Καλώς ή κακώς, δεν είναι λίγοι οι αθλητές στον μπασκετικό χάρτη της χώρας μας που εξακολουθούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε ομάδες εθνικών κατηγοριών, έχοντας ξεπεράσει τα δεύτερα …άντα. Κάποιοι εξ’ αυτών δεν έχουν επηρεαστεί από το πέρασμα των χρόνων, αποτελώντας πρότυπα για τους νεότερους συμπαίκτες-αντιπάλους και κάθε σαββατοκύριακο γίνονται πρωταγωνιστές στο άθλημα που λατρεύουν.
Στην κατηγορία αυτή ανήκει αναμφίβολα ο Γιάννης Καραλής, ο Τρικαλινός πάουερ φόργουορντ που πλέον έχει πολιτογραφηθεί Κρητικός, έχοντας συμπληρώσει ένσημα 16 ετών στις κορυφαίες ομάδες του νησιού («Ηράκλειο» ΟΑΑ, ΟΦΗ, Εργοτέλη).
Κλείνοντας πρόσφατα τα 42 του χρόνια (γεννημένος στις 11 Ιουλίου 1980), αποφάσισε να συνεχίσει για ένατη (συνολικά) σεζόν στον Εργοτέλη, τον οποίο οδήγησε πέρσι σε μία εξαιρετική πορεία στον πρώτο όμιλο της Γ’ Εθνικής, όντας μάλιστα ο πρώτος του σκόρερ και πρώτος στα εύστοχα τρίποντα!
«Η αλήθεια είναι ότι μου έχει περάσει από το μυαλό η σκέψη να σταματήσω όμως υπερτερεί η αγάπη μου για το μπάσκετ. Αυτή σου δίνει ώθηση και θέλεις να το συνεχίσεις και να γίνεσαι καλύτερος, ακόμα και σε μία τέτοια προχωρημένη για τον αθλητισμό ηλικία. Προσωπικά έχω πάντα το κίνητρο για να βελτιώνομαι αγωνιστικά κι έχω μάθει από μικρός να υποστηρίζω αυτό που κάνω, με την έννοια ότι προσέχω το σώμα μου και προσπαθώ να είμαι πάντα χρήσιμος για την ομάδα μου. Ακόμα και την περίοδο της καραντίνας που σταμάτησαν τα πρωταθλήματα, έκανα ατομικές προπονήσεις και πείσμωσα πιο πολύ γιατί ήθελα να συνεχίσω», τονίζει ο Γιάννης Καραλής -που αν και δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία- είναι σίγουρα από τους εν ενεργεία μπασκετμπολίστες με τις περισσότερες συμμετοχές στις εθνικές κατηγορίες.
«Όλα αυτά τα 31 χρόνια από παιδί στα γήπεδα, δε θυμάμαι να έχω χάσει επίσημο παιχνίδι λόγω τραυματισμού, σε όποια ομάδα κι αν ήμουνα, εκτός από τη χρονιά που ήμουνα φαντάρος. Σε 2-3 μόνο δεν αγωνίστηκα κατόπιν απόφασης του προπονητή. Είναι κάτι για το οποίο είμαι περήφανος».
Στην Κρήτη για μία γυναίκα
Ποια ήταν όμως η αιτία που το καλοκαίρι του 2006 άφησε τα Τρίκαλα για την Κρήτη, παίρνοντας μεταγραφή στην Ιεράπετρα και από τότε ρίζωσε στο νησί:
«Ο βασικός λόγος που ήθελα να έρθω στην Κρήτη ήταν για να δώσω μία ευκαιρία στη σχέση μου, με την τότε κοπέλα μου και μέλλουσα γυναίκα μου. Σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν πολύ δύσκολο λόγω της απόστασης και ευτυχώς πήγαν όλα καλά. Κατά καιρούς είχα αρκετές προτάσεις να παίξω σε ομάδες εκτός Κρήτης, ωστόσο για οικογενειακούς λόγους δεν ήθελα να φύγω και μπορώ να πω ότι δεν το μετάνιωσα».
Ο Γιάννης Καραλής γεννήθηκε στη Ρουμανία (τόπο καταγωγής της μητέρας του) και μεγάλωσε στα Τρίκαλα.
Ξεκίνησε το μπάσκετ στις ακαδημίες του Σπόρτιγκ Τρικάλων και θυμάται ότι η αφορμή για να πιάσει την πορτοκαλί μπάλα, ήταν ο θρίαμβος της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ του 1987.
«Ενθουσιάστηκα από τους αγώνες που έβλεπα στην τηλεόραση και θυμάμαι ότι την επόμενη μέρα του τελικού, άρχισα να παίζω με τους φίλους μου στο χωριό, τοποθετώντας μια μπασκέτα σε ένα δέντρο. Ουσιαστικά έμαθα μπάσκετ μόνος μου, πριν ενταχθώ σε κάποια ομάδα. Θυμάμαι ότι έβαλα 30 πόντους στο πρώτο μου κανονικό παιχνίδι, χωρίς να έχω ξαναπαίξει σε κανονικό γήπεδο. Σε ολόκληρη τη χώρα βέβαια άρχισε τότε να αναπτύσσεται το μπάσκετ και ειδικά στην περιοχή της Θεσσαλίας, το έδαφος ήταν πολύ πρόσφορο».
