Έχει περάσει σχεδόν επτά χρόνια στην Ελλάδα, απολαμβάνοντας τον σεβασμό του φίλαθλου κοινού. Εργατικός, χωρίς να προκαλεί και πάντοτε μιλώντας προσεκτικά για την εκάστοτε ομάδα του και τον κάθε αντίπαλο.
Τα δείγματα γραφής του, αποδεικνύουν πως αξίζει μια ευκαιρία και ακόμη ψηλότερα πιθανώς. Όπως και οι βαθμοί με τους οποίους αποφοίτησε από τη σχολή προπονητικής, οι οποίοι ήταν οι κορυφαίοι όλων και χτύπησε… άριστα 10!
Ο Μίλαν Ράσταβατς, περί ου ο λόγος, είναι ένας άνθρωπος που χαίρεσαι να κάνεις μαζί του ποδοσφαιρική -και όχι μόνο- κουβέντα. Πόσω μάλλον όταν μοιράζεστε 7000 λέξεις, οι οποίες αποτυπώνουν το γνήσιο του χαρακτήρα του και τις γνώσεις του πάνω στο αντικείμενο του ποδοσφαίρου.
Πάντα θετικός και με μια διαφορετική ματιά στο πώς βλέπει τα πράγματα. Λογικό θα έλεγε κανείς με τα βιώματα που έχει. Εμβαθύνοντας στην καριέρα και τη ζωή του, αντιλαμβάνεσαι πως έχει ζήσει καταστάσεις αξιοπρόσεκτες. Η πρώτη του προπονητική δουλειά ήταν ως βοηθός του Τόζα Βεσελίνοβιτς. «Στην Αλ Νασρ Μπενγκάζι στη Λιβύη, όταν ακόμη ζούσε ο Καντάφι», εξιστορείται. Έχει ζήσει ως βοηθός προπονητή τη Σερβία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018. Επανέφερε τον ΟΦΗ σε τελικό Κυπέλλου μετά από 35 χρόνια, γράφοντας ιστορία αλλά ήταν άτυχος γιατί έπεσε πάνω σε «έναν Ολυμπιακό που δεν παιζόταν».
Ακόμη πιο πίσω, υπάρχει ο βομβαρδισμός της Σερβίας στα τέλη των 90s. Όταν ο ίδιος ήταν φαντάρος και βίωσε στιγμές που τον άγγιξαν, τον στιγμάτισαν. Εξηγεί, όμως, με τη δική του διαφορετική ματιά το πώς ο πόλεμος «εμφανίζει την καλύτερη πτηχή των ανθρώπων».
Μιλά για όλα όσα πέρασε στον ΟΦΗ, την μια ώρα που χρειάστηκε ο Πανόπουλος για να τον προσλάβει στην Ξάνθη και εξηγεί γιατί το ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται σε ραγδαία ανάπτυξη. Μιλά για τον Ντράγκαν Στοΐκοβιτς, τον σπουδαίο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς και αποθεώνει τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ενώ αναφέρεται και στους άλλους προπονητές του πρωταθλήματος.
Απαντά δε με αφοπλιστική ειλικρίνεια στο αν το ποδόσφαιρο του έχει φερθεί άδικα με το «θα μπορούσα άλλες φορές να έχω φύγει νωρίτερα»… Απλά ξεχωριστός χαρακτήρας!
Αναλυτικά η συνέντευξη του Μίλαν Ράσταβατς:
-Ξεκινάω από τα τελευταία. Το ξεκίνημα της σεζόν δεν ήταν αυτό που θα περιμένατε, τι δεν πήγε καλά;
«Υπήρξαν πολλά δεδομένα που μας κράτησαν χαμηλά, αλλά είμαι σίγουρος πως μετά από αυτό το δύσκολο ξεκίνημα η συνέχεια θα ήταν καλύτερη και στο τέλος θα είχαμε μια καλή σεζόν. Πρώτα απ’ όλα ήταν η απόφαση να αλλάξουμε γήπεδο, η οποία είχε ως αποτέλεσμα κάποια εντός έδρας παιχνίδια να έπρεπε να τα παίξουμε σε άλλη έδρα και η κατάσταση του αγωνιστικού χώρου δεν ήταν η ιδανική. Έπρεπε να περάσει κάποιο διάστημα για να βελτιωθεί. Με την Κηφισιά ήταν ένα ματς, αλλά σιγά-σιγά θα βελτιωνόταν. Εμείς όμως έπρεπε να βρούμε τον τρόπο να ξεπεράσουμε αυτή τη δυσκολία. Ήταν ένα σημαντικό γεγονός και πληρώσαμε το τίμημα, παίζοντας με περίεργες συνθήκες τα πρώτα εντός έδρας παιχνίδια μας».
-Υπήρξαν πολλές αλλαγές στην ομάδα, πολλά περίεργα. Από την αλλαγή του γηπέδου, την αποχώρηση του κυρίου Λυσάνδρου, πολλές αποβολές και κακές αποφάσεις των διαιτητών, κυρίως κόντρα σε Κηφισιά και ΠΑΟΚ παρότι γνωρίζω ότι δεν σας αρέσει να μιλάτε για τη διαιτησία. Αλλά και οι μεταγραφές άργησαν, οπότε όλα αυτά έπαιξαν τον ρόλο τους έτσι;
«Όλα αυτά είναι θέματα, αλλά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως δικαιολογίες. Αυτή τη στιγμή πιστεύω πως δεν πρέπει να αναλωθούμε σε αυτά, γιατί ως προπονητής πρέπει να βρεις τον τρόπο να ξεπεράσεις τα εμπόδια που σου παρουσιάζονται. Αυτό το κομμάτι ήταν προβληματικό, δεν βρήκαμε τους τρόπους να βελτιώσουμε κάποια πράγματα. Οι στόχοι μας όμως παρέμεναν οι ίδιοι, να μπει η ομάδα στο 5-8, να είμαστε στο πάνω μέρος του ταμπλό στο Κύπελλο και να πάμε όσο πιο μακριά μπορούσαμε. Ακόμη και μετά από αυτό το ξεκίνημα, οι στόχοι αυτοί ήταν εφικτοί για εμάς».
-Στο μυαλό μου είναι περίεργο αυτό το ξεκίνημα, γιατί όταν είδαμε το φιλικό με την Μπολόνια όλοι πιστέψαμε πως ο ΟΦΗ θα είναι ακόμη καλύτερος φέτος. Είδα το παιχνίδι και εντυπωσιάστηκα, είπα τι συμβαίνει εδώ.
«Είχαμε το παιχνίδι της πρώτης αγωνιστικής με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό που αναβλήθηκε, ήταν το μοναδικό μέχρι τώρα. Φυσιολογικά, χάσαμε τον ρυθμό μας με αυτή την κατάσταση, δεν ήταν κάτι ευχάριστο για εμάς και ήταν κάτι μείον. Πιστεύω ακράδαντα πως μια εβδομάδα μετά από αυτή την εμφάνιση στην Μπολόνια και παίζοντας εκτός έδρας απέναντι σε μια μεγάλη ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός, θα είχαμε το κίνητρο και τη δυνατότητα να παρουσιάσουμε μια πολύ καλή εκδοχή του εαυτού μας. Αλλά δεν είχαμε την ευκαιρία… Αυτό μας έριξε λίγο, όπως και κάποια ακόμη θέματα όπως οι αρκετές κόκκινες κάρτες που είχαμε κατά τη διάρκεια των αγώνων. Στα μισά παιχνίδια παίξαμε με λιγότερο ποδοσφαιριστή στο χορτάρι».
-Ποια είναι η εξήγηση γι’ αυτές τις αποβολές;
«Δεν έχω ξεκάθαρη εξήγηση. Για να καταφέρεις να βγάλεις ακριβή συμπεράσματα, πρέπει να είσαι καλός στο κομμάτι της διαιτησίας και εγώ δεν είμαι, εμένα η δουλειά μου είναι προπονητής και όχι διαιτητής. Ορισμένες φορές καταλαβαίνεις όταν τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά σε μια ομάδα, αλλά δεν μπορώ να το εξηγήσω πλήρως».
