Ο Νίκος Κουράκης είναι γέννημα – θρέμμα Κρουσανιώτης κι έχει συνδέσει το όνομά του με το χωριό, καθώς κατάφερε με τη φανέλα του να διαπρέψει, να δείξει το ταλέντο του αλλά και να βοηθήσει τον ΠΑΟΚ να αναρριχηθεί.
Ο παλαίμαχος πλέον ποδοσφαιριστής και μέλος του Δ.Σ. του ΠΑΟ Κρουσώνα Igas, που έχει διαγράψει μακρά πορεία εντός αγωνιστικών χώρων, καμαρώνει το γιο του Άκη με τη φανέλα της αγαπημένης τους ομάδας να σκοράρει κατά… ριπάς!
Ο ίδιος μίλησε στο PrimeSport για τον Άκη, τα χρόνια της ποδοσφαιρικής του πορείας, προπονητές και συμπαίκτες που του προσέφεραν, τον ΠΑΟΚ φυσικά, ενώ έκανε και ιδιαίτερη μνεία στον Μανώλη Μακατουνάκη.
«Η κλήση από τον Γκέραρντ και ο χιαστός στον Εργοτέλη…»
Η πιο όμορφη στιγμή του στην καριέρα του ήταν η κλήση από τον Ευγένιο Γκέραρντ, ενώ η πιο δύσκολη η ρήξη χιαστού που υπέστη φορώντας τη φανέλα του Εργοτέλη:
«Αυτό που κρατάω είναι οι άνθρωποι που γνώρισα όλα αυτά τα χρόνια από το ποδόσφαιρο. Έκανα φίλους και γνώρισα πολλούς σημαντικούς ανθρώπους.
Η πιο όμορφη στιγμή μου ήταν όταν με κάλεσε ο κύριος Γκέραρντ να γίνω μέλος της οικογένειας του ΟΦΗ. Ήταν όνειρο για κάθε παιδί. Στην αρχή νόμιζα πως μου έκαναν πλάκα.
Η πιο άσχημη, ήταν ο πρώτος τραυματισμός μου (χιαστός) στον Εργοτέλη. Ήταν νομίζω η στιγμή που δεν μου επέτρεψε να κάνω κάτι καλύτερο στη συνέχεια.»
«Ο Δ. Βολονάκης με έκανε να αγαπήσω ξανά το ποδόσφαιρο!»
Ο Mr. Goal μιλάει για τους προπονητές που είχε, αναλύοντας τι πήρε από τον καθένα, όμως ο Δημήτρης Βολονάκης έχει μια ξεχωριστή θέση και υπάρχει λόγος:
«Από όλους τους προπονητές που είχα, πήρα πράγματα και με βοήθησαν, και τους ευχαριστώ όλους. Άλλος τακτικά (Ζήσης Νιόπλιας), με δίδαξε πώς να κινούμαι και να σκέφτομαι σαν φορ, άλλος με το να επιμένει να δουλεύω (Σηφάκης Μύρων), άλλος με την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση που μου έδινε (Καραΐσκος Βασίλης).
Αυτός όμως που με έκανε να αγαπήσω ξανά το ποδόσφαιρο και να ξαναμπώ στο γήπεδο μετά τους συνεχόμενους τραυματισμούς και τη διάθεση να τα παρατήσω, στα 25 μου, ήταν ο Δημήτρης Βολονάκης. Με βοήθησε να μπω ξανά στο γήπεδο και να προσπαθώ κάθε μέρα για το καλύτερο, ανεξάρτητα σε ποια κατηγορία αγωνίζομαι.»
«Ο Γιαλούσης, ο Ζανταλής, ο Οικονομάκης και ο Μακατουνάκης…»
Αρκετοί αντίπαλοι δυσκόλεψαν τον Νίκο Κουράκη στο να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα, όμως οι Γιαλούσης, Ζανταλής, Οικονομάκης και Μακατουνάκης ήταν οι πιο… σκληροπυρηνικοί:
«Όλοι οι αντίπαλοι με δυσκόλευαν. Κάθε ένας ξεχωριστά είχε τα δικά του προσόντα. Αυτοί όμως που ήταν οι πιο δύσκολοι ήταν ο Λευτέρης Γιαλούσης, ο Νικόλας Ζαντάλης και ο Φραγκίσκος Οικονομάκης. Ειδικά με τον Φράγκο, τον είχα συμπαίκτη στον Εργοτέλη, στον Μοχό και στον ΠΑΟΚ και τον αντιμετώπιζα κάθε μέρα, όπως και τον Μανώλη Μακατουνάκη. Με βοήθησαν να γίνω και εγώ καλύτερος, αντιμετωπίζοντας τους κάθε μέρα. Πολύ καλοί και πολύ δυναμικοί παίκτες όλοι τους.»
«Ο ΠΑΟΚ είναι η οικογένειά μου»
Η αγάπη που τρέφει ο πάλαι πότε δεινός επιθετικός για τον ΠΑΟΚ, είναι ατέρμονη ενώ ο ίδιος δεν κρύβει τη χαρά του για την εξέλιξη των εγκαταστάσεων:
«Ο ΠΑΟΚ είναι η οικογένειά μου. Χαίρομαι που μεγάλωσα και έγινα καλύτερος παίκτης μέσα από τον ΠΑΟΚ και που ο ΠΑΟΚ είχε αρκετές επιτυχίες τα χρόνια που ήμουν στην ομάδα.
