποδέχεσαι;
«Μαραντόνα, αβλεπί που λέμε. Όχι ότι ήταν καλύτερος παίκτης ή χειρότερος, αλλά υπάρχει ένα μεγάλο αλλά. Ο Μαραντόνα ήταν κάτι παραπάνω από ποδοσφαιριστής, ήταν μία προσωπικότητα με τα θετικά και τα αρνητικά της. με τις ιδιαιτερότητες του ως προσωπικότητα, αλλά σίγουρα θα ήταν συναρπαστική και μόνο η προοπτική συζήτησης μαζί του σε ένα γεύμα.»
Συναντάς τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ποια είναι η πρώτη φράση που θα του έλεγες;
«Ένα μεγάλο ευχαριστών. Ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί σηκώνει τη σημαία της χώρας μου, τη σημαία της χώρας μας ψηλά, σε όλον τον κόσμο. Αυτό, ουσιαστικά το promotion που κάνει ο Γιάννης, σε όλον τον κόσμο για την Ελλάδα, είναι αδιανόητο. Ακόμη και εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε καταλάβει, πόσο μεγάλη επίπτωση-επιρροή, θετική επιρροή και επίπτωση είναι η παρουσία του στα γήπεδα του NBA. Αλλά επίσης, νομίζω ότι είναι η επιτομή της δικαιοσύνης, αυτό που λέμε εμείς στην πολιτική και δράττομαι της ευκαιρίας προεκλογικά. Ένα νέο παιδί, από πάρα πάρα πολύ χαμηλά, άξιζε, δούλεψε και δικαιώθηκε κι αυτό νομίζω ως παράδειγμα ζωής, είναι κάτι ανεπανάληπτο.»
Για μια παρτίδα σκάκι, ποιον προτιμάς ως αντίπαλο: Μέσι ή Ρονάλντο?
«Έχω μία αδυναμία στους Αργεντινούς όπως κατάλαβες με τον Μαραντόνα. Και εδώ θα προτιμήσω Μέσι. Νομίζω και σαν προσωπικότητα μου κάνει περισσότερο “γκελ” και ως άνθρωπος. Κοίταξε και στο σκάκι αν συνδέσω, μία σκακιέρα με αυτούς του δύο, νομίζω θα πήγαινα με Μέσι ανοικτά.»
Πηγαίνεις στο γήπεδο; Βρίσκεις χρόνο;
«Ναι πηγαίνω και πηγαίνω από νεαρή ηλικία και ξέρεις όποιος περνάει από την Αγγλία, έχει και αυτή την αίσθηση ότι η αγάπη για το ποδόσφαιρο, πηγαίνει σε άλλο level σε άλλο επίπεδο και τι εννοώ. Ξέρεις στην Αγγλία το ποδόσφαιρο είναι μία γιορτή. Όλη η εβδομάδα, κινείται γύρω από το ποδόσφαιρο. Έτσι κι εδώ, αυτό είναι που μ’ αρέσει, ακόμα και σε αγώνες του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Έχω μία πολύ καλή παρέα, όπως είναι αυτού του γιου μου, του Αντώνη, ο οποίος είναι πολύ fan του ποδοσφαίρου και να παίζει και να παρακολουθεί. Είναι κάτι το οποίο ακολουθώ και μ’ αρέσει, όχι όμως μόνο το ποδόσφαιρο. Σήμερα εν προκειμένω, που κάνουμε την συνέντευξη διεξάγεται ένα ιστορικής σημασίας παιχνίδι στο Αρκαλοχώρι. Μία ομάδα, η Αναγέννηση δίνει έναν πολύ μεγάλο αγώνα, είναι μία ιστορική ημέρα για την περιοχή του Αρκαλοχωρίου, που τόσο έχει δεινοπαθήσει το προηγούμενο διάστημα, με τον καταστροφικό σεισμό και την αδιαφορία της κυβέρνησης και είναι μία ευκαιρία για αυτούς τους ανθρώπους να χαμογελάσουν λίγο, να τους δώσει μία μικρή χαρά.»