-Πάντως παρατηρήσαμε ότι κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και στα πρώτα παιχνίδια πως προσπαθήσατε να αλλάξετε το στιλ παιχνιδιού του ΟΦΗ. Ψηλά τις γραμμές στο γήπεδο, κατοχή της μπάλας και πρέσινγκ ψηλά στο γήπεδο…
«Αυτή η προετοιμασία στην Ολλανδία ήταν τέλεια. Κατάλληλες συνθήκες, μεγάλοι αντίπαλοι, τα πάντα ήταν εκπληκτικά. Είχαμε αυτή την ιδέα, να πάμε την ομάδα ένα βήμα πιο μπροστά ώστε να μπορεί να παρουσιάζει στο χορτάρι ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου. Θέλαμε να πάμε την ομάδα στο επόμενο επίπεδο στο ποδοσφαιρικό κομμάτι, να περάσουμε μια νοοτροπία άλλου πρωταθλήματος. Αυτό συμπεριλαμβάνει δύσκολα στοιχεία, δηλαδή να κάνεις build-up από την άμυνα και να έχεις εσύ την κατοχή κόντρα σε οποιονδήποτε αντίπαλο, να πρεσάρεις τον αντίπαλο, να έχεις ένταση και να μπορείς άμεσα να παίρνεις ξανά την κατοχή, ώστε να συνεχίζεις να κάνεις επίθεση»
“Δεν είναι εύκολο να αντικαταστήσεις παίκτες όπως ο Σίλβα και ο Μπάκιτς”
-Ο κύριος Μπούσης το καλοκαίρι είπε πως αυτό το ρόστερ είναι το καλύτερο που είχε ο ΟΦΗ όσο βρίσκεται ο ίδιος στην ομάδα. Συμφωνείτε με αυτό; Γιατί κάποιοι παίκτες σημαντικοί όπως ο Σίλβα, ένας εκ των κορυφαίων στόπερ πέρυσι στο πρωτάθλημα αλλά και ο Μπάκιτς αποχώρησαν, ενώ αυτοί που τους αντικατέστησαν άργησαν να έρθουν.
«Καταρχάς εγώ ήμουν μόλις έναν χρόνο στην ομάδα, οπότε δεν μπορώ να κρίνω αν ήταν το καλύτερο ρόστερ στην ιστορία του ΟΦΗ. Το ρόστερ την περασμένη σεζόν ήταν αρκετά καλό, με σωστή ισορροπία γιατί αν θυμάστε τον Σίλβα ήταν ένας ποδοσφαιριστής με ποιότητα, ώριμος, πολύ καλός με την μπάλα στα πόδια, ενώ και αμυντικά ήταν σκληρός, δυνατός, ήταν γρήγορος, καλός στον αέρα. Κάλυπτε πολλούς τομείς που θέλαμε στην άμυνα. Επίσης, ο Μάρκο Μπάκιτς είχε μεγάλη εμπειρία, είχε παίξει χρόνια στο πρωτάθλημα αλλά και μεγάλα ματς στην καριέρα του, για τον Μπάκιτς ήταν ο τρίτος τελικός Κυπέλλου που έπαιζε στην καριέρα του. Δεν είναι εύκολο να αντικαταστήσεις τέτοιους ποδοσφαιριστές, ιδιαίτερα στις γραμμές που έπαιζαν οι οποίες είναι αρκετά ευαίσθητες. Ακόμα και καλύτεροι παίκτες αν έρθουν, χρειάζονται χρόνο για να φτάσουν στο επιθυμητό επίπεδο και να συγχρονιστούν με την ομάδα»
-Είδαμε την ομάδα που χτίζατε και οραματιζόσασταν στα ματς με Μπολόνια, Άρη και στο δεύτερο ημίχρονο με τον ΠΑΟΚ;
«Σίγουρα. Κοιτάξτε όμως, τώρα συζητάμε για εμφανίσεις που κάναμε απέναντι σε μεγάλους αντιπάλους. Αυτό είναι σημαντικό κομμάτι, γιατί δείξαμε τις δυνατότητες που έχουμε. Υπάρχουν δυνατότητες, υπάρχει ποιότητα και περιθώρια εξέλιξης και εμείς έπρεπε να τα επαναλαμβάνουμε σε κάθε ματς. Το ένα κομμάτι του παζλ είναι ότι καταφέραμε να τα δείξουμε σε αυτά τα παιχνίδια, το άλλο κομμάτι πως δεν καταφέραμε να έχουμε διάρκεια. Δεν είναι εύκολο σε πολλά παιχνίδια να το κάνεις αυτό όταν παίζεις με έναν ή δύο ποδοσφαιριστές λιγότερους».
«Ο κόσμος του ΟΦΗ αντέδρασε έτσι προς τα εμένα γιατί είναι παθιασμένος και ενδιαφέρεται για την ομάδα του»
-Πολλές φορές όταν μια ομάδα βρίσκεται σε κακή κατάσταση αυτό φαίνεται. Τρανό παράδειγμα το τελευταίο σας ματς με τον Ατρόμητο, προηγείστε 1-0 και μετά ο Νους χάνει μία ευκαιρία από αυτές που δεν χάνει ο ίδιος και ο Σενγκέλια αστοχεί σε κενή εστία και τελικά πάνε όλα στράφι…
«Θα υπάρχουν και τέτοιες περίοδοι, όπου όλα θα πηγαίνουν άσχημα. Αν είσαι αρκετό χρόνο σε μια ομάδα, θα έχεις τέτοιες καταστάσεις. Δεν είναι ευχάριστο, αλλά είναι κάτι φυσιολογικό. Πρέπει να βρεις έναν τρόπο να το αντιμετωπίσεις και να μπορείς να δεχτείς ότι θα έρθει μια τέτοια κακή περίοδος. Ήταν ένα περίεργο ματς για εμάς, αλλά όλα αυτά στο τέλος είναι μέρος του ποδοσφαίρου και του αγώνα».
-Το λέω αυτό επίσης γιατί αρκετοί είπαν, “κοίτα δέχτηκαν τρία γκολ”… Ναι αλλά ήταν οφσάιντ, κάτι έκανε καλά και η ομάδα σας για να βγει τρεις φορές οφσάιντ ο αντίπαλος.
«Συμφωνώ με αυτό, γιατί είναι το πώς δημιουργείς τις παραμέτρους για τον τρόπο που θα αμύνεσαι. Στον ΟΦΗ λέγαμε πως αν ο αντίπαλος επιθετικός είναι εκτεθειμένος, τότε κρατήστε τις θέσεις σας για να υποδειχτεί σε θέση οφσάιντ. Αυτή ήταν η προσέγγιση και οδήγησε στα τρία γκολ οφσάιντ. Πλέον, οι διαιτητές αφήνουν τη φάση να εξελιχθεί, στο τέλος φαίνεται ότι ο αντίπαλος είχε μεγάλες ευκαιρίες αλλά δεν είναι έτσι».
-Πιστεύετε δηλαδή πως μπορούσατε να αλλάξετε την εικόνα της ομάδας και τα αποτελέσματα;
«Συζητούσαμε για τα όσα συνέβαιναν τελευταία και εγώ έλεγα και το υποστηρίζω και τώρα, ότι ο ΟΦΗ χρειαζόταν απλώς λίγο χρόνο για να επιστρέψει στην κανονικότητα. Κάποιοι τραυματίες θα επέστρεφαν, θα σταματούσαμε να δεχόμαστε κόκκινες κάρτες, το γήπεδο θα ήταν σε κανονικές συνθήκες, τότε όλα θα γινόντουσαν φυσιολογικά για εμάς. Όταν γίνονταν αυτά, τότε ο ΟΦΗ θα ήταν καλά».
-Ξέρω πως το καλοκαίρι πήγατε στις Ηνωμένες Πολιτείες, βρεθήκατε με τον Μπούση και συζητήσατε για τον σχεδιασμό της ομάδας. Αυτό δείχνει την εμπιστοσύνη που σας είχε, αλλά μετά από 7 παιχνίδια πρωταθλήματος πήρε την απόφαση να αλλάξει προπονητή. Γιατί να πάρει αυτή την απόφαση; Ήταν η πίεση των οπαδών, λειτούργησε με συναίσθημα, τι πιστεύετε ότι συνέβη;
«Πρέπει να μιλήσετε με τον κύριο Μπούση για τα συναισθήματά του και το τι σκέφτεται. Όλοι οι ιδιοκτήτες όταν προχωράνε σε αυτές τις αλλαγές, πιστεύουν ότι μπορεί να ωφελήσει την ομάδα και να έρθουν τα καλά αποτελέσματα. Αυτό πιστεύω πως σκέφτηκε και ο χρόνος θα δείξει αν αυτό θα συμβεί ή όχι. Δεν είναι κάτι που εγώ θα το σχολιάσω όμως, γιατί είχαν έναν πολύ όμορφο χρόνο στον ΟΦΗ, ένας χρόνος δεν είναι μικρό χρονικό διάστημα και ειδικά για μια ελληνική ομάδα, το ξέρετε και εσείς. Σε αυτόν τον χρόνο, ήρθε ένα σχεδόν τέλειο αποτέλεσμα με τη συμμετοχή σε τελικό κυπέλλου μετά από 35 χρόνια, πολύ χαρά, διασκέδαση, πάθος. Ήταν μια πολύ ευχάριστη περίοδος, αλλά κάποια στιγμή έρχεται το τέλος. Αυτός ο κύκλος κάποια στιγμή κλείνει για κάθε παίκτη ή προπονητή»
-Είσαι ένας προπονητής που ο κόσμος σε σέβεται, πηγαίνεις σε γήπεδα ως αντίπαλος και ο κόσμος δεν ασχολείται μαζί σου. Παρόλα αυτά, άκουσες κάποια άσχημα λόγια από τους οπαδούς του ΟΦΗ στο πρόσφατο ματς. Σε στεναχώρησε αυτό, σε πείραξε; Γιατί πριν από μερικούς μήνες είχατε πάει στον τελικό του Κυπέλλου.