Ο ΠΑΟ Κρουσώνα είναι σε πολύ καλά χέρια. Ο Δευκαλίων Στειακάκης είναι η εγγύηση της ομάδας για τα επόμενα χρόνια, και δίπλα του παιδιά που αγαπάνε και νοιάζονται για την ομάδα. Έχουμε βάλει τον πήχη εκεί που φτάνει το χέρι μας, ένα βήμα τη φορά.
Έχει δοθεί ιδιαίτερη σημασία στο γήπεδο και στις υποδομές: αποδυτήρια, αγωνιστικός χώρος, γυμναστήριο και σιγά σιγά στους γύρω χώρους. Μαζί με την εξαιρετική δουλειά που γίνεται από το συμβούλιο της ακαδημίας, με μπροστάρη τον Κοκοσαλάκη Στέλιο (Κασαούλιος), η ομάδα, σε όποια κατηγορία και αν αγωνίζεται, θα είναι ένα υγιές σωματείο που θα προσπαθεί να παρέχει τις καλύτερες συνθήκες σε παίκτες και προπονητές για να δουλεύουν και να σκέφτονται μόνο το ποδόσφαιρο.»
«Ο Άκης είναι καλύτερος παίκτης από εμένα…»
Ο Νίκος Κουράκης παραδέχεται πώς το… μήλο που έπεσε κάτω από τη μηλιά, είναι καλύτερο και εκφράζει τη χαρά του που ο γιος του αγωνίζεται για το χωριό του τονίζοντας πώς το πιο σημαντικό είναι ότι είναι καλό παιδί:
«Ο Άκης είναι καλύτερος παίκτης από εμένα. Έχει περισσότερο ταλέντο και είχε περισσότερη όρεξη για δουλειά. Ένας σοβαρός τραυματισμός και διάφορες συγκυρίες τον κράτησαν πίσω από αυτό που θα μπορούσε να κάνει.
Επέλεξε να είναι ήρεμος και να βάλει άλλες προτεραιότητες.
Χαίρομαι όμως που παίζει για το χωριό του, αγαπά την ομάδα και προσπαθεί κάθε μέρα για το καλύτερο. Με γεμίζει περηφάνια γιατί είναι πάνω από όλα ένα εξαιρετικό παιδί, πιστεύω, και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Εύχομαι να έχει πάντα υγεία, όπως και όλα τα παιδιά, σε όλες τις ομάδες, και να είναι μακριά από τραυματισμούς.»
«Χαίρομαι όταν σκοράρει ο Άκης»
Οι συμβουλές που δίνει στο γιο του:
«Χαίρομαι όταν σκοράρει ο Άκης, γιατί δουλεύει για αυτό, γιατί νιώθει καλά αυτός και γιατί με αυτόν τον τρόπο βοηθάει την ομάδα να γίνεται καλύτερη.
Οι συμβουλές που θα του έδινα είναι να δουλεύει περισσότερο και να παραμένει καλό παιδί όπως είναι.»
«Το ποδόσφαιρο τότε και τώρα…»
Για τον Νίκο Κουράκη, οι συνθήκες του σημερινού ποδοσφαίρου, είναι πιο ευνοϊκές από ότι ήταν παλιότερα:
«Με περισσότερη δύναμη τότε, με καλύτερα τεχνικά χαρακτηριστικά τώρα. Τα παιδιά μαθαίνουν πιο σωστά το ποδόσφαιρο τώρα, τους λείπει όμως το περισσότερο πάθος και η δύναμη. Και σίγουρα, πολύ καλύτερα τα γήπεδα τώρα. Καλύτερες υποδομές και καλύτερες συνθήκες δουλειάς, τόσο για προπονητές όσο και για παίκτες.»
«Οι συμπαίκτες και ο Μανώλης Μακατουνάκης»
Οι συμπαίκτες από τους οποίους πήρε πράγματα ήταν αρκετοί, ενώ αναφέρεται με ιδαίτερα λόγια στον Μανώλη Μακατουνάκη:
«Από πολλούς συμπαίκτες μου πήρα πράγματα. Λαμπράκης Σταύρος, Δερμιτζάκης Παύλος, Νικηφόρος Γιάννης, Ανδρεαδάκης Χριστόφορος, Καρβέλας Νίκος, Καινούργιακης Μανώλης, ο Μανώλης Σουτζής που με βοήθησε πολύ με τις συμβουλές του, ο Αντώνης Καλογεράκης που μου μιλούσε και προσπάθησα σε πάρα πολλά να τον αντιγράψω, καθώς και οι παίκτες της ασίστ, Νικοκοιράκης Ζαχαρίας και Κυριαζής Ζήσης, στις πολύ καλές χρονιές του Κρουσώνα.
Και να μην παραλείψω τον άνθρωπο-σημαία και πιο σημαντικό παίκτη της σύγχρονης ιστορίας του ΠΑΟΚ, Μανώλη Μακατουνάκη, ο οποίος ήταν παρών σε όλες τις καλές στιγμές της ομάδας, αλλά ήταν και αυτός που ήταν περισσότερο παρών στα δύσκολα χρόνια.»