Πώς βλέπεις την ανάπτυξη του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου στον τόπο μας;
«Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο έχει τρομακτικές δυνατότητες, τεράστιες προοπτικές. Δυστυχώς όμως δεν έχει ανοίξει τον βηματισμό του, όπως θα όφειλε, όπως θα μπορούσε, όπως το έχει πραγματικά ανάγκη. Υπάρχουν οι βάσεις, για εμάς δεν σου κρύβω ότι και κοινωνικοπολιτικά το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και όχι μόνο, άλλα όλα τα αθλήματα, είναι κομβικής σημασίας για να επιτευχθεί και μία κοινωνική συνοχή. Άρα υπάρχουν δυνατότητες ακόμη μεγαλύτερες. Βλέπουμε με χαρά, παιδιά να μπαίνουν σε Ακαδημίες, συνεχώς, να μεγαλώνει ο πληθυσμός των παιδιών που ασχολούνται με τον αθλητισμό και αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό κι αν μη τι άλλο ελπιδοφόρο.»
Ποιο ήταν το όνειρο σου όταν ήσουν μικρός; Τι ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
«Μικρός ήθελα να γίνω αρχαιολόγος. Αυτό είναι και το απωθημένο μου. Νομίζω ότι ανήκω σε μία κατηγορία ανθρώπων, που το επάγγελμα τους αποφασίστηκε, προ της γεννήσεως τους. Το λέω αυτό, γιατί ο πατέρας μου είναι πολιτικός μηχανικός, τα αδέρφια του επίσης, γενικά η οικογένεια κινήθηκε γύρω από τις πολυτεχνικές σχολές, του Μετσοβίου Πολυτεχνείου, οπότε σχεδόν ήταν μονόδρομος, δεδομένης και της επαγγελματικής άμεσης απορρόφησης. Όμως από μικρό παιδί, το πάθος μου για την ιστορία και την αρχαιολογία κυριαρχούσε. Τελικά επιλέχθηκε το επάγγελμα, του πολιτικού μηχανικού, αλλά ακόμα και τώρα, ακόμη και σε αυτή την ηλικία, ανατρέχω, διαβάζω πολύ. Έχω πολύ μεγάλη τρέλα με την ιστορία και νομίζω ότι συνδέεται με αυτή μου την αρχική επιθυμία.»
Η πολιτική πώς μπήκε στη ζωή σου;
«Η πολιτική όπως έλεγε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, είναι ένα «μικρόβιο» που μολύνει τον ασθενή κάποια στιγμή στη ζωή του. Ξέρεις πότε φεύγει; Έξι μήνες μετά το θάνατο σου, είναι τόσο χαρακτηριστικό. Έτσι λοιπόν, κάποια στιγμή μολύνθηκα από την πολιτική, μέσω της αυτοδιοίκησης πριν από οκτώ χρόνια. Είναι μία συναρπαστική εμπειρία δεν σου κρύβω, υπό την έννοια, ότι η αίσθηση που αποκομίζεις όταν βοηθάς, βοηθάς έναν συνάνθρωπο σου, βοηθάς την πόλη σου, βοηθάς την κοινωνία, σε θρέφει, σου καλύπτει μία ανάγκη. Άπαξ και ισχύει αυτό μέσα σου, τότε αυτό είναι κινητήρια δύναμη για να προχωρήσεις παρακάτω. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτό και σίγουρα θέλω να πιστεύω, ότι είμαι ένας άνθρωπος που έκανα την καριέρα μου επαγγελματικά και έπειτα εισήλθα στην πολιτική.»
Πώς είναι να είσαι πολύτεκνος πατέρας;
«Πολύτεκνος πατέρας χωρίς την πολύτεκνη μητέρα, να κρατάει τα “δοκάρια” δεν θα μπορούσε να συμβεί ποτέ. Το λέω αυτό, διότι είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι έχω μία σύζυγο την Κάλλια, η οποία είναι εξαιρετική μητέρα. Εγώ όπως καταλαβαίνεις, λόγω του τρόπου ζωής, είμαι παντού και τρέχω συνεχώς. Αθήνα – Ηράκλειο έχει γίνει Κολλιάτσου-Παγκράτι τα τελευταία τέσσερα χρόνια και αν μη τι άλλο η υποστήριξη της είναι καθοριστική. Σίγουρα τα παιδιά θέλουν χρόνο.»