«Κοιτάξτε, καταλαβαίνω τον κόσμο. Οι οπαδοί του ΟΦΗ είναι τρομερά παθιασμένοι, ξεκινάμε από εκεί. Το χειρότερο θα ήταν να μην ήταν παθιασμένοι, να μην ενδιαφέρονται με την ομάδα τους. Πρέπει να το σεβαστούμε αυτό και μετά από αυτό μπορείτε να καταλάβετε πως υπάρχουν πολλά συναισθήματα που τους είχαν κατακλύσει όταν έβλεπαν την ομάδα τους να έχει άσχημα αποτελέσματα. Το καταλαβαίνω, δεν τους κακολογώ και όταν περάσει ο καιρός, τόσο γι αυτούς όσο και για εμένα η συνολική εικόνα θα είναι πιο καθαρή».
-Λέμε trust the process… Πίστεψε δηλαδή στη βελτίωση, στην πρόοδο μιας ομάδας και μην βγάζεις πρώιμα συμπεράσματα. Εσείς το πιστεύετε αυτό; Δηλαδή μετά από νίκες σε Τούμπα και Βικελίδης, μετά από συμμετοχή σε τελικό του Κυπέλλου, πρέπει να υπάρχει ο κατάλληλος σεβασμός και χρόνος.
«Πολλά πράγματα θετικά από πέρυσι, αλλά ακόμη και η φετινή νίκη επί του Άρη. Το είπα και μετά το ματς πως δεν θυμάμαι πότε έχασε τελευταία φορά ο Άρης με 3-0, πέρυσι σίγουρα όχι πάντως. Το πρόβλημα είναι πως για εμάς που δουλεύουμε στον αθλητισμό, ζούμε με το σήμερα και όχι με το παρελθόν. Παλεύουμε για το μέλλον μας, για το σήμερα και το παρελθόν είναι πώς να το πω, είναι ωραίο να το συζητάμε αλλα είναι για τα βιβλία της ιστορίας. Αλλά η πραγματικότητα είναι πως κάθε μέρα πρέπει να παλεύεις και να βελτιώνεσαι».
«Αυτός ο Ολυμπιακός ήταν απίστευτος, ήμασταν άτυχοι που πέσαμε πάνω του – Φέραμε 20.000 ανθρώπους στην Αθήνα από ένα νησί»
-Πάμε ξανά στο παρελθόν και στον τελικό του Κυπέλλου. Πώς το ζήσατε; Ήταν η μεγαλύτερη στιγμή της μέχρι τώρα καριέρας σας έτσι;
«Ξεκάθαρα, η μεγαλύτερη στιγμή μου ως τώρα. Πρώτα απ’ όλα γιατί έχεις την ευκαιρία να διεκδικήσεις ένα τρόπαιο. Μετά για τον τρόπο με τον οποίο μας στήριζαν και μας υποστήριζαν οι οπαδοί και φυσικά γιατί είσαι μέλος ενός ξεχωριστού αγώνα, του τελικού του Κυπέλλου. Αυτού του είδους τα παιχνίδια είναι πολύ ποδοσφαιρικά, όσοι ήταν στο γήπεδο ή το είδαν από την τηλεόραση μπορούσαν να το ευχαριστηθούν. Καλή εμφάνιση, ο κόσμος είχε θετική ενέργεια και από τις δύο πλευρές, λάβαμε μεγάλο σεβασμό εντός και εκτός γηπέδου από τον αντίπαλο και αυτό ήταν πραγματικό ευχάριστο. Πραγματικά όμως δεν ήμασταν τυχεροί που πέσαμε πάνω στον Ολυμπιακό. Την περασμένη σεζόν ο Ολυμπιακός ήταν απίστευτα καλός, απίστευτα καλός αλήθεια. Είχαν πάρει το πρωτάθλημα, πήραν το Κύπελλο, προέρχονταν από το Κόνφερενς Λιγκ. Ο Ολυμπιακός είναι πάντα μια καλή ομάδα, αλλά υπάρχουν στιγμές που μπορεί να τον πετύχεις σε όχι τόσο καλή κατάσταση. Αλλά πέρυσι ήταν απίστευτος…»
-Ξεκινάει το παιχνίδι και δέχεστε το γρήγορο γκολ. Τι σκέφτεστε εκεί; Να προσπαθήσουμε να μείνουμε μέσα στο παιχνίδι ως το τέλος;
«Το γρήγορο γκολ σημαίνει σοκ. Μετά το σοκ υπάρχουν δύο δρόμοι, ο καλός και ο κακός. Ήλπιζα πως θα πάμε με τον καλό δρόμο, εμείς έπρεπε μέχρι και το τελευταίο λεπτό να μείνουμε ζωντανοί στο παιχνίδι. Γιατί αυτό σου δίνει πιθανότητες. Όσο περνούσε η ώρα παιρναμε μεγαλύτερα ρίσκα αλλά δυστυχώς στο τέλος ένα λάθος μας κόστισε το δεύτερο γκολ».
-Τι κάνει όμως ένας προπονητής πριν από ένα τέτοιο ματς; Μου φαίνεται δύσκολο στο μυαλό μου να προετοιμάσεις την ομάδα σου για ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι.
«Είναι ένας συνδυασμός μεταξύ ψυχολογικής και τακτικής προετοιμασίας. Τώρα αν με ρωτάς ξανά, το ψυχολογικό κομμάτι είναι σίγουρα πολύ πιο σημαντικό. Στο τακτικό κομμάτι θα κάνεις τα συνηθισμένα, παίζεις απέναντι σε μια ομάδα για ακόμη μια φορά μέσα στη σεζόν και ξέρεις τι θα κάνεις, αλλάζοντας κάποιες μικρές λεπτομέρειες και τα υπόλοιπα θα είναι όπως πριν. Αλλά στο πνευματικό κομμάτι πρέπει να συμβιβαστείς με την πίεση, με τη σημασία που έχει το αποτέλεσμα, με τη σημασία του να παρουσιάσεις τον εαυτό σου στον κόσμο καλά και αυτοί να αναγνωρίσουν την προσπάθειά σου. Δεν είναι εύκολο να φέρνεις από ένα νησί 20 χιλιάδες κόσμο στην Αθήνα για ένα ματς και νιώθεις μια υπευθυνότητα γι αυτό. Υπάρχουν διαφόρων ειδών πιέσεις και όλα αυτά πρέπει να τα ξεπεράσεις»
-Μετά το ματς το είδαμε αυτό, ο κόσμος έδειχνε ικανοποιημένος με την προσπάθειά σας.
«Κοιτάξτε, υπάρχουν δύο πράγματα. Το ένα είναι ότι και πριν το ματς όλοι καταλάβαιναν πως παίζουμε απέναντι σε έναν πολύ καλό Ολυμπιακό, αλλά από την άλλη σκέφτεσαι ότι όταν είσαι σε έναν τελικό, είσαι πολύ κοντά στο να πετύχεις το απόλυτο. Αυτά τα δύο πράγματα έκαναν τον κόσμο να είναι γεμάτος που φτάσαμε σε αυτό το σημείο και είχαμε όλοι μαζί την ευκαιρία να συμμετέχουμε σε έναν τέτοιο αγώνα. Οπότε ας προσπαθήσουμε να το πετύχουμε ξανά όλο αυτό».
