Πέντε χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον θάνατο του μεγάλου Έγκε Γκέραρντ που άφησε ένα τεράστιο κενό όχι μόνο στον ΟΦΗ αλλά και στο ελληνικό ποδόσφαιρο κάνοντας το μακρινό ταξίδι προς την αιωνιότητα
Είχα την τιμή και την χαρά να γνωρίσω τον μεγάλο μίστερ στη Θεσσαλονίκη σε μικρή ηλικία αμούστακο δημοσιογραφικά παιδί σε ηλικία 20-21 ετών κάνοντας τα πρώτα μου δειλά βήματα στο αθλητικό ρεπορτάζ ως ρεπόρτερ της ομάδας μπάσκετ του Άρη αλλά πάντα είχα το ελεύθερο από έναν άλλον Άρη τον αρχισυντάκτη μου τότε στην εφημερίδα “Αγγελιοφόρος” τον Άρη τον Νικολάκη για να κάνω και κάποια ελεύθερα θέματα
Σήμερα θα σας εξιστορήσω μέσα από αυτό το κείμενο πως κατάφερα να πάρω την πρώτη μου μεγάλη συνέντευξη σε πολύ μικρή ηλικία από ένα άνθρωπο που τότε ήταν στο απόγειο της προπονητικής του καριέρας αλλά με μεγάλη ευχαρίστηση δέχθηκε να μιλήσει σε έναν άγνωστο για αυτόν ρεπόρτερ τον χειμώνα του 1998 πριν από ένα αγώνα ΠΑΟΚ- ΟΦΗ στην Τούμπα
Μια μέρα όπου δεν είχε πολύ δουλειά χτυπάω την πόρτα του γραφείου του Άρη Νικολάκη και του λέω θέλω να σας μιλήσω για μια ιδέα που έχω και μια συνέντευξη που θέλω να πάρω από ένα σημαντικό πρόσωπο του ελληνικού ποδοσφαίρου
Ο Νικολάκης που πάντα ήταν απασχολημένος αλλά θα άκουγε πάντα τι είχες να του πεις με ρωτάει ποιο πρόσωπο ήταν αυτό και όταν του είπα ο προπονητής του ΟΦΗ Έγκε Γκέραρντ με κοίταξε στα μάτια και μου είπε: “H πολύ θρασύς είσαι μικρέ η μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου, αλλά επειδή όλοι πρέπει να κυνηγάμε τα όνειρα μας εγώ το μόνο που μπορώ να σε βοηθήσω είναι να σου βρω και να σου δώσω το τηλέφωνο του , από εκεί και πέρα όλα τα άλλα είναι δική σου δουλειά”
Πράγματι μέσα σε λίγα λεπτά το τηλέφωνο του μεγάλου Ολλανδού ήταν στα χέρια μου και είχα το πιο σημαντικό στοιχείο για να ξεκινήσω ένα τρελό όνειρο που μετά από χρόνια κατάλαβα τι ακριβώς έκανα , και από ποιον άνθρωπο πήρα συνέντευξη κάνοντας απλά την πρακτική μου σε μια εφημερίδα
Στο πρώτο , δεύτερο τηλεφώνημα ο μίστερ δεν απάντησε αλλά ένας καλός φίλος και συνάδελφος καλή του ώρα εκεί που βρίσκεται μου λέει “στείλε του ένα προσωπικό μήνυμα πες του από ποιο μέσο είσαι και πιστεύω ότι θα σου απαντήσει”
Και έτσι έγινε ο Ολλανδός έλαβε το μήνυμα και στην επόμενη κλήση μου σήκωσε το τηλέφωνο με την απάντηση του να είναι αφοπλιστική “γιατί ενώ δουλεύεις σε μια εφημερίδα της Θεσσαλονίκης θέλεις να μιλήσεις με ένα προπονητή που εκπροσωπεί μια ομάδα της Κρήτης , εδώ μόνο ΠΑΟΚ και Άρης τους ενδιαφέρουν”
