Ο αγαπητός σε όλους μας Σπύρος Βιολάκης εδώ και λίγες ημέρες δεν είναι πλέον μαζί μας.
Το νήμα της ζωής του κόπηκε ξαφνικά σε τροχαίο ατύχημα.
Το γεγονός αυτό συγκλόνισε τους πάντες αλλά κάποιους τους πόνεσε πολύ παραπάνω.
Ένας από αυτούς είναι και ο πρόεδρος του Ηρακλή Νιπιδιτού Δημήτρης Κολώνιας .
Τους δύο άντρες τους έδενε μια στενή φίλια που κάλλιστα μπορεί να χαρακτηριστεί αδερφική.
Ο Δημήτρης Κολώνιας σε μια συγκλονιστική του τοποθέτηση στο Primesport.gr λίγες ημέρες μετά το θάνατο του φίλου του, λέει το δικό του αντίο με ένα πραγματικά συγκινιτική τρόπο.
Διαβάστε την τοποθέτηση του Δημήτρη Κολώνιας
” Τώρα που το μυαλό κάπως ηρεμεί, ήθελα να πω δυο λόγια για το Σπύρο ,το Σπυρακο μας…
Πρωτοήρθε στην ομάδα κάπου το ’99-’00,στα 15 του σχεδόν.
Ένα ψιλόλιγνο ξανθό παιδάκι ,απίστευτα γρήγορο ,πολύ δυνατό για τα “κυβικά” του, καλός τεχνίτης και γεννημένος σκόρερ!
Όταν δε συναντήθηκε λίγο αργότερα με το Λευτέρη τον Παπαδάκη ,πιτσιρίκας κι αυτός έκαναν ένα φονικό δίδυμο καθώς σκοράραν συνεχώς και οι δυο!
Όπως έλεγε και ο Δαγκωνάκης ο Γιώργος ” έχουμε δυο σαΐτες μπροστά, πετάξτε τους την μπάλα” και δεν είχε άδικο…
Από την πρώτη στιγμή του είχα μεγάλη αδυναμία.
Σε τραβούσε για κάποιο λόγο, δεν γινόταν να μην τον συμπαθείς
Μεγάλος τσαμπουκάς στα πρώτα χρόνια, δεν μασούσε πουθενά, δεν υποχωρούσε σε τίποτα!
Και μου έκανε μεγάλη εντύπωση η αλλαγή του με τον καιρό, ποσό ωρίμαζε!
Η ηρεμία που έβγαζε και ο τρόπος που είχε να μιλάει και να εμψυχώνει τους συμπαίκτες του, να συμβουλεύει τους μικρότερους και να τους βοηθάει μέσα στο παιχνίδι.
Και αν υπήρχε δίλλημα στην 11αδα πάντα έλεγε να μείνει αυτός έξω για να παίξει κάποιος άλλος.
Όλοι είχαν ένα καλό λόγο να πουν και πάντα εκεί για οποίον χρειαζόταν οτιδήποτε!
Κι έρχετε εκείνο το έρμο πρωινό …το τηλέφωνο χτυπαει,13.44 η ώρα, τροχαίο ,μάλλον ο Βιολάκης…
Όχι ,αποκλείετε, δεν γινείτε!!
Αρχίζω τα τηλεφωνήματα και έρχετε η επιβεβαίωση
Παγωμάρα το μυαλό δεν μπορεί να το δεχτεί…
Πόνος, σύγχυση, κλάμα…
Αρχίζουν τα μηνύματα στην ομαδική μας, έχει ήδη μαθευτεί αναμεσά στους συμπαίκτες του και ”όλοι έχουν χάσει τη γη κάτω από τα ποδιά τους, κανείς δεν το πιστεύει
Ειτε τον ήξεραν μια σαιζόν, είτε 25 χρονια
,Όλοι έχασαν ένα κομμάτι τους εκείνη τη στιγμή .
Την επόμενη ήμερα αφήσαμε μια φανέλα και λίγα λουλούδια στο σημείο γι αυτόν για μας…για ‘όλους μας μάλλον.. .εκεί που ο Θεός αποφάσισε ότι μέλει κι ένα σέντερ φορ για την δική του ομάδα
Του αρεσε το Νο 9,αυτο ηθελε να φοραει και η πρωτη σκεψη μας,ως συνολο, ηταν να την αποσυρουμε για το υπολοιπο της σαιζον ως φορο τιμης…
Ομως ο Λευτερης,ο πιο παλιος του εν ενεργεια συμπαικτης,ζητησε να τη φοραει αυτος,για να τιμησει το φιλο του και σιγουρα ειναι πιο μεγαλο αυτο…
Ο Σπυρος θα ειναι μαζι μας παντα,σε καθε παιχνιδι,σε καθε προπονηση,σε καθε στιγμη και θα μας προσεχει απο κει ψηλα…κι εμεις σαν ομαδα,σαν παρεα,δεν θα αφησουμε να ξεχαστει!
Και για το λογο αυτο,δεσμευομαι σαν προεδρος της ομαδας και κυριως σαν φιλος του,για τη δημιουργια ενος τουρνουα στην μνημη του. Συντομα θα αρχισουμε τις διεργασιες για την πραγματοποιηση του σε χρονο που θα βολευει ολους τους εμπλεκομενους. Αγαπημενε μου φιλε καλο σου ταξιδι,σ’ αγαπαμε και δεν θα σε ξεχασουμε ποτε..