«Ίσως κάποιες άλλες φορές, έμεινα περισσότερο απ’ ότι άξιζα σε πάγκο»
-Ήθελα να σε ρωτήσω για τον Νέιρα, αλλά και διάφορους ακόμη Αργεντίνους που είχε όπως ο Μουνάφο, ο Μπαράλες, ο Ιγκλέσιας. Είναι λατινοαμερικάνοι, είναι μεγάλοι παίκτες, είναι δύσκολοι στη διαχείριση;
«Οι καλοί παίκτες δεν είναι ποτέ δύσκολο να τους έχεις στην ομάδα σου, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ποδοσφαιριστές που έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στην ιστορία ενός συλλόγου. Αυτό σημαίνει πως έχουν ποιότητα και το κατάφεραν αυτό. Η σχέση με τον προπονητή εξαρτάται από το αν θα τους δώσεις το δικαίωμα να δείξουν αυτή την ποιότητα που διαθέτουν ή όχι. Αν τους φερθεις σωστά και μπορούν να προσφέρουν, τότε είναι χαρούμενοι. Αν έχεις αυτή την προσέγγιση, τότε δεν έχεις πρόβλημα»
-Το ξαναλέω, γιατί πάντα αυτά τα παιδιά και ιδιαίτερα οι Λατίνοι είναι δύσκολες περιπτώσεις, είναι λίγο εκρηκτικοί χαρακτήρες…
«Υπάρχει πάντα το καλό και το κακό κομμάτι. Πρώτα απ’ όλα αυτοί είναι ιδιαίτερα συναισθηματικοί και μέσα από το ποδόσφαιρο βλέπουν τη διασκέδασή τους. Πιέζουν τους εαυτούς τους για να νιώθουν νεότεροι, να είναι περισσότερο παιδιά. Με αυτά τα στοιχεία και την προσέγγιση, συνεχίζουν να στέκονται στο ποδοσφαιρικό στερέωμα και έτσι καταφέρνουν να βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο. Αυτά τα χαρακτηριστικά τους κάνουν να παραμένουν πολύ σημαντικά μέλη για τις ομάδες τους και να μένουν σε αυτές για πολλά χρόνια»
-Είχατε και έναν συγκινητικό αποχαιρετιστήριο λόγο προς τους παίκτες του ΟΦΗ, τους είπατε ότι θα αποτελούν πάντοτε μέλη της οικογένειάς σας…
«Πρώτα απ΄ όλα πρέπει να σκέφτεσαι γιατί κάνεις το καθετί. Για εμένα είναι ξεκάθαρο. Αγαπάω το ποδόσφαιρο, αγαπάω το να είμαι προπονητής και θέλω να μαθαίνω τους παίκτες μου ότι η καριέρα τους είναι μικρή, είναι η μικρότερη από κάθε άλλη στο ποδόσφαιρο. Αν είσαι προπονητής, μάνατζερ, ιδιοκτήτης σίγουρα όλα αυτά κρατάνε πολύ περισσότερο. Οπότε αυτό σημαίνει πως αν σου αρέσει τόσο πολύ και θες να περάσεις τη ζωή σου σε αυτό, τότε πρέπει να έχεις καλή σύνδεση, καλά αισθήματα και καλές σχέσεις μέσα στη δουλειά σου. Αυτή η σύνδεση, σου προσφέρει χαρά, διασκέδαση, να νιώθεις ενωμένος με τους παίκτες, με το σταφ, με όσους είναι σε μια ομάδα. Δεν είναι μόνο η στιγμή που ζεις, δεν είναι οι καλές ή οι κακές στιγμές. Είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό»
-Πιστεύετε ότι το ποδόσφαιρο σας έχει φερθεί άδικα; Λίγους μήνες μετά τον ιστορικό τελικό με τον ΟΦΗ φύγατε. Μετά από μια νίκη με τον Παναθηναϊκό και μια ισοπαλία με τον Άρη, φυγατε από τον Αστέρα. Δεν είναι λίγο άδικο όλο αυτό;
«Είναι πώς το βλέπεις, ίσως υπήρχαν κάποιες άλλες στιγμές στην καριέρα μου που έμεινα περισσότερο απ’ ότι άξιζα. Όταν το κοιτάζεις συνολικά, απλά είναι κάποιες στιγμές, αλλά πρέπει να προσπαθείς να μένεις στο επίπεδο που επιθυμείς για μεγάλη περίοδο. Αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι».
«Το ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται σε ανοδική πορεία»
-Τώρα; Χρειάζεσαι λίγο χρόνο να περάσεις με την οικογένειά σου ή είσαι άτομο που θα ψάξεις για τις επόμενες προκλήσεις;
«Πρώτα απ’ όλα είμαι επαγγελματίας, αυτό σημαίνει πως έχω κάποιους στόχους που θέλω να πετύχω στην προπονητική μου καριέρα. Όταν έρθουν οι προτάσεις, τότε θα τις εξετάσω και θα αποφασίσω. Δεν είμαι σε μια κατάσταση που οτιδήποτε μου έρθει σαν πρόταση θα το αποδεχτώ, έχω την ευκαιρία να οδηγήσω εγώ την καριέρα μου εκεί που επιθυμώ και θα προσπαθήσω να κάνω κάποιες έξυπνες κινήσεις στη συνέχεια»
-Στο μυαλό σου ποια είναι το ιδανικό επόμενο βήμα; Κάποιο άλλο πρωτάθλημα, μια μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα;
«Πάντα έχω την ίδια προσέγγιση. Να κυνηγήσω όσο περισσότερο μπορώ για να φτάσω στο υψηλότερο επίπεδο του ποδόσφαιρο. Ανάλογα με την ομάδα ή με το επίπεδο, θα το αποφασίσω».
-Έχεις σκεφτεί το μονοπάτι που οδηγεί σε Σαουδική Αραβία, Κατάρ και τέτοια πρωταθλήματα ή δεν σου αρέσει αυτό το είδος;
«Αν μπορούσα να επιλέξω, θα διάλεγα ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα»
-Η γνώμη σας για το ελληνικό πρωτάθλημα μετά από 7 χρόνια;
«Μπορώ να πω πως είμαι μάρτυρας μιας ανοδικής πορείας στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Το βλέπω, το αισθάνομαι. Το αισθάνομαι βλέποντας την κάθε ομάδα, συμμετέχοντας στο πρωτάθλημα, βλέποντας την εθνική ομάδα. Βλέπω πως ο συνάδελφός μου ο Ιβάν κανει εξαιρετική δουλειά στην Εθνική, βλέπω την Κ21 και την Κ19 να ανεβαίνουν διαρκώς. Είναι σημαντικό και είμαι χαρούμενος που συμβαίνει αυτό».
-Πλέον βγάζουμε ταλέντα κάτι που δεν κάναμε πριν δέκα χρόνια, παίκτες όπως ο Κωστούλας, ο Κωνσταντέλιας, ο Καρέτσας και άλλοι. Και επίσης στο ΟΦΗ είχατε αρκετούς ταλαντούχους ποδοσφαιριστές όπως ο Κοντεκάς, ο Θεοδοσουλάκης, ο Φαϊτάκης. Μίλησε μου λίγο γι αυτά τα παιδιά, έχουν τις δυνατότητες να παίξουν στο υψηλότερο επίπεδο;
«Είμαι σίγουρος πως έχουν τη δυνατότητα να παίξουν σε υψηλό επίπεδο. Ο Κοντεκάς σε αυτή την προετοιμασία που έλαβε μέρος, έκανε εξαιρετικές εμφανίσεις και είναι 16.5 χρονών. Ο Θεοδοσουλάκης είχε έναν τραυματισμό που τον πήγε λίγο πίσω, αλλά είναι ένα πολύ σοβαρό παιδί, καλός παίκτης και μπορεί να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο. Ο Φαϊτάκης είναι ένας ξεχωριστός ποδοσφαιριστής με ορισμένα σπάνια χαρακτηριστικά. Πρέπει να βρει τον τρόπο να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις των αγώνων. Είναι ένας ποδοσφαιριστής που διαρκώς βελτιώνεται, ανεβαίνει και είμαι σίγουρος πως θα έρθουν οι στιγμές που θα μπορέσει να πάρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής»
-Έχετε βοηθήσει αρκετά παιδιά πάντως να καθιερωθούν, παίκτες όπως Δουβίκας. Όπως ο Αγγελάκης που τον έβαλες 16 χρονών να παίξει, τον πήρε ο Ολυμπιακός και θεωρείται από τα μεγαλύτερα ταλέντα. Επίσης, εσύ εμπιστεύτηκες τον Τσιφτσή όταν είχες έναν ακόμη εξαιρετικο τερματοφύλακα, τον Παπαδόπουλο. Σου αρέσει να δουλεύεις με νεαρούς παίκτες;
«Θέλω να είμαι σωστός, κάποιους νεαρούς τους βοήθησα περισσότερο και κάποιους λιγότερο. Το σημαντικότερο όμως είναι να έχουν στο μυαλό τους πως πρέπει να βοηθάνε οι ίδιοι περισσότερο τον εαυτό τους. Το να τους δώσεις την ευκαιρία είναι το ένα κομμάτι, το άλλο είναι να μπορέσουν να την αρπάξουν και να κάνουν τη διαφορά. Πάντα θα υπάρχει χώρος για όλους το να πάρουν μια ευκαιρία, αρκεί να την αρπάξουν. Και ο Δουβίκας και ο Τσιφτσής και άλλα παιδιά βρήκαν τον τρόπο να αρπάξουν την ευκαιρία, παίζουν σε υψηλό επίπεδο και είναι όλοι κοντά στην Εθνική ομάδα».