Του εξήγησα ότι είμαι από το Ηράκλειο και πως θα ήταν τιμή για εμένα στα πρώτα μου δημοσιογραφικά βήματα να πάρω μια συνέντευξη από ένα τόσο σημαντικό πρόσωπο του ποδοσφαίρου της χώρας μας και από την ομάδα που αγαπούσα από μικρό παιδί τον ΟΦΗ
“Εντάξει φίλε σε περιμένω στις 8 το βράδυ μετά το φαγητό στο ξενοδοχείο” μου είπε ο Ολλανδός και έκλεισε το τηλέφωνο Η αποστολή του ΟΦΗ εκείνα τα χρόνια έμενε στο ξενοδοχείο “Οlympia” στην Οδό Ολύμπου στη Θεσσαλονίκη
Πήρα ένα δημοσιογραφικό κασετοφωνάκι με τις μικρές κασέτες, ενα μπλοκ σημειώσεων και πήρα το αστικό λεωφορείο για να πάω να βρω τον Εγκε Γκέραρντ
Όντως ο Ολλανδός που ήταν κύριος στα ραντεβού του με περίμενε λίγο πριν τις 8 στο σαλόνι του ξενοδοχείου όπου είχε ζητήσει από τους ανθρώπους του ξενοδοχείου να υπάρχει ένα ξύλινο παραβαν για να μπορέσουμε να κάνουμε με ησυχία την συνέντευξη μας
Με την δημοσιογραφική αμέλεια αλλά και συνάμα το θράσος που με διακατείχε σαν νέος δημοσιογράφος άρχισα να κάνω ερωτήσεις στον Ολλανδό για τις σχέσεις του ΟΦΗ με τον Παναθηναϊκο, για τις σχέσεις του ίδιου με την οικογένεια Βαρδινογιάννη και άλλα θέματα που εκείνη την εποχή ήταν στην επικαιρότητα ειδικά μετά τον θάνατο του αείμνηστου Θόδωρα
Μετά μεγάλης έκπληξης ο Γκέραρντ απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις και όταν του είπα αν θέλει να τα γράφω έτσι όπως μου τα είπε η αν θέλει να μην γράψουμε κάτι από τα λεγόμενα του μου απάντησε αφοπλιστικά “δεν μιλάω εύκολα νεαρέ αλλά μου βγάζεις κάτι ειλικρινές και σε εμπιστεύομαι , γράψε ακριβώς ότι σου είπα”
Λίγα λεπτά πριν ολοκληρωθεί η συνέντευξη μας και ενώ οι παίκτες ήταν ήδη στα δωμάτια τους δυο εξ ΄αυτών που έκαναν μεγάλη καριέρα στον ΟΦΗ και άφησαν την δική τους ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο κατέβηκαν στο σαλόνι για να παίξουν ηλεκτρονικά παιχνίδια στο χώρο του σαλονιού τα οποία τότε ήταν στη μόδα
Οι ίδιοι δεν γνώριζαν ότι ο Ολλανδός ήταν ακόμα και έδινε συνέντευξη οπότε ο Ολλανδός που ήταν πολύ αυστηρός σε θέματα πειθαρχίας τους έκανε “τσακωτούς” και με την ανάλογη παρατήρηση μακριά από εμένα όμως τους είπε να ανέβουν και πάλι στα δωμάτια τους
Λίγο πριν φύγω από το ξενοδοχείο ο Έγκε μου είπε “γράψε ότι είπαμε στη συνέντευξη αλλά όχι αυτό το περιστατικό , το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι για αυτό που έκαναν ο ένας θα μείνει στον πάγκο και ο άλλος εκτός αποστολής”
Την επόμενη ημέρα παρακολουθώντας το ματς του ΠΑΟΚ με τον ΟΦΗ διαπιστώνω με έκπληξη ότι ο Ολλανδός έκανε πράξη αυτά που μου είπε αφήνοντας τον ένα παίκτη στον πάγκο και τον άλλο εκτός αποστολής με τους τότε ρεπόρτερ του ΟΦΗ να ψάχνουν τον λόγο που έγινε αυτό και εγώ να είμαι ο μόνος που πραγματικά γνώριζε την αιτία αυτής της κίνησης
