Αποκαλυπτικός εμφανίστηκε ο Ανέστης Αναστασιάδης σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή “SportOne” του CretaOne και τον Αλέξανδρο Χριστινάκη.
Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής, μίλησε για όλους και για όλα, χωρίς να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του ξεκινώντας από τα χρόνια με τον ΟΦΗ και καταλήγοντας στην τελευταία του ποδοσφαιρική στέγη, τον ΠΟΑ.
«ΥΠΗΡΧΑΝ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΦΟΒΗΘΗΚΑΜΕ, ΔΕΧΘΗΚΑΜΕ ΑΠΕΙΛΕΣ»
Τα τελευταία γεγονότα που αφορούν την οπαδική βία έχουν θορυβήσει τον αθλητικό κόσμο με τον Ανέστη Αναστασιάδη να μιλάει για στιγμές στις οποίες και ο ίδιος σαν ποδοσφαιριστής φοβήθηκε:
«Υπήρχαν παιχνίδια και στιγμές στα οποία πραγματικά φοβηθήκαμε, όταν τα αποτελέσματα δεν ήταν αυτά που έπρεπε, με κόσμο να σε περιμένει, να δέχεσαι απειλητικά μηνύματα και προσβολές.
Όχι στο βαθμό που συμβαίνει κυρίως στα παιδιά που είναι σε πολύ μεγάλες ομάδες και γίνεται μια κακή πορεία, είναι χειρότερα τα πράγματα…
Δεν είναι η υγεία που υπάρχει στο εξωτερικό αν και εκεί βλέπουμε τα τελευταία χρόνια μια έξαρση.»
«ΓΙΑΤΙ ΕΠΕΛΕΞΑ ΟΦΗ ΜΕΤΑ ΤΗ BARCELONA B’»
Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής αποκαλύπτει και γιατί μετά τη θητεία του στη δεύτερη ομάδα της Μπαρτσελόνα, επέστρεψε στην Ελλάδα για λογαριασμό του ΟΦΗ:
«Από τη Barcelona B’ τελείωσε το συμβόλαιο, με φώναξαν οι άνθρωποι της ομάδας γιατί συνεργάζονταν με κάποιες ομάδες στην Ισπανία. Ήταν να πάω στην Cordoba, που προπονητής ήταν τότε ο Σούστερ, ο οποίος αργότερα πήγε και στη Ρεάλ. Επιλέξαμε τότε με τον μάνατζερ που είχα, ότι ίσως ήταν καλύτερη επιλογή η Ελλάδα.
Βρέθηκαν κάποιες προτάσεις στην Γαλλία και την Ολλανδία από έναν Ισπανό μάνατζερ. Εγώ δεν εκτίμησα ότι στο εξωτερικό η εξέλιξη θα είναι διαφορετικά και θεώρησα με τον Έλληνα εκπρόσωπό μου ότι ίσως ήταν καλύτερη η επιστροφή στην Ελλάδα.»
«ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΝΙΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ…»
Ερωτώμενος για το εάν μετάνιωσε που επέστρεψε στην Ελλάδα και δεν πήγε στο εξωτερικό, τονίζει πώς δεν πρέπει να μετανιώνουμε για τις επιλογές μας:
«Για τις επιλογές μας δεν πρέπει να μετανιώνουμε, πρέπει να κοιτάμε μπροστά. Απλώς κάνοντας ένα πισωγύρισμα, σίγουρα θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετική η εξέλιξη όχι μόνο σαν άνθρωπος αλλά κυρίως η ποδοσφαιρική γιατί οι συνθήκες δουλειάς και το πώς αντιμετωπίζουν και η προπόνηση είναι πολύ διαφορετική οπότε αν έμενα στην Ευρώπη θα ήταν αλλιώς.»
«ΤΑ ΔΥΟ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΟΦΗ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ»
Ο ίδιος σημείωσε πώς τα πρώτα δύο χρόνια που ήταν στον ΟΦΗ ήταν πολύ καλά, όμως έπειτα ακολούθησαν τα προβλήματα… Αυτό που του έχει μείνει πάντως χαραγμένο στη μνήμη είναι το ματς παραμονής με τον Λεβαδειακό:
«Ο ΟΦΗ μου έδωσε την ευκαιρία να μπω στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Τα δύο πρώτα χρόνια ήταν νομίζω πάρα πολύ καλά και για μας και για το team. Η ομάδα με τον κ. Σκάζνι προσπάθησε να βγει στην Ευρώπη.