«Ο Πανόπουλος μου έδωσε τη δουλειά σε μια ώρα – Με έπαιρνε τηλέφωνο και μου έλεγε “κάναμε δύο ήττες, αλλά δεν υπάρχει τρίτη”»
-Ας μιλήσουμε για την Ξάνθη, ήταν η πρώτη σου ομάδα στην Ελλάδα. Ήταν εύκολο να έρθεις σε ένα άγνωστο πρωτάθλημα;
«Εκείνη την περίοδο ο στόχος μου ήταν να δουλέψω στο εξωτερικό. Τότε ήρθε η ευκαιρία της Ξάνθης και ήταν μια πολύ ευχάριστη περίοδος, γιατί με βοήθησε ως προπονητής να βελτιώσω τον εαυτό μου. Αντιλήφθηκα τι σημαίνει να δουλεύεις πλήρως επαγγελματικά, με βοήθησε να καταλάβω το επίπεδο του πρωταθλήματος. Το ελληνικό πρωτάθλημα χωρίζεται σε δύο μέρη, υπάρχει το γκρουπ των μεγάλων ομάδων και το άλλο γκρουπ είναι οι υπόλοιπες ομάδες. Σε αυτό το δεύτερο γκρουπ δεν θα νικήσεις κανέναν εύκολο, ούτε κάποιος θα σε κερδίσει εύκολα. Για τους προπονητές υπάρχουν μικρά κενά για να βρουν τρόπους να κάνουν τη διαφορά. Ήταν κάτι το σημαντικό, γιατί με βοήθησε να καταλάβω πράγματα και να βελτιωθώ»
-Όταν ήρθες στην Ξάνθη ήταν μια δύσκολη περίοδος, αρκετοί σκέφτηκαν πως είστε από τα φαβορί για υποβιβασμό και τελικά παραλίγο να μπείτε στα playoffs, ήσασταν πολύ κοντά.
«Υπήρχαν πολλές αλλαγές, νέοι παίκτες και νέος προπονητής με το επιτελείο του σε ένα νέο πρωτάθλημα. Θέλω να είμαι ειλικρινής και να πω ότι είχα μια μεγάλη συνομιλία με τον κύριο Λουτσέσκου, ο οποίος με βοήθησε πάρα πολύ, να προετοιμαστώ ακόμη και για μικρές λεπτομέρειες μέσα στον σύλλογο και στο πρωτάθλημα. Μου μίλησε για τους παίκτες, για τους αντιπάλους, για τα εντός έδρας ματς, για τη διαιτησία, για τους οπαδούς, για όλα. Αυτή η συζήτηση με έβαλε στον σωστό δρόμο και μου τα έκανε όλα πιο εύκολα. Αυτή η πρώτη σεζόν ήταν απίστευτη, παίχτηκε στη διαφορά τερμάτων για τα playoffs με τον Αστέρα, αλλά τη θέση την πήρε ο Αστέρας. Καταφέραμε να παρουσιάσουμε ένα επιτυχημένο γκρουπ ποδοσφαιριστών».
-Όσον αφορά τον κύριο Πανόπουλο; Δεν τον ξέρουμε καλά παρότι ήταν για 30 χρόνια στο ποδόσφαιρο, μιλούσε πολύ σπάνια σε δημοσιογράφους.
«Είχαμε μια τέλεια σχέση. Πολλοί μου είπαν ότι ο Πανόπουλος στην τελευταία του περίοδο στο ποδόσφαιρο δεν ήταν ίδιος με πριν, αλλά είχαμε πολύ καλή σχέση. Μου έδωσε την ευκαιρία να γίνω ο προπονητής της ομάδας του μετά από μία ώρα κουβέντας. Μετά από αυτή την κουβέντα βρήκε κάτι που του άρεσε και μου έδωσε τη δουλειά. Ήταν τρομερός επαγγελματίας, μου έλεγε πως η Ξάνθη είναι μια ομάδα που έχει τη δυνατότητα να κερδίζει άλλα ματς και άλλα όχι βάσει δυναμικότητας. Την πρώτη φορά που θα κάνεις δύο σερί ήττες, θα σε πάρω τηλέφωνο και θα σε στηρίξω. Και αλήθεια το έκανε όταν ήρθε αυτή η στιγμή, μου είπε μην ανησυχείς αυτά συμβαίνουν, συνέχιζε να δουλεύεις, τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Το επόμενο ματς όμως είναι πολύ σημαντικό για να σταματήσουμε αυτό το αρνητικό σερί. Δεν θα έκανες μαζί του τρίτη σερί ήττα. Είχαμε πολύ συχνή επικοινωνία, για δύο χρόνια μιλούσαμε πολύ συχνά. Είχαμε βρεθεί από κοντά 6-7 φορές, μιλήσαμε στο τηλέφωνο τουλάχιστον 20 φορές. Στην ομάδα υπήρχε και ο Παπαδημητρίου, ο οποίος είχε την εμπειρία να διαχειρίζεται κάποιες καταστάσεις και να τρέχει τα πράγματα σωστά»
-Ο Παπαδημητρίου πως είναι; Έχουμε ακούσει και καλά και κακά λόγια για τη δουλειά του, ποια είναι η γνώμη σου;
«Ήταν πολύ καλός στο κομμάτι της δουλειάς. Δούλευε πολλές ώρες, από το πρωί ως το απόγευμα και έβρισκε καλές ιδέες για να περνάει μέσα στην ομάδα. Έβρισκε κάθε φορά τρόπο να στηρίζει τον προπονητή και το επιτελείο του, προσπαθούσε να συμμετέχει και αυτός με τις δικές του ιδέες για να βοηθήσει περισσότερο. Για εμένα, το ότι καταφέρνει και παραμένει μέχρι και σήμερα στο ελληνικό ποδόσφαιρο δουλεύοντας σε υψηλό επίπεδο, σημαίνει πως έχει την ποιότητα να ανταπεξέλθει. Δεν νομίζω πως υπάρχει άλλος τρόπος».
«Ήμουν κοντά σε μεγάλη ομάδα παραπάνω από μια φορά, αλλά δεν ολοκληρώσαμε τη συμφωνία ποτέ»
-Πώς ήταν η παρουσία σας στην Τρίπολη και τον Αστέρα; Μετά από δύο θητείες, είστε ικανοποιημένος από την ομάδα αλλά και τον εαυτό σας;
«Ναι θα έλεγα, τόσο στα πρώτα 2,5 χρόνια όσο και στο δεύτερο πέρασμα. Ο Αστέρας είναι μια παραδοσιακή ομάδα που όταν πρωτοπήγα, είχε ένα γκρουπ με αρκετούς παλιούς ποδοσφαιριστές όπως ο Μουνάφο, ο Ιγκλέσιας και ο Μπαράλες που είχαν πολλά χρόνια εκεί. Ήταν ένα στέρεο μείγμα που χρειαζόταν να ανακατασκευάσουμε λίγο και να συνεχίσουμε να δουλεύουμε σωστά. Αυτά τα πράγματα πήγαν καλά, αλλά σιγά σιγά μετά έπρεπε να αρχίσουμε να βάζουμε νέους ποδοσφαιριστές στην ομάδα, να αντικαταστήσουμε τους παλιούς. Δεν ήταν τόσο εύκολη η μετάβαση, αλλά είχε ενδιαφέρον».
-Γι’ αυτές τις ομάδες όμως δεν είναι δύσκολο να μπουν στην πρώτη 5άδα και να πάρουν ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο; Όταν ο Αστέρας το κατάφερε αυτό ήταν κυρίως όταν έλειπε η ΑΕΚ και ο Άρης από την πρώτη κατηγορία, ενώ τώρα όλοι οι μεγάλοι είναι εδώ και είναι δύσκολο.
«Είναι πολύ δύσκολο πραγματικά, αλλά από την άλλη το έχουμε συζητήσει αυτό και πριν αυτό. Είναι ξεκάθαρο πως το πρωτάθλημα ανεβαίνει διαρκώς, αν πετύχεις κάτι τέτοιο θα είναι τεράστιο, η ικανοποίηση θα είναι μεγάλη και θα σου αξίζουν συγχαρητήρια. Όπως ήταν άξιο σεβασμού το επίτευγμά μας να φτάσουμε εμείς ως τον τελικό του Κυπέλλου».
-Είχες κάποια στιγμή κάποια πρόταση από μεγάλη ομάδα της Ελλάδας; Γιατί όταν για παράδειγμα έφυγε ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς από την ΑΕΚ, γράφτηκε σε αρκετά δημοσιεύματα πως ήσουν ένας από τους υποψήφιους για τον πάγκο της ομάδας.
«Υπήρχαν πολλές φορές που είχα μιλήσει με ομάδες, ναι, αλλά δεν φτάσαμε στο να ολοκληρώσουμε αυτές τις συζητήσεις και να δώσουμε τα χέρια. Οπότε θα δούμε τι θα φέρει το μέλλον».
