Με μια μακροσκελή ανακοίνωση ο Γ. Βρέντζος επιβεβαίωσε την ενασχόληση του εξωδιοικητικά το προηγούμενο διάστημα με την ομάδα της Κηφισιάς μετά την αποχώρηση του από τα Χανιά, αλλά παράλληλα έκανε γνωστή και τη μη συνέχιση της συνεργασίας του με την Αθηναϊκή ομάδα αναζητώντας το νέο ποδοσφαιρικό του σταθμό.
Αναλυτικά στην ανάρτηση του ο Γ. Βρέντζος αναφέρει:
“Καθώς το καλοκαίρι βαδίζει προς το τέλος του και η νέα ποδοσφαιρική σεζόν έχει ήδη ξεκινήσει θεωρώ ότι ήρθε πλέον η ώρα να ξεκαθαρίσω, τόσο προς τους φιλάθλους όσο και προς τον ίδιο μου τον εαυτό, τις προθέσεις μου όσον αφορά την φετινή ενασχόληση μου με το ποδόσφαιρο.
Ήταν ένα ποδοσφαιρικά δύσκολο καλοκαίρι για μένα. Η περσινή σεζόν δεν τελείωσε με τον επιθυμητό τρόπο, καθότι στα Χανιά δεν καταφέραμε τελικά να εκπληρώσουμε το μεγάλο στόχο της ανόδου στην SL1, παρότι φτάσαμε πολύ κοντά. Ήλπιζα ότι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε την προσπάθεια και να κατακτήσουμε φέτος αυτό που κάποιοι, σε συνδυασμό με τα λάθη μας, μας στέρησαν πέρυσι. Φέτος δε θα μας σταματούσε κανείς και τίποτα. Δυστυχώς, για λόγους που είναι γνωστοί στους κύκλους της ΠΑΕ Χανιά, η καλή και αναμφισβήτητα επιτυχημένη “παρέα”, που δημιουργήσαμε τα προηγούμενα δύο χρόνια, διαλύθηκε στις αρχές του καλοκαιριού. Παρέμειναν όμως βασικά μέλη της, με πρώτο και καλύτερο τον Αντώνη Ροκάκη, που μπορούν να συνεχίσουν με ακόμα καλύτερα αποτελέσματα. Τους το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου.
Μετά την αποχώρηση μου από τα Χανιά δέχθηκα ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες και τιμητικές προτάσεις από κάποιες ιστορικές και μεγάλες ομάδες της SL2. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τις υπόλοιπες ομάδες, οι οποίες μάλιστα ως μεγέθη και ονόματα είναι μεγαλύτερες, η Κηφισιά ήταν ξεκάθαρα για εμένα η καλύτερη επιλογή. Δεν ήταν μόνο η προσωπική σχέση και φιλία μου με τον Χρήστο Πρίτσα, ο οποίος βοήθησε εμένα και τον Αντώνη στα Χανιά πέρυσι, καθώς και η δυνατότητα να συνεχίσω να ασχολούμαι με μια πολύ οργανωμένη ομάδα με πρωταγωνιστικούς στόχους και φιλόδοξο όραμα. Μου δινόταν επιπλέον, για πρώτη φορά στα 11 χρόνια που ασχολούμαι με το ποδόσφαιρα ως παράγοντας, η δυνατότητα να κάνω το κέφι μου χωρίς να χρειάζεται να βάλω και να φέρω χρήματα (που δεν μου περισσεύουν, τουλάχιστον στο βαθμό που έχω ξοδέψει για το ποδόσφαιρο). Δεν θα χρειαζόταν επίσης να ασχολούμαι και να αγχώνομαι για τα πάντα, κλέβοντας πολύτιμο χρόνο από την οικογένεια και τη δουλειά μου. Η κύρια ευθύνη μου θα ήταν το αγωνιστικό τμήμα, κάτι που είναι άλλωστε αυτό που μου αρέσει να κάνω περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ως παράγοντας.
Ο Χρήστος Πρίτσας, οι δυο γιοι του Πάνος & Κωνσταντίνος (πραγματικά εξαιρετικά παιδιά) και γενικά όλη η οικογένεια της ΠΑΕ Κηφισιά (Λευτέρης, Κώστας, Τάκης, Νίκος, Αργύρης, Γιώργος, Θάνος κ.α.) με υποδέχτηκαν με μεγάλη θέρμη (παρά το γεγονός ότι στο παρελθόν όχι μόνο είχαμε έρθει αντιμέτωποι αλλά επιπλέον είχα δημόσια εκφραστεί αρνητικά για αυτούς). Στο μικρό διάστημα που συνεργαστήκαμε μ’ έκαναν να αισθανθώ σαν να ήμουν μαζί τους χρόνια, γι’ αυτό και τους ευχαριστώ θερμά όλους. Ιδιαίτερη αναφορά, πέρα φυσικά από τον Χρήστο που ξέρει πόσο τον εκτιμώ (κι ας μαλώνουμε συνέχεια), θα ήθελα να κάνω στον Στέφανο Κοτσόλη με τον οποίο συνεργάστηκα στενότερα απ’ όλους. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό άνθρωπο κι επαγγελματία, ο οποίος αποτελεί κόσμημα για την Κηφισιά και γενικά το ελληνικό ποδόσφαιρο. Είμαι σίγουρος ότι θα κάνει μια λαμπρή καριέρα ως τεχνικός/αθλητικός διευθυντής.