Από το ίδιο χωριό με τον Ρεντζιά
Μετά τις ακαδημίες του Σπόρτιγκ και του Δαναού Τρικάλων, ο Γιάννης Καραλής εντάχθηκε στους Πελασγούς Μεγάλων Καλυβίων, την ομάδα του χωριού του δηλαδή, με την οποία γνώρισε τις πρώτες επιτυχίες στα τοπικά πρωταθλήματα.
«Είμαστε από το ίδιο χωριό με τον Ευθύμη Ρεντζιά αλλά δεν υπήρξαμε συμπαίκτες καθώς εκείνος ήταν 4 χρόνια μεγαλύτερός μου. Γενικά ήταν όμορφες οι πρώτες εμπειρίες στο τοπικό με την ομάδα της περιοχής μου, στην οποία επέστρεψα για δύο σεζόν το 2000, αφού είχε μεσολαβήσει μία χρονιά στη Γ’ Εθνική με τη Δάφνη Χαϊδαρίου».
Από το 2002 μέχρι το 2006, ο Γιάννης Καραλής έπαιξε με τον ΑΣ Τρικάλων σε Γ’ και Β’ Εθνική, πριν πάρει την απόφαση ζωής να μετακομίσει στην Κρήτη, αρχικά για λογαριασμό της Ιεράπετρας του Γιώργου Μακράκη.
«Θεωρώ ότι αυτή η τριετία στην Ιεράπετρα ήταν και η καλύτερη για μένα. Έμοιαζε κάπως με τα φοιτητικά χρόνια που δεν είχα βιώσει. Καλό κλίμα στην ομάδα, ζεστοί άνθρωποι και όμορφες αγωνιστικά χρονιές παρ’ ότι για λεπτομέρειες δεν καταφέραμε να ανεβάσουμε την ομάδα στη Β’ Εθνική. Με βοήθησε και το ότι είχα κοντά μου δικούς μου ανθρώπους, όπως ο μετέπειτα κουμπάρος μου Κώστας Κωτούλας, με τον οποίο υπήρξαμε αρκετά χρόνια συμπαίκτες».
Από τον Ιούλιο του 2009, έγινε κάτοικος Ηρακλείου, ενισχύοντας αρχικά την ομώνυμη ομάδα στα εθνικά πρωταθλήματα. Το 2012 πήρε μεταγραφή στον Εργοτέλη όπου έμεινε για μία πενταετία. Το 2017 φόρεσε και τη φανέλα του ΟΦΗ και μετά από δύο περιόδους, επέστρεψε στον Εργοτέλη όπου αγωνίζεται μέχρι σήμερα.
«Είμαι χαρούμενος και γεμάτος μπορώ να πω από την πορεία που έχω κάνει. Υπήρξαν στο παρελθόν κάποιες ευκαιρίες να παίξω και σε υψηλότερο επίπεδο αλλά δεν τις εκμεταλλεύτηκα. Δεν έχω παράπονο πάντως, πέρασα καλά μπασκετικά χρόνια, σε ομάδες που είχαν συνήθως υψηλούς στόχους στις κατηγορίες που συμμετείχαν. Οι χρονιές που καταφέραμε να κερδίσουμε ανόδους ήταν σίγουρα οι καλύτερες. Υπήρξαν ασφαλώς και αποτυχίες, λίγοι ευτυχώς υποβιβασμοί. Έτσι είναι ο αθλητισμός και πρέπει να μαθαίνουμε και από τις δύσκολες στιγμές».
O Γιάννης Καραλής είναι ένας παίκτης που διακρίνεται για την αγωνιστικότητα, το ήθος και για τον καλό του χαρακτήρα μέσα και έξω από το γήπεδο. Ο ίδιος νιώθει πια, ειδικά τα τελευταία χρόνια, ότι αποτελεί παράδειγμα για τα νέα παιδιά.
«Θέλω να πιστεύω ότι είμαι καλό παράδειγμα για τους πιο νέους. Να βλέπουν την προσπάθεια που κάνω και να κερδίζουν πράγματα. Να μαθαίνουν δηλαδή να μην τα παρατάνε. Επίσης για μένα είναι πολύ τιμητικός ο σεβασμός που εισπράττω και από τους αντιπάλους, τα εγκωμιαστικά σχόλια που ακούω συχνά. Τους ευχαριστώ πολύ».
Η πρώτη επαφή με τον Greek Freak
Τη σεζόν 2010-11 σε ένα ματς Β’ Εθνικής Φιλαθλητικός – Ηράκλειο, ο 16χρονος τότε Γιάννης Αντετοκούνμπο έκανε την εμφάνισή του στο παρκέ και στη θέα του, οι παίκτες του Βασίλης Ράλλη εντυπωσιάστηκαν.