-Για τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς που ανέφερες νωρίτερα, σου αρέσει ως προπονητής;
«Τη στιγμή που αποδέχτηκε την πρόταση να γίνει προπονητής της Εθνικής ομάδας, τον πήρα τηλέφωνο, τον στήριξα πλήρως για την απόφασή του και μιλήσαμε αρκετά γι’ αυτό. Το έκανα για δύο λόγους. Αρχικά, πιστεύω ότι ήταν πολύ καλή στιγμή γι αυτόν το να γίνει προπονητής της Εθνικής. Αλλά και επειδή η Εθνική ομάδα αυτή τη στιγμή χρειαζόταν ένα προφίλ προπονητή όπως αυτό του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, οπότε νομίζω πως είναι το τέλειο δέσιμο. Οκ, τα τελευταία αποτελέσματα χάλασαν λίγο την όλη εικόνα, αλλά πολλά δύσκολα στοιχεία στο στιλ ποδοσφαίρου που θέλει να παίζει εμφανίζονται. Πολλοί νέοι παίκτες, πολλές καλές εμφανίσεις, ένα στιλ ποδοσφαίρου διαφορετικό που προσπαθεί να περάσει. Παίζεις απέναντι σε μεγάλες ομάδες και μπορεί να χάσεις ναι, αλλά νιώθεις ικανοποίηση με αυτό που βλέπεις. Αυτό σημαίνει πως κάτι γίνεται καλά»
«Ακραία διασκεδαστική εμπειρία το Μουντιάλ – Παίζαμε με τη Βραζιλία και έπρεπε να βρούμε τρόπο να αντιμετωπίσουμε 10 διαφορετικούς μεγάλους παίκτες»
-Θέλω να σε ρωτήσω για αρκετούς προπονητές, γιατί από τη θέση σου τα βλέπεις τελείως διαφορετικά. Ο Ντράγκαν Στοΐκοβιτς για παράδειγμα, μια τεράστια προσωπικότητα, ένας απίστευτος παίκτης και ένας πολύ αγαπητός άνθρωπος στη Σερβία. Παρόλα αυτά, ο κόσμος τα τελευταία χρόνια δεν τον στήριζε και άκουσε πολλά άσχημα πράγματα παρότι είναι ένας θρύλος του ποδοσφαίρου της χώρας.
«Η εισαγωγή που έκανες ήταν πολύ σωστή, είναι μια τεράστια προσωπικότητα, ήταν τεράστιος, πραγματικά τεράστιος ποδοσφαιριστής και τώρα χτίζει την προπονητική του καριέρα. Φυσιολογικά, αντιλαμβάνεται πολύ καλά το ποδόσφαιρο, έχει δυνατότητες και τώρα δημιουργεί την καριέρα του. Μπήκε σε ένα μονοπάτι που έχουν βαδίσει πολλοί προπονητές στο παρελθόν και θα συνεχίσει σε αυτό, θα κάνει προπονητική καριέρα. Υπάρχουν μεγάλες διαφορές από το να είσαι παίκτης, μπορεί στον ίδιο να μην του αρέσει αυτό να το ακούει. Αλλά αν ο προπονητής είναι το μοναδικό άτομο μέσα σε μια ομάδα που κάνει λάθη, τότε οκ… Αλλά δεν είναι έτσι ακριβώς. Τα αποτελέσματα άλλες φορές θα έρχονται και άλλες όχι, δεν είναι μπορούν να εμφανιστεί κατευθείαν η δουλειά που θέλει να κάνει ο προπονητής. Στο άμεσο μέλλον θα δούμε αποτελέσματα ναι, αλλά έμμεσα όχι. Έχει μια καλή ευκαιρία μπροστά του να συνεχίσει να δουλεύει είτε ως προπονητής εθνικών ομάδων είτε σε συλλογικό επίπεδο, να κάνει κατι διαφορετικό».
-Εγώ απορώ παρόλα αυτά πώς γίνεται μια χώρα σαν τη Σερβία με σπουδαίους αθλητές σε όλα τα αθλήματα και κυρίως στα ομαδικά, δεν κάνουν μεγάλες επιτυχίες συνολικά;
«Όλοι μας ψάχνουμε να βρούμε γιατί συμβαίνει αυτό, όχι τώρα αλλά τα τελευταία 100 χρόνια. Η εξήγηση είναι πως δεν καταφέρνουμε στο τέλος να παρουσιάσουμε καλές ομάδες, γιατί στην τελική αυτό που μετράει είναι το επίπεδο στο οποίο βρίσκεται η ομάδα σου στα τουρνουά. Είτε στο Euro είτε στο Παγκόσμιο Κύπελλο, μιλάμε για τουρνουά. Τα προκριματικά είναι διαφορετικά, αλλά στις διοργανώσεις υπάρχουν κάποιες χώρες που καταφέρνουν να παρουσιάσουν πολύ καλύτερες ομάδες. Μέχρι τώρα δεν έχουμε καταφέρει να παρουσιάσουμε με τον σωστό τρόπο τη Σερβία στα μεγάλα τουρνουά, οπότε αυτό είναι το θέμα που πρέπει να λύσουμε».
-Και γιατί λοιπόν η Σερβία είναι μια χώρα με τόσο ταλέντο; Μπορείς να το εξηγήσεις;
«Ίσως γιατί πρόκειται για μια μίξη από χώρες μέσα στη Σερβία μέσα από τους πολέμους και τις δυσκολίες που περάσαμε ως λαός. Κάθε 20-30 ή 50 χρόνια περνάμε και έναν πόλεμο, αυτό χτίζει τον χαρακτήρα μας και μας κάνει πολύ ανταγωνιστικούς και… σκληρούς. Το έχουμε έμφυτο, αλλά είναι και μέρος των χαρακτηριστικών που έχουμε σαν χώρα. Μπορούμε να κουμπώσουμε σωστά στις ανάγκες, αλλά και να είμαστε πολύ καλοί στον αθλητισμό».
-Οι Σέρβοι είναι κοντά στους Έλληνες, μοιάζουμε. Οπότε ίσως το περίσσιο πάθος που έχουμε και οι έντονες προσωπικότητες να κάνουν πιο δύσκολη τη δουλειά των προπονητών να διαχειριστούν αυτές τις προσωπικότητες; Παίκτες όπως ο Τάντιτς, ο Μιλίνκοβιτς-Σάβιτς, ο Μίτροβιτς… Ίσως είναι πιο δύσκολο; Το ξέρεις καλύτερα γιατί ήσουν βοηθός στην εθνική ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας.