Παρότι δεν είχα την ελευθερία κινήσεων που περίμενα, ώστε να φτιάξω την ομάδα ακριβώς όπως ήθελα (πάντα φυσικά σε συνεργασία με τον προπονητή και τον τεχνικό διευθυντή και υπό την εποπτεία του ανθρώπου που πληρώνει), όπως έκανα στα Χανιά και παλαιότερα στον Εργοτέλη (επιτυχώς βάσει αποτελεσμάτων), πιστεύω ότι συνέβαλα θετικά κυρίως στον μεταγραφικό σχεδιασμό αλλά και γενικά στην οργάνωση του ποδοσφαιρικού τμήματος.
Σύντομα όμως φάνηκε η διαφορά φιλοσοφίας μεταξύ του Χρήστου κι εμένα, όσον αφορά τη διαχείριση του αγωνιστικού τμήματος (κι όχι μόνο). Κι όταν προκύπτουν διαφωνίες μεταξύ δύο συνεργατών, αυτός που είτε υποχωρεί είτε αποχωρεί είναι αυτός που δεν πληρώνει. Κι εγώ, που στην Κηφισιά όπως προείπα δεν θα έβαζα χρήματα, δεν έχω μάθει ούτε να υποχωρώ ούτε να συμβιβάζομαι (όταν είμαι σίγουρος ότι έχω δίκιο)…
Ακόμα όμως και να ήθελα να συνεχίσω να προσπαθώ να προσαρμοστώ σε μια διαφορετική, σε άλλα καλύτερη και σ’ άλλα χειρότερη, για μένα κατάσταση από αυτήν που υπήρχε στα Χανιά, ένα πολύ δυσάρεστο πρόσφατο γεγονός, ηθικής τάξης για μένα, με οδήγησε οριστικά στην έξοδο…
Στενοχωριέμαι γιατί πιστεύω ότι παρά τις διαφωνίες μας με τον Χρήστο, που σε συνδυασμό με την έντονη προσωπικότητα και τον δύσκολο χαρακτήρα και των δυο μας δυσκόλευαν τη συνεργασία μας, θα μπορούσαμε μαζί να πετύχουμε σπουδαία πράγματα (ειδικά τώρα που έκοψε τις κακές ποδοσφαιρικές παρέες του…). Με τον Χρήστο, όπως και με τον Αντώνη στα Χανιά, συμπληρώναμε ο ένας τον άλλον, ο καθένας μας είχε διαφορετικές ικανότητες και δυνατά στοιχεία ως παράγοντας. Ο Χρήστος συνολικά υπερτερεί σε σχέση μ’ εμένα, αλλά θα μου επιτρέψει να δηλώσω και δημόσια αυτό που πάντα του χτυπούσα για να τον πειράξω, ότι – αποδεδειγμένα – ξέρω πολύ περισσότερη μπάλα από εκείνον. Ευτυχώς για αυτόν και την Κηφισιά που με άκουσε έστω και σε λίγα απ’ όσα τον συμβούλεψα.
Ας με ακούσει λίγο παραπάνω έστω και μετά την αποχώρηση μου κι ας κάνει έστω και μερικά απ’ όσα του έχω πει, διότι το πρωτάθλημα φέτος θα είναι πάρα πολύ δύσκολο, δυσκολότερο από το περσινό και πολύ δυσκολότερο από το προπέρσινο που κατέκτησε. Για να μη χρειαστεί να είναι πάλι αυτός ο MVP του πρωταθλήματος…
Παραμένω φίλος με τον Χρήστο Πρίτσα (παρότι με στενοχώρησε κι απογοήτευσε), όπως και με τον Αντώνη Ροκάκη (παρότι στο τέλος όχι μόνο με “πούλησε” αλλά και με προσέβαλε δημόσια έστω κι άθελα του). Τους σέβομαι και τους εκτιμώ και τους δύο, τόσο ως επιχειρηματίες όσο και ως ποδοσφαιρικούς παράγοντες. Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει ανάγκη από τέτοιους ανθρώπους. Εύχομαι ένας από τους δύο να πανηγυρίσει στο τέλος της χρονιάς (παρότι ο άλλος φίλος μου ο Αναστό παραμονεύει με άγριες διαθέσεις). Το ίδιο εύχομαι για το βόρειο όμιλο στον επίσης καλό φίλο μου Ευρυπίδη Τσιμπανάκο και τη μεγάλη ΑΕΛ, που έχει λείψει τόσο πολύ από τη μεγάλη κατηγορία.
Όσο για μένα, ελπίζω να μη μείνω μακριά από το ποδόσφαιρο γιατί όσο κακό κι αν μου κάνει (οικογενειακά, προσωπικά, κοινωνικά, επαγγελματικά, οικονομικά), το αγαπώ πάρα πολύ και μου αρέσει να ασχολούμαι με αυτό όσο τίποτα άλλο…”