Μετά ήρθαν λίγο τα προβλήματα και τα οικονομικά αλλά νομίζω και τα αγωνιστικά. Θεωρώ ότι υπήρχε ένα κλίμα και ένα κράμα παιδιών Ελλήνων παλαίμαχων και ξένων οι οποίοι αντιλαμβανόντουσαν την ευθύνη που έχουμε ο ΟΦΗ να μπορέσει να είναι στην Α’ Εθνική, με αποκορύφωμα το ματς με τον Λεβαδειακό στο Παγκρήτιο.
Ήταν δύσκολα λίγο οικονομικά και υπήρχε μια ένταση με τον κόσμο με κάποιες δηλώσεις οι οποίες πυροδότησαν πολλά προβλήματα. Μέσα σε όλο αυτό κατάφερε η ομάδα να μείνει στην κατηγορία. Μετά εγώ έφυγα, αλλά πραγματικά μπορούσες να νιώσεις αυτήν την αύρα κι αυτό το μεγαλείο τα προηγούμενα χρόνια.»
«ΠΗΓΑΜΕ ΓΗΠΕΔΟ ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΜΕ 300-400 ΜΗΧΑΝΑΚΙΑ, ΟΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑΥΡΩΝΑΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ»
Το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό ήταν στο επίκεντρο, άπαντες στο σύλλογο ήταν ενωμένοι και ο κόσμος συνέβαλε τα μέγιστα στην επίτευξη του στόχου:
«Βιώσαμε όλη την εβδομάδα, μια απίστευτη συμπαράσταση του κόσμου αλλά και μια τεράστια ευθύνη. Θυμάμαι χαρακτηριστικά στο ξενοδοχείο μπορεί να είχαν έρθει, αν δεν κάνω λάθος, 300-400 μηχανάκια να πάμε συνοδεία στο Παγκρήτιο.
Βγαίνοντας από τα στενά, οι γιαγιάδες μας σταύρωναν για να πάει καλά το παιχνίδι, ήταν τόσο μεγάλη η αγωνία γιατί υπήρχε κι ένα παρασκήνιο από πίσω, που ίσως η ομάδα ήθελε να υποβιβαστεί εκείνη τη χρονιά.
Όμως μπαίνοντας στο Παγκρήτιο, είδαμε μια τεράστια δυναμική, είδαμε ανθρώπους οι οποίοι βιώνανε όλο αυτό το συναίσθημα πάρα πολύ έντονα.
Δεν σου κρύβω ότι βγαίνοντας μαζί με τους ποδοσφαιριστές του Λεβαδειακού, καταλαβαίναμε ότι υπήρχε φόβος στα μάτια τους. Στο 0-0 ήμασταν αισιόδοξοι ότι δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε το παιχνίδι.
Και φτάνουμε στο τέλος που εξελίχθηκε όπως εξελίχθηκε και νομίζω ήταν η θεία δίκη, με τα συναισθήματα να πηγαίνουν στο Θεό και να πετυχαίνει η ομάδα αυτό που πέτυχε, που ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Αξίζουν συγχαρητήρια και στο Μύρωνα, που ένωσε όχι μόνο το γκρουπ αλλά και όλη την Κρήτη
Ήταν ίσως η κορυφαία στιγμή γιατί ήταν το πιο δύσκολο παιχνίδι που μπορούσαμε να παίξουμε εκείνη τη στιγμή. Τα συναισθήματα που είχαμε όλη τη βδομάδα, όλη η ευθύνη που μας βάραινε και όλο το γκρουπ των παιδιών, ήταν μια έκρηξη συναισθημάτων που θέλαμε όλοι να αντιδράσουμε και στο ζήσαμε στο 90′.»
«ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΦΗ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΠΟΥΣΗΣ»
Μεγάλο κεφάλαιο χαρακτήρισε για τον ΟΦΗ τον Μιχάλη Μπούση, ο Ανέστης Αναστασιάδης, ο οποίος υπογράμμισε πώς πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού:
«Μεγάλο κεφάλαιο για μια ομάδα να έχει έναν άνθρωπο που δίνει διοικητική και οικονομική σταθερότητα. Αυτό αποτυπώνεται κυρίως στην ομάδα και στον τρόπο που λειτουργεί και αυτό περνάει στο ποδοσφαιρικό τμήμα και κατ’ επέκταση και μέσα στην κοινωνία του Ηρακλείου.
Οπότε, νομίζω ότι πρέπει να διαφυλαχθεί σαν κόρη οφθαλμού, τέτοιοι άνθρωποι που είναι στο ποδόσφαιρο και με τη νοοτροπία που έχουν γιατί είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων, είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο.
Να είναι γερός ο άνθρωπος, να μπορεί να συνεισφέρει και έχει δείξει και την αγάπη του. Θεωρώ το όνειρό του είναι να γίνονται βήματα μπροστά.»
«Ο ΟΦΗ ΣΤΗΡΙΖΕ ΠΟΛΛΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΝΤΑΜΠΡΑΟΥΣΚΑΣ»
Παράλληλα, σχολίασε την αλλαγή προπονητή στον ΟΦΗ, λέγοντας πώς ο Νταμπράουσκας έκανε πολύ καλό έργο ενώ ο Πέπε Μελ έχει μεγάλη εμπειρία:
«Ο προηγούμενος προπονητής έχει κάνει πάρα πολύ καλό έργο, ήταν ένας νέος και φιλόδοξος προπονητής. Νομίζω ότι η μοίρα όλων των προπονητών είναι αυτή, ότι όταν υπάρξουν άσχημα αποτελέσματα δυστυχώς αυτός που πληρώνει το μάρμαρο είναι ο προπονητής.
Αυτό που διαισθάνομαι εγώ είναι ότι κανένας δεν θα ήθελε να υπάρξει αυτή η κατάληξη γιατί στήριζαν πολλά πάνω στο Νταμπράουσκας.
Τον καινούριο προπονητή δεν τον γνωρίζω από πριν αλλά έχω διαβάσει το βιογραφικό του, που είναι πάρα πολύ δυνατό, με πολύ μεγάλη εμπειρία. Το θετικό είναι ότι ο ΟΦΗ έχει πολλούς ποδοσφαιριστές που μιλάνε Ισπανικά, οπότε η προσαρμογή θα είναι πιο εύκολη για εκείνον.»
«ΕΦΙΚΤΟΣ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΕΞΑΔΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΦΗ»
Για τη φετινή χρονιά των ασπρόμαυρων, υπογράμμισε πώς μπορούν να φτάσουν μακριά στο Κύπελλο, αλλά και να μπουν στην εξάδα του πρωταθλήματος. Παράλληλα στάθηκε στο γεγονός, πώς είναι αρνητικό για τον ΟΦΗ να αγωνίζεται χωρίς φιλάθλους:
«Δε νομίζω ότι ο ΟΦΗ έχει μείνει πίσω γιατί έχει πάρα πολλά παιχνίδια. Στο Κύπελλο με το σκορ που έχει, νομίζω ότι έχει ένα πλεονέκτημα έναντι της Κηφισιάς κι από εκεί και πέρα είναι ένα παιχνίδι με τον Παναιτωλικό ή την Καλλιθέα -που όπως φαίνεται θα είναι ο Παναιτωλικός-, άρα έχει τη δυνατότητα να βρεθεί στον ημιτελικό και να αντιμετωπίσει την ΑΕΚ, φαντάζομαι αν περάσει κι ΑΕΚ. Άρα στο Κύπελλο σίγουρα είναι εντός στόχων.