Το ματς τελείωσε και μέσα στην εβδομάδα που ακολούθησε έκατσα και απομαγνητοφώνησα την συνέντευξη με τον μεγάλο Ευγένιο λέξη προς λέξη με κάθε φράση να έχει την δική της ξεχωριστή σημασία
Πήγα στο γραφείο μου στον “Αγγελιοφώρο” με την απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη του Ολλανδού ανα χείρας και λέω στον Άρη τον Νικολάκη ότι τα κατάφερα
Ο ίδιος για να με ανταμείψει μου είπε ότι η συνέντευξη αυτή θα μπει στο σαλόνι της εφημερίδας στο φύλλο της Κυριακής άσχετα αν δεν ήταν ένα πρόσωπο που αφορούσε την ποδοσφαιρική Θεσσαλονίκη όπου πάντα κυριαρχούσαν στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ ακόμα και οι προπονήσεις του ΠΑΟΚ και του Άρη
Ο τίτλος που έβαλα στη συνέντευξη μετά από πολύ σκέψη ήταν “Ολλανδικός Μινώταυρος’ και η συνέντευξη του Ολλανδού είχε μεγάλη απήχηση σε αρκετό κόσμο αφού έλεγε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα
Η συνέντευξη αυτή έμεινε για αρκετά χρόνια φυλαγμένη ως κειμήλιο στο συρτάρι μου αλλά σε μια μετακόμιση κάπου χάθηκε και αυτό το γεγονός με στεναχώρησε πολύ όπως και το ότι η μίνι κασέτα που την είχα γράψει μετά την απομαγνητοφώνηση δεν την κράτησα αλλά την χρησιμοποίησα για άλλες μελλοντικές συνεντεύξεις
Βλέπετε είχα καταφέρει τον σκοπό μου και δεν είχα ως νέος στο μυαλό μου ότι πέτυχα κάτι σπουδαίο σε μια ξένη πόλη άγνωστος μεταξύ αγνώστων με μόνο εφόδιο μου το δημοσιογραφικό μου μεράκι
Γυρνώντας στο Ηράκλειο για διακοπές είχα στα χέρια μου τον “Αγγελιοφώρο” και με καμάρι έδειξε στον συγχωρεμένο τον πατέρα μου την συνέντευξη με τον Ολλανδό
Όταν την διάβασε όλη βούρκωσε και μου είπε “είμαι περήφανος για εσένα, γιατί κατάφερες κάτι πολύ σημαντικό χωρίς την βοήθεια κάποιου”
Αυτή η συνέντευξη με τον μεγάλο Ολλανδό μου έδωσε μια “κλωτσιά” για να πάω παραπέρα δημοσιογραφικά και να πειστούν και οι γονείς μου ότι αυτό το παιδί είναι γεννημένο για να κάνει αυτή την δουλειά και όχι να ασχοληθεί σε μια στρωμένη δουλειά που μου είχαν οι γονείς μου σχετικά με τον τουρισμό
ΥΓ Μετά από χρόνια όταν επέστρεψα στην Κρήτη βρεθήκαμε με τον Ολλανδό όπου με θυμήθηκε και αναπωλήσαμε μαζί όλες εκείνες τις ωραίες στιγμές που ζήσαμε εκείνο το βράδυ του 1998 στο ξενοδοχείο “Olympia”
Όσο για τους δύο ποδοσφαιριστές δεν θα σας αποκαλύψω τα ονόματα εις μνήμη του Ολλανδού , αλλά αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι και με τους δύο πλέον διατηρώ μια εξαιρετική φιλία αρκετών χρόνων και δεν τους έχω αποκαλύψει ποτέ ότι ήμουν παρών σε αυτό το γεγονός