«Ήμουν στο Μουντιάλ της Ρωσίας, η ίδια ιστορία είναι. Είτε ο Τάνιτς, ο Σεργκέι, ο Κολάροφ, ο Μάτιτς, ο Μίτροβιτς και οποιοσδήποτε άλλος θέλεις, θέλουν να είναι μέρος σε κάτι καλό και θέλουν να έχουν τη δική τους συμβολή σε αυτό. Οπότε αν τους καθοδηγήσεις στη σωστή κατεύθυνση, τότε δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα μαζί. Στο τέλος της ημέρας, πίσω από όλους αυτούς τους παίκτες υπάρχει η αγάπη για το ποδόσφαιρο και να συμμετέχουν σε μια καλή και ποδοσφαιρική ομάδα. Αν δεν πάνε τα πράγματα στη σωστή κατεύθυνση, τότε αντιδρούν. Αλλά γενικά δεν είναι τόσο διαφορετικοί, είναι όπως όλοι οι άλλοι»
-Πώς είναι η εμπειρία να συμμετέχεις σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο;
«Είναι ακραία διασκεδαστικό. Είναι το μεγαλύτερο event στο ποδόσφαιρο, όταν έχεις τη δυνατότητα να συμμετέχεις σε αυτό είναι διασκεδαστικό. Προετοιμάζεις το παιχνίδι για να παίξεις απέναντι στην Βραζιλία και απέναντί σου έχεις δέκα ποδοσφαιριστές που δεν ξέρεις πώς να εξηγήσεις στους παίκτες σου πώς να τους αντιμετωπίσεις, κανείς δεν ξέρει γιατί είναι υψηλού επιπέδου. Είναι διασκεδαστικό και είναι άλλο το επίπεδο. Στα τελικά συμμετέχουν μόνο καλές ομάδες και η ομορφιά του ποδοσφαίρου είναι ότι μπορεί να νιώθεις απόλυτα επιτυχημένος αλλά κάθε ομάδα με διαφορετικό τρόπο. Από τη μία παίζεις στο Παγκόσμιο Κύπελλο εναντίον της Κόστα Ρίκα που είναι ένα στιλ ποδοσφαίρου που δεν συναντάς στην Ευρώπη και μετά παίζεις απέναντι σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα ή κόντρα σε Βραζιλία και Αργεντινή που είναι κάτι το τελείως διαφορετικό. Μπορεί να παίξεις με την Ιαπωνία ή οποιαδήποτε χώρα, υπάρχει ποικιλία στο ποδόσφαιρο που αντιμετωπίζεις. Αυτή είναι η ομορφιά»
«Ήμουν φαντάρος στους βομβαρδισμούς – Ο πόλεμος σε στιγματίζει, αλλά βγάζει και την καλύτερη πτηχή των ανθρώπων»
-Τη δεκαετία του ’90 περάσατε δύσκολες στιγμές σαν χώρα με τους βομβαρδισμούς. Ήσουν εκεί, τα έζησες, μπορείς να μας δώσεις μια ιδέα του πώς είναι να τα ζεις αυτά, γιατί πολλοί άνθρωποι δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε πλήρως αυτό…
«Καταρχάς εγώ ήμουν φαντάρος όταν άρχισαν οι βομβαρδισμοί το 1999. Αυτή η εμπειρία είναι ξεχωριστή, είναι δύσκολη και σκληρή. Από την άλλη μερια όμως σε κάνει να νιώθεις υπερήφανος για τα όσα κάνεις να το αντιμετωπίσεις, βλέπεις ότι όλη η χώρα δουλεύει σαν ένα και αυτό είναι ξεχωριστό. Ο πόλεμος πιστεύω πως βγάζει από τους ανθρώπους την καλύτερη πτηχή τους, βλέπεις στιγμές που σε αγγίζουν μέσα σου. Βλέπεις ανθρώπους να βοηθάνε ο ένας τον άλλον, ο γείτονάς σου θα κάνει τα πάντα για να βοηθήσει εσένα, την οικογένειά σου, το σπίτι σου. Όλες οι δυσκολίες σε κάνουν να σκέφτεσαι διαφορετικά και να δουλεύεις καλύτερα απ’ όταν υπάρχει ειρήνη. Είναι ξεχωριστή και πολύ δύσκολη εμπειρία, αλλά στο τέλος θα μπορέσεις να μάθεις πολλά πράγματα από αυτό. Είναι τόσο άσχημο που δεν θες όμως τα πράγματα να καταλήγουν σε αυτή την κατάσταση»
-Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να το αντιμετωπίσει αυτό; Μπορεί το σπίτι σου να διαλυθεί, μπορεί να χάσεις έναν φίλο σου ή ένα μέλος της οικογένειάς σου…
«Αν κοιτάξεις στην ιστορία, θα δεις ότι έχουν γίνει πάρα πολλοί πόλεμοι. Αν είσαι μέλος της ιστορίας τότε σίγουρα θα έχεις περάσει από μια τέτοια στιγμή. Δυστυχώς, κάποια στιγμή αυτή η κατάσταση γίνεται φυσιολογική. Είναι το θέμα πώς ανταποκρίνεσαι σε αυτές τις διαφορετικές καταστάσεις, θα πρέπει να ακούσεις τους ανθρώπους που το έχουν ζήσει και να είσαι αρκετά σκληρός σωματικά και ψυχικά για να επιβιώσεις και να βοηθήσεις τους ανθρώπους γύρω σου»
-Νομίζω πως ένας άνθρωπος όπως εσύ, όταν έχεις ζήσει έναν πόλεμο, τότε όλα και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο σου φαίνονται τόσο απλά…
«Πρώτα απ’ όλα, το ποδόσφαιρο είναι μαγικό. Η μαγεία του είναι τέτοια που μόλις έρθεις σε επαφή μαζί του, δεν θα θελήσεις να το αφήσεις ποτέ ξανά. Γι’ αυτό και οι ιδιοκτήτες που ξεκινουν να ασχολούνται, όταν αρχίσουν να το νιώθουν δεν μπορούν να το αφήσουν. Αυτή είναι η ομορφιά του ποδοσφαίρου, αλλά ναι σίγουρα υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά θέματα από το ποδόσφαιρο και τα αποτελέσματα»
«Η πρώτη μου δουλειά ήταν στη Λιβύη, ζούσε ακόμη ο Καντάφι – Έχω τα περισσότερα χρόνια ως προπονητής στην ομοσπονδία της Σερβίας»
-Ξεκίνησες την καριέρα σου από πολύ μικρή ηλικία, ενώ έχω μάθει ότι είχες και τους καλύτερους βαθμούς σε όλη την σχολή της προπονητικής. Τα λέω καλά;
«Ναι, είστε καλά προετοιμασμένος. Η αλήθεια είναι πως είχα τους καλύτερους βαθμούς που θα μπορούσα στις εξετάσεις μου για προπονητής στο UEFA Pro δίπλωμα. Τελείωσα τη σχολή προπονητικής και ενώ έπαιζα ποδόσφαιρο, δεν είχα στο μυαλό μου πως θα γινόμουν προπονητής τόσο σύντομα. Ξεκίνησα νωρίς, στα 25-26 και αν τώρα θελήσουμε να μιλήσουμε για την καριέρα μου ως ποδοσφαιριστής ή προπονητής, νομίζω πως ήταν καλή επιλογή να γίνω προπονητής από νωρίς».
-Ξεκινήσατε πάντως από τα χαμηλά, γράψατε ιστορία με την εθνική γυναικών, με την Ραντνίτσκι που έπαιξε στην Ευρώπη.
«Δεν ήταν η πρώτη φορά, είναι ένας μεγάλος σύλλογος η Ραντνίτσκι. Δεν ήταν εύκολα τα πρώτα βήματα, για μια πενταετία ήμουν προπονητής σε τμήματα υποδομών. Μετά ξεκίνησα να δουλεύω στην ομοσπονδία της Σερβίας και σε μικρές ηλικίες, έμεινα οκτώ χρόνια σε αυτό το πόστο. Πριν γίνω για πρώτη φορά πρώτος προπονητής σε μια ανδρική ομάδα, είχα 15 χρόνια εμπειρίας να με ακολουθούν. Από αυτή την οπτική, αν μου έλεγαν να διάλεγα μια καριέρα 10 χρόνων ως ποδοσφαιριστής ή αυτά τα 15 χρόνια ως προπονητής, τότε θα είχα διαλέξει το πρώτο. Αλλά πιστεύω ότι αυτή η περίοδος με βοήθησε πάρα πολύ, το να δουλεύεις στην ομοσπονδία της Σερβίας σε κάνει να συνεργάζεσαι με τα μεγαλύτερα ταλέντα της χώρας σε διαφορετικές ηλικίες. Ήμουν τυχερός γιατί εκείνη την περίοδο, είχαμε δημιουργήσει 8 διαφορετικά ηλικιακά γκρουπ τα οποία είχαν στελεχωθεί με πολύ ταλέντο. Το να συμμετέχεις σε αυτά τα πρότζεκτ και να βελτιώνεις τα παιδιά, χρειάζεται μεγάλη γνώση, πολύ δουλειά αλλά να υπάρχει και συνέχεια.
Ήμουν ο άνθρωπος που δούλεψα τα περισσότερα χρόνια στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Σερβίας. Αυτό μου έδωσε πολύ καλές βάσεις για να συνεχίσω. Για παράδειγμα ο Βέλικο Παούνοβιτς πήρε αυτή τη γενιά με ποδοσφαιριστές γεννημένους το ’94, το ’95 και το ’96 και κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο νέων. Εγώ ήμουν ο άνθρωπος που προετοίμασα αυτή τη φουρνιά, από τα 12 ως τα 18 τους και νιώθω ιδιαίτερα περήφανος γι’ αυτό. Όσον αφορά τις γυναίκες, είχαν την ευκαιρία να δουλέψω μαζί τους σε ηλικίες από τα 18 ως τα 21. Ήταν μια πολύ επιτυχημένη περίοδος επίσης, πήραμε μια επιβράβευση για την σταδιακή ανάπτυξη των προγραμμάτων και μου έδωσε μια διαφορετική οπτική, η οποία μέχρι τότε ήταν τελείως άλλη».
Είπατε νωρίτερα για το Νόβι Σαντ, είναι πιο όμορφο από το Βελιγράδι;
«Το Νόβι Σαντ ξεκάθαρα».
-Η σχέση σας με την Ελλάδα ξεκίνησε από πολύ νωρίς, ένας καλός σας φίλος ο Βλάντιμιρ Μουράτοβιτς έπαιζε στον Εθνικό και σας σύστησε στον Τόζα Βεσελίνοβιτς…
«Η πρώτη μου δουλειά ήταν ως βοηθός του Τόζα Βεσελίνοβιτς στην Αλ Νασρ Μπενγκάζι στη Λιβύη. Ο Καντάφι ήταν ακόμη ζωντανός… Ήταν κάτι ενδιαφέρον να το ζήσεις, αλλά από ποδοσφαιρική άποψη, ο Τόζα ήταν ένας τρομερά ταλαντούχος προπονητής, ο οποίος μπορούσε να αντιληφθεί πράγματα τα οποία αρκετοί άλλοι δεν μπορούν. Απίστευτος αλήθεια, αυτή η εμπειρία μου έδειξε ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι μαθηματικά, αλλά πρέπει να βρεις την φόρμουλα για να προσθέσεις σε μια ομάδα πολλά διαφορετικά στοιχεία».