Αν έπαιζες ποδόσφαιρο θα ήσουν ένα καλό δεκάρι, αν κρίνω από τις “πάσες” που μου δίνεις Πως γίνεται να είσαι ταυτόχρονα σύζυγος, πατέρας, βουλευτής. Πώς τα συνδυάζεις όλα αυτά;
«Αυτά που περιγράφεις, περισσότερο για “6ρι” κάνουν, γιατί πρέπει να κρατάς πίσω την συνοχή, μεταξύ των δύο γραμμών, αλλά ναι είναι δύσκολο για να είμαι ειλικρινής, είναι πολύ δύσκολο. Το ευχάριστο με την καθημερινότητα είναι ότι δεν είναι βαρετή. Είναι μία δυναμική κατάσταση, αλλάζει συνεχώς. Δεν έχεις τον μονότονο τρόπο ζωής που υπάρχει σε άλλα επαγγέλματα. Από την άλλη όμως, πληρώνεις το τίμημα της έντονης πίεσης, άγχους σε μεγάλο βαθμό, ειδικά τώρα, εν προκειμένω με την προεκλογική περίοδο και ευθύνης γύρω από τα παιδιά.»
Η μεγάλη σου κόρη η Δέσποινα στις εκλογές της 21η Μαΐου θα ψηφίσει για πρώτη φορά. Πώς νιώθεις για αυτό; Μιλάτε για πολιτική; Ή απλώς η πολιτική είναι η «δουλειά» του μπαμπά;
«Καταρχάς, ναι η Δέσποινα φέτος θα ψηφίσει για πρώτη φορά. Ελπίζω να με ψηφίσει (χαχα), αστειεύομαι! Ξέρεις κάτι, είναι ενδιαφέρον, Τα παιδιά δεν έχουν ενσωματώσει τόσο στην καθημερινότητα τους, την έννοια της πολιτικής και δεν είναι και τόσο εύκολο, δεδομένης της απαξίωσής της, κακά τα ψέματα τα τελευταία χρόνια. Αυτό είναι ένα μεγάλο χρέος δικό μας, να επαναφέρουμε την πολιτική, στην καθημερινότητα γιατί είναι κάτι πολύ σημαντικό, κάτι που διαπερνά και εμάς τους ίδιους και θα υπάρχει και μετά από εμάς. Δεν είναι εύκολο, αλλά νομίζω με τους νέους τρόπους, με τα κοινωνικά δίκτυα, αρχίζουν τα παιδιά και μπαίνουν σε αυτή τη λογική.»
Γιατί να επιλέξει κάποιος νέος άνθρωπος να ασχοληθεί με την πολιτική;
«Διότι είναι ο μοναδικός τρόπος, να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να μπορείς κι εσύ να παραμετροποιήσεις, να βάλεις το δικό σου λιθαράκι, διαφορετικά απλά θα παρακολουθείς απαθής και σιωπών σίγουρα τις εξελίξεις να προχωρούν, πολλές φορές και εις βάρος σου, χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτα. Άρα είναι όπως το ποδόσφαιρο. Αν δεν μπεις στον αγωνιστικό χώρο, δεν μπορείς να πεις ότι είσαι ικανός να αλλάξεις τα πράγματα, οφείλεις να συμμετέχεις .»
Πίσω από έναν πολυάσχολο άντρα κρύβεται μια δυναμική γυναίκα; Ισχύει αυτό για τη σύζυγό σου την Κάλλια;
«Νομίζω αυτό που έλεγε ο Γούντι Άλεν κυριαρχεί. “Μπορεί οι άνδρες να νομίζουμε ότι είμαστε το κεφάλι, αλλά η γυναίκα είναι ο λαιμός. Άρα λοιπόν, υπό αυτή την έννοια, θεωρώ πως δεν ήταν τίποτα το ίδιο, αν δεν είχα έναν άνθρωπο όπως η Κάλλια, στη ζωή μου. Παίζει καθοριστικό ρόλο, κακά τα ψέματα, είμαστε αυτό που είμαστε, στη ζωή και προχωράμε και είμαστε άθροισμα, όλων αυτών που μας περιβάλλουν. Και ποιοι είναι αυτοί; Είναι ο άνθρωπος μας, τα παιδιά μας οι δικοί μας άνθρωποι, οι γονείς μας κλπ.»