«Θυμάμαι αξέχαστα ότι ο Κωτούλας γύρισε και μας είπε ότι μια μέρα αυτό το παιδί θα παίξει στο ΝΒΑ. Κανείς μας δεν τον γνώριζε αλλά ξεχώρισαν τόσο πολύ τα προσόντα του. Και πραγματικά μέσα σε μία πενταετία άρχισε να λάμπει στο κορυφαίο πρωτάθλημα».
Στην ερώτηση πόσα χρήσιμα πράγματα έχει κερδίσει από το μπάσκετ τόσα χρόνια, ο Τρικαλινός φόργουορντ που έγινε πια Κρητικός, απαντά: «Μου έχει δώσει πολλές αξίες το μπάσκετ.
Πρώτα απ’ όλα την πειθαρχία και την ομαδικότητα, αν και όταν χάνει η ομάδα μου, τα βάζω με τον εαυτό μου.
Τη συνεργασία με άλλους ανθρώπους που σε βοηθάει και εκτός αθλητισμού, πολλά πράγματα που τα αξιοποιώ στη ζωή μου και προσπαθώ να τα περάσω και στα παιδιά μου».
Ο Γιάννης Καραλής που είναι παντρεμένος από το 2011 με την αγαπημένη του Μαρία, έχει αποκτήσει δύο παιδιά, μία κόρη 9 ετών και έναν γιο 5 ετών.
Οι οικογενειακές υποχρεώσεις από ένα σημείο κι έπειτα αποτελούν βαρύ φορτίο ωστόσο η σύζυγός του, ποτέ δεν τον προέτρεψε να εγκαταλείψει τους αγωνιστικούς χώρους.
«Δεν υπήρξε στιγμή που να με παρότρυνε να σταματήσω. Ίσα ίσα χαιρόταν πάντα γιατί κατανοεί πόσο σημαντικό είναι το μπάσκετ για μένα. Άλλωστε κι εκείνη στα νιάτα της είχε ασχοληθεί με τον στίβο και γνωρίζει. Αν και αναγκαστικά λείπω πολλές ώρες από το σπίτι για τους αγώνες, τις προπονήσεις και τα ταξίδια, πάντα με στήριζε και με στηρίζει. Και φυσικά είναι πολύ ευχάριστο συναίσθημα να αγωνίζομαι και να με βλέπουν τα παιδιά μου τώρα πια από την κερκίδα».
Δουλειά και μπάσκετ
Οι αθλητές-οικογενειάρχες είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται παράλληλα με τις αγωνιστικές τους υποχρεώσεις και συχνά ο συνδυασμός δεν είναι εύκολος.
«Τα τελευταία 6 χρόνια δουλεύω σε μαγαζί με ανταλλακτικά αυτοκινήτων. Παλιότερα ήμουν σε συμβάσεις του Δήμου ενώ τα πρώτα χρόνια ασχολιόμουν αποκλειστικά με το μπάσκετ. Δουλειά και αθλητισμός υποχρεωτικά συνδυάζονται πια για τους περισσότερους παίκτες και είναι ένας ρυθμός ζωής που έχω συνηθίσει».
Όσο για το αν επιθυμεί να παραμείνει στο χώρο του μπάσκετ, όταν πάρει την απόφαση να κρεμάσει τη φανέλα του: «Δεν πιστεύω ότι το έχω με την προπονητική λόγω χαρακτήρα. Ποτέ δε ξέρεις βέβαια. Ίσως να μείνω στο μπάσκετ από κάποιο άλλο πόστο, ίσως και όχι».
Έχοντας… φάει με το κουτάλι τα γήπεδα της Κρήτης, μπορεί να τοποθετηθεί και για το ζήτημα της έλλειψης ταλέντων στο νησί: «Έχω δει λίγα παιδιά να ξεχωρίζουν και να προχωράνε. Τα περισσότερα χάνονται στην πορεία και πιστεύω ότι κυρίως ευθύνεται η νοοτροπία τους. Συγκριτικά με τη Θεσσαλία, υπάρχει βέβαια κι ένα υψομετρικό έλλειμμα. Το θετικό είναι ότι τα τελευταία χρόνια τα σωματεία δίνουν βάρος στις υποδομές τους και η δουλειά αυτή θα φανεί σε λίγα χρόνια. Στον Εργοτέλη που έχω καλύτερη άποψη, αγωνίζονται αρκετοί γηγενείς παίκτες και αυτό είναι επιλογή της διοίκησης που υποστηρίζει αυτό το πρότζεκτ, καταβάλλοντας θυσίες».
Τέλος, για τους στόχους των «κιτρινόμαυρων» του Ηρακλείου στο νέο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής, ο πολυτιμότερος παίκτης τους τονίζει: «Πέρσι αν και ταλαιπωρηθήκαμε πολύ με τα δύσκολα ταξίδια στην Πελοπόννησο, κάναμε μία πολύ καλή σεζόν τερματίζοντας στην 3η θέση. Είναι δύσκολο να καθορίσουμε από τώρα τον στόχο γιατί δε γνωρίζουμε τη δυναμικότητα των αντιπάλων μας. Πιστεύουμε όμως ότι θα κάνουμε ξανά μία αξιόλογη πορεία και όπου μας βγάλει».