«Η πρόταση του Ερυθρού δεν ήταν στο σωστό timing – Απλά δεν μπορείς να κερδίσεις στο Ράικο Μίτιτς»
-Ποιο είναι το πιο δύσκολο γήπεδο που έχεις κοουτσάρει; Μήπως το Ράικο Μίτιτς;
«Ναι, σίγουρα. Το Ράικο Μίτιτς από όλες τις πλευρές… Είναι γήπεδο με μεγάλη χωρητικότητα, από τα αποτελέσματα καταλαβαίνεις πως ο Ερυθρός Αστέρας εκεί δεν χάνει παιχνίδια, δεν ξέρω από πότε έχει να ηττηθεί στην έδρα του. Η πίεση είναι μεγάλη, όπως και από τους οπαδούς και την ατμόσφαιρα που δημιουργείται. Υπάρχει τεράστια πίεση στον Ερυθρό για να κερδίζει, οπότε δεν είναι καθόλου εύκολο να πάρεις αποτέλεσμα εκεί».
-Τα ντέρμπι μεταξύ Ερυθρού Αστέρα και Παρτίζαν πώς είναι; Πώς τα έχεις ζήσει;
«Αυτά τα ντέρμπι είναι από τα πιο σκληρά σε όλη την Ευρώπη. Πρώτα απ’όλα στα ντέρμπι στη Σερβία οι οπαδοί και των δύο ομάδων είναι στις κερκίδες. Οπότε υπάρχει πάντα πολύ , πολύ, πολύ έντονη παρουσία, σκληράδα, είναι μια μάχη. Η Σερβία είναι μια χώρα στην οποία οι περισσότεροι χωρίζονται σε αυτές τις δύο ομάδες, άλλοι υποστηρίζουν την Παρτίζαν, άλλοι τον Ερυθρό Αστέρα και μετά έρχεται η Βοϊβοντίνα».
-Έχω μια πληροφορία πως είχατε μια πρόταση από τον Ερυθρό Αστέρα όταν ήσασταν προπονητής στην Βοϊβοντίνα. Είναι αλήθεια; Και αν ναι, γιατί δεν την αποδεχτήκατε;
«Δεν ήρθε την κατάλληλη στιγμή, να μπορούσα δηλαδή να την αποδεχτώ όταν με χρειάζονταν. Δεν ταίριαξε η στιγμή που με ήθελαν, δεν ήταν η στιγμή δηλαδή να γίνει. Πιστεύω πως η καριέρα καθενός στον αθλητισμό καθορίζεται από τις στιγμές, από το τάιμινγκ».
«Το κομπλιμέντο του Μεντιλίμπαρ για εμένα» – Τι είπε για Νίκολιτς, Λουτσέσκου και… Μιχαΐλοβιτς
-Οι προπονητές εδώ στην Ελλάδα… Ποιοι σας αρέσουν περισσότερο; Ο Μεντιλίμπαρ, ο Λουτσέσκου, ο Γιοβάνοβιτς; Τώρα ήρθε ο Μπενίτεθ, αλλά θέλω και τη γνώμη σας για τον Νίκολιτς που τον γνωρίζετε.
«Αν έπρεπε να διαλέξω έναν θα μου ήταν πολύ δύσκολο, γιατί πρώτα απ’ όλα είναι διαφορετικό στιλ. Όλοι αυτοί οι προπονητές είναι αναγνωρίσιμοι και ο κόσμος τους σέβεται ιδιαίτερα. Ο Λουτσέσκου έχει μείνει τόσα χρόνια σε αυτό το πρωτάθλημα και τα πολύ καλά αποτελέσματά του επιβεβαιώνουν ότι είναι υψηλού επιπέδου. Επίσης, ο Μεντιλίμπαρ είπε μια πολύ σημαντική ατάκα πριν τον μεταξύ μας τελικό του Κυπέλλου. Είπε ότι “μπορείτε να λέτε ότι είμαστε το φαβορί και πιο κοντά στο Κύπελλο και εγώ ο προπονητής που πήρα το πρωτάθλημα και το Κόνφερενς Λιγκ, αλλά πριν 3-4 χρόνια ήμουν ο ίδιος προπονητής χωρίς αυτούς τους τίτλους που έχω κατακτήσει τώρα. Οπότε η προσέγγισή σας θα ήταν διαφορετική”. Αυτό δείχνει πως υπάρχει ευκαιρία για όλους, το επίπεδο των προπονητών μπορεί να αλλάξει από τη μια στιγμή στην άλλη».
-Και έδειξε και μεγάλο σεβασμό για εσάς με όσα είπε…
«Ακριβώς, μας παρουσίασε ως μια ομάδα που βρέθηκε δικαίως στον τελικό του Κυπέλλου. Αυτό είναι ένα πολύ ωραίο κοπλιμέντο για εμένα. Επίσης το καλύτερο παράδειγμα στο ποδόσφαιρο είναι της Παρί Σεν Ζερμέν που εδώ και πολλά χρόνια ξοδεύει πολλά εκατομμύρια, προετοιμαζόταν με πολύ κόπο για να πετύχει στο τέλος. Να επιστρέψω στους προπονητές τώρα. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι έμπειρος, σοβαρός και σε υψηλό επίπεδο. Το δείχνει γιατί μπόρεσε να αλλάξει το στιλ μιας εθνικής ομάδας όπως της Ελλάδας. Από τη στιγμή που είμαστε φίλοι, είμαι περήφανος για αυτόν».
-Για τον Νίκολιτς; Ήταν ο τελευταίος προπονητής που πήρε πρωτάθλημα από τον Ερυθρό Αστέρα, σωστά;
«Είναι ο τελευταίος άνθρωπος που κατάφερε να κλέψει τον τίτλο από τον Ερυθρό Αστέρα, όπως λέμε στη Σερβία. Η Παρτίζαν σε εκείνη τη σεζόν ήταν καταπληκτική, βρήκε ένα μικρό κενό και κατάφερε να αρπάξει την ευκαιρία. Ο Μάρκο έκανε πολύ καλή δουλειά επίσης στην Ουγγαρία, στη Ρωσία. Απέδειξε πως είναι ένας προπονητής που μπορεί να σταθεί σε υψηλότερο επίπεδο και τώρα ήρθε σε μια ομάδα με μεγάλες φιλοδοξίες, αλλά αυτό δεν είναι πάντα εύκολο για έναν προπονητή. Πιστεύω όμως ότι θα καταφέρει να βρει έναν τρόπο για να διαχειριστεί την κατάσταση και να δικαιώσει τις προσδοκίες των οπαδών της ΑΕΚ».
-Μια τελευταία ερώτηση, θέλω να μιλήσουμε για έναν από τους αγαπημένους μου προπονητές, τον Σίνισα Μιχαΐλοβιτς που σίγουρα τον ξέρετε πολύ καλύτερα από πολλούς…
«Όταν προσπαθείς να μιλήσεις για τον Σίνισα, νομίζω πως όλοι θα συμφωνήσουμε ότι έχει αφήσει ένα πολύ ισχυρό αποτύπωμα στο ποδόσφαιρο. Το άφησε τόσο ως ποδοσφαιριστής, ως προπονητής και ως άντρας. Ήταν ένας ξεχωριστός χαρακτήρας, ένας άνθρωπος που δούλευε πολύ σκληρά. Βασικά δεν δούλευε απλώς σκληρά, δούλευε απίστευτα πολύ σε βαθμό που δεν μπορείτε να το αντιληφθείτε σε όλους τους τομείς της ζωής του. Ήταν παθιασμένος, υπερβολικά παθιασμένος στη ζωή του, στο ποδόσφαιρο. Μπορούσες να νιώσεις την αγάπη που είχε για τη ζωή, την αγάπη του για το ποδόσφαιρο. Γι’ αυτό και ο κόσμος τον γούσταρε τόσο πολύ. Εμείς είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε το φιλικό στην Μπολόνια το καλοκαίρι. Σε ένα σημείο των αποδυτηρίων υπάρξει μια ξεχωριστή ενότητα για τον Μιχαΐλοβιτς, ένας χώρος γι’ αυτόν. Είδα πολλούς παίκτες να σταματάνε εκεί, να κοιτάζουν τη φωτογραφία του και αντιλαμβάνεσαι τον σεβασμό που υπάρχει προς το πρόσωπό του από κάθε έναν που ασχολείται με το ποδόσφαιρο».
Πηγή: sport-fm.gr