Όσον αφορά στο πρωτάθλημα έχει ακόμα πολλά παιχνίδια, ο ΟΦΗ έχει το καλύτερο ρόστερ των τελευταίων ετών με πάρα πολύ ποιοτικούς ποδοσφαιριστές. Έχει τα παιχνίδια, έχει και την εμπειρία, τη δυναμική…
Σίγουρα είναι μειονέκτημα να παίξει ο ΟΦΗ χωρίς κόσμο, γιατί αντλεί δύναμη από εκεί σε αντίθεση με άλλες ομάδες, όπως η Τρίπολη που παλεύει αυτή τη στιγμή είναι το ίδιο πράγμα γι’ αυτούς. Με την ψυχολογία και τον αέρα που μπορεί να φέρει ο νέος προπονητής, θεωρώ είναι εφικτός ο στόχος της εξάδας.»
«ΓΙΑΤΙ ΠΗΓΑ ΣΤΗ ΔΑΜΑΣΤΑ»
Στη συνέχεια εξήγησε στον Αλέξανδρο Χριστινάκη, τους λόγους για τους οποίους επέλεξε να αγωνιστεί στη Δαμάστα:
«Εγώ τελείωσα το ποδόσφαιρο, είχαν αποφασίσει να σταματήσω στα 36 μου χρόνια στη Λαμία, στην Α’ Εθνική, σε μια πετυχημένη σεζόν για την ομάδα.
Αποφάσισα ότι θα μείνω στο Ηράκλειο επειδή και η σύζυγος είναι από εδώ, οπότε κάποιοι φίλοι με πήραν από τη Δαμάστα και προσπαθήσαν να με πείσουν να πάω… Ο Μανώλης ο Ρουμπάκης, ο Γιώργος ο Πολυχρονάκης και ο Νίκος Ανδρεαδάκης με έπεισαν να πάω, να το δούμε σα γιορτή, ήταν ένα πρότζεκτ ενός ανθρώπου που είχε πάρα πολλές φιλοδοξίες.
Κάναμε τα ραντεβού και θεώρησα ότι από τη στιγμή που μπορούμε να κάνουμε το χόμπι μας, να βοηθήσουμε μια κατάσταση. Κι έτσι πήγα στη Δαμάστα.»
Ο ΠΟΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ
Έπειτα, ξετύλιξε το κουβάρι που αφορά την ενασχόλησή του με τον ΠΟΑ, τόσο ως ποδοσφαιριστής όσο και ως προπονητής στη συνέχεια:
«Στον ΠΟΑ ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα και είμαι πολύ τυχερός που έχω γνωρίσει έναν άνθρωπο όπως ο κ. Λέλεκας, ο οποίος ίσως είναι από τους ελάχιστους ανθρώπους που υπάρχουν όχι μόνο στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο αλλά και στο επαγγελματικό, που είναι διαφορετικός από όλους τους άλλους.
Εδώ μιλάμε για μια ιστορία στην κοινωνία της Κρήτης, ο Μανώλης με έπεισε ότι κι εδώ είναι μια ομάδα που έχει τη δικιά της αίγλη, θεωρήσαμε ότι μπορούμε να έρθουμε εδώ και να κάνουμε καλά πράγματα.
Ήρθαμε με τη φιλοδοξία ότι θα κάνουμε καλή χρονιά και ενδεχομένως να μπορέσουμε να βγούμε στις παραπάνω κατηγορίες, το παλέψαμε μέχρι την προτελευταία αγωνιστική.
Ήμασταν 2οι, 3οι και γενικότερα το πέρασμα σαν ποδοσφαιριστής ήταν πετυχημένο.
Την επόμενη χρονιά μίλησα με τον κ. Λέλεκα και μου είπε για το προπονητικό κομμάτι. Εγώ από τη Λαμία είχα ξεκινήσει να βγάλω διπλώματα, όσο ήμουν στον ΠΟΑ πήρα και το UEFA A’ το οποίο απαιτείται για να είσαι προπονητής στη Γ’ Εθνική.
Ο κ. Λέλεκας είναι ένας πάρα πολύ ευφυής άνθρωπος, που δίνει ευκαιρία σε νέους ανθρώπους και μου έδωσε τη δυνατότητα να μπω στην προπονητική, με όλο το ρίσκο που μπορεί να πάρει ένας πρόεδρος με έναν άπειρο στην ουσία προπονητή, τον ευχαριστώ γιατί μπορεί να μην εξελίχθηκε καλά και σωστά η χρονιά αλλά ήταν ένα πολύ μεγάλο βήμα για εμένα.»