Γεννήθηκες και μεγάλωσε στο κέντρο του Ηρακλείου, στην οδό Χάνδακος. Αν γεννιόσουν ξανά και μπορούσες να επιλέξεις, θα επέλεγες ξανά το Ηράκλειο; αν δεν κάνω λάθος. (εδώ θέλουμε κάτι άλλο, μην μπλέξουμε με τα δημοτικά)
«Είμαι γέννημα θρέμμα του Νομού Ηρακλείου. Γεννήθηκα στην Οδό Αριάδνης, απέναντι από τον κινηματογράφο «Βιτσέντζος Κορνάρος», μεγάλωσα μέχρι και την ενηλικίωση μου, εκεί στο τελευταίο σπιτάκι κοντά στην θάλασσα, εκεί στην Οδό Χάνδακος. Μες στην «καστροπολιτεία» δηλαδή. Είναι δύσκολη η ερώτηση μπορώ να πω, αλλά ναι θα ήθελα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό. Το Ηράκλειο το αγαπώ, το Ηράκλειο είναι μέρος του ίδιου μου του εαυτού, είναι πολύ σημαντικό για εμένα, είναι ο τόπος που μεγαλώνουν τα παιδιά μου, αλλά πάντοτε θα μου άρεσε να βιώσω και κάτι διαφορετικό»
Λείπει κάτι από τη ζωή του Χάρη Μαμουλάκη;
«Το τίμημα του να δίνεις χρόνο, σε κάποια θέματα που δεν θα είχαν πρωτεύουσα σημασία για εσένα και θα προτιμούσες να τον μοιραζόσουν με τους δικούς σου ανθρώπους, τα παιδιά σου, κάποια πράγματα που αγαπάς. Αυτό είναι νομίζω το μεγαλύτερο τίμημα, γιατί ο χρόνος είναι συγκεκριμένος, η ζωή είναι μικρή, οπότε οφείλουμε κάθε λεπτό, κάθε ώρα, να την αξιοποιούμε όπως πραγματικά θέλουμε και αγαπάμε. Αυτό δυστυχώς στην πολιτική δεν είναι πάντοτε πανάκεια. Αναγκάζεσαι εκ των πραγμάτων, να αφιερώσεις τον χρόνο σου, να θυσιάσεις τον χρόνο σου για πράγματα που πρέπει απλά να γίνουν. Αυτό αν μη τι άλλο είναι ένα τίμημα.»
Μπαίνοντας επίσημα σε προεκλογική περίοδο, θέλω να απευθύνεις ένα μήνυμα στους νέους ανθρώπους του αθλητισμού, εκ μέρους της παράταξης την οποία εκπροσωπείς
«Το κεντρικό μότο, της προεκλογικής μας καμπάνιας, που κυριαρχεί παντού και οριζόντια, ακουμπάει και τον αθλητισμό. Ποιο είναι αυτό; Δικαιοσύνη, δικαιοσύνη παντού. Νομίζω ότι στον αθλητισμό υπάρχουν πολλά θέματα, που η δικαιοσύνη είναι απαραίτητη όσο ποτέ. Δικαιοσύνη όμως και στον τρόπο με τον οποίο, μπορεί κάποιος να ασχοληθεί με τον αθλητισμό, ως νέος άνθρωπος για να εξελιχθεί. Με δίκαιο τρόπο, με αξιοκρατία και αντικειμενικότητα. Άρα νομίζω, αυτό το οποίο μπορούμε να εξασφαλίσουμε ως ΣΥ.ΡΙΖ.Α – Προοδευτική Συμμαχία για τους νέους ανθρώπους, για τους ανθρώπους γενικότερα του αθλητισμού είναι δικαιοσύνη, δικαιοσύνη σε όλα τα επίπεδα, οριζόντια, κάθετα και αποφασιστικά.»
