Οι δηλώσεις του αρχηγού του Εργοτέλη μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος
Αδιαμφισβήτητα, ο Παντελής Χριστοδούλου ήταν τη φετινή σεζόν ένας από τους αθλητές που ξεσήκωνε τους συμπαίκτες του και τον κόσμο της ομάδας και παρέσερνε τους αντιπάλους στο ρυθμό του.
Πολύτιμη μονάδα του συνόλου, που κατέκτησε αήττητο το πρωτάθλημα και το κύπελλο της ΕΚΑΣΚ.
Τα κυριότερα ατομικά στοιχεία που κατέθεσε ο Παντελής στα παρκέ τη φετινή σεζόν; Το πάθος, τα τρεξίματα και η πιεστική άμυνα.
Ο Παντελής ξεκίνησε, όταν ήταν μόλις 6 ετών, να αθλείται στις ποδοσφαιρικές ακαδημίες του Εργοτέλη.
Παρέμεινε για αρκετά χρόνια στα αναπτυξιακά τμήματα του Συλλόγου και αγωνίστηκε σε αρκετές θέσεις, με μεγάλη επιτυχία. Τελειώνοντας το Δημοτικό, επέλεξε να αλλάξει άθλημα και έγινε πλέον μέλος της ακαδημίας του μπάσκετ.
Εκεί συνάντησε τον πατέρα του, Αλέξη Χριστοδούλου, προπονητή στα τμήματα υποδομής του Εργοτέλη.
Τότε επίσης γνώρισε έναν αθλητή, από τους διακριθέντες της φετινής πορεία της ομάδας μας, τον Γιώργο Σκάνδαλο.
Μαζί υπήρξαν μέλη μιας πετυχημένης “φουρνιάς” του μπασκετικού Εργοτέλη, καθώς για πέντε συνεχόμενες χρονιές διακρίθηκαν σε Παγκρήτιο και Πανελλήνιο επίπεδο, κατακτώντας μάλιστα την 3η θέσης στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εφήβων.
Αργότερα ως φοιτητής ΤΕΦΑΑ, ο Παντελής αγωνίστηκε με την ομάδα Αρετσού Καλαμαριάς και αφού ολοκλήρωσε τις ακαδημαϊκές του σπουδές και τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, επέστρεψε στην ομάδα του Εργοτέλη.
Ο ίδιος δήλωσε τα εξής:
«Η επιστροφή μου στον Εργοτέλη ήταν κάτι που το θεωρούσα χρέος μου, καθώς προέρχομαι από τα σπλάχνα της ομάδας. Με εξαίρεση την περσινή χρονιά, που λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων δεν είχα τη δυνατότητα να αγωνιστώ, σταθερά βρισκόμουν και βρίσκομαι στο ρόστερ της ομάδας, ως αθλητής ή γυμναστής. Τη φετινή χρονιά, αφού συζήτησα με τον πατέρα μου, τον coach Αλέξη Χριστοδούλου και σε συνδυασμό με το ότι η ομάδα αγωνίστηκε στο τοπικό πρωτάθλημα της ΕΚΑΣΚ, αποφάσισα να αποτελέσω μέλος του ρόστερ, ειδικά από την στιγμή που θα ήμουν συμπαίκτης με αθλητές που ήδη γνώριζα και οι οποίοι επίσης αναδείχτηκαν από τις ακαδημίες του Συλλόγου, όπως οι Σοφοκλής Γιαμνιαδάκης και Άγγελος Λαγουδάκης.
Τα στοιχεία που έκαναν την διαφορά στη φετινή μας πορεία, ήταν τόσο οι άξιοι συναθλητές μου, όπως επίσης και το οργανωτικό επίπεδο του Συλλόγου. Αφού πάρθηκε η απόφαση από τη διοίκηση, να δημιουργηθεί ένα δυνατό και αθλητικό σύνολο, επιλέχτηκαν ικανότατοι αθλητές για να εκτελέσουν το πλάνο. Έτσι αρχικά ήρθαν ο Μιχάλης Λυβιάκης, ο Τάσος Μυλωνάκης, ο Λευτέρης Λιανδράκης. Έπειτα προστέθηκαν στο ρόστερ ακόμη κάποια φοβερά παιδιά, ο Θεοδωρίδης, ο Μανδυλάκης, ο Ορφανουδάκης, ο Κριτσωτάκης, ο Σταθάκης, ο Χλιαράς, παιδιά με τα οποία είχαμε συνυπάρξει τόσο ως αντίπαλοι, όσο και ως συμπαίκτες. Τέλος ήταν η ώρα και της επιστροφής του Γιώργου Σκάνδαλου, για τον ερχομό του οποίου χρειάστηκε να κάνω το λεγόμενο «ψηστήρι». Η προετοιμασία μας ξεκίνησε τον Αύγουστο και πήγε πάρα πολύ καλά. Ακολούθησαν δυστυχώς κάποιοι τραυματισμοί, ενώ παράλληλα ο Γιώργος Μαρκόπουλος πάλευε με τον τραυματισμό που αποκόμισε την προηγούμενη αγωνιστική σεζόν. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά, τον ξεπέρασε και επανήλθε στην ενεργό δράση. Αργότερα τον Οκτώβρη ήρθε και ο Διογένης Ηλιάκης, ο οποίος αποτέλεσε μια αρκετά σημαντική προσθήκη στο ρόστερ μας.
Η χρονιά συνέχισε όπως ξεκίνησε και ήταν εντυπωσιακή, το κλίμα στα αποδυτήρια ήταν εξαιρετικό, πράγμα το οποίο φαινόταν και εντός του παρκέ. Ό,τι προβλήματα μας απασχολούσαν, όταν μπαίναμε στο γήπεδο, είτε για αγώνες, είτε για προπονήσεις, τα ξεχνούσαμε. Σε κανένα χρονικό σημείο δεν χαλαρώσαμε, αντιθέτως δουλεύαμε όλο και πιο σκληρά. Η κατάκτηση του Κυπέλλου Κρήτης μας έδωσε την απαραίτητη ώθηση, ώστε να παλέψουμε και για το πρωτάθλημα! Στόχος ήταν να παραμένει ενεργή η ομάδα, παρά τις όποιες απουσίες ενδεχομένως είχαμε, για διάφορους λόγους. Είχαμε κατά νου ότι το πρωτάθλημα θα καταλήξει στα δικά μας χέρια, χωρίς όμως αυτό να το παίρνουμε ως δεδομένο. Ήρθαν κάποια παιχνίδια, στα οποία δεχτήκαμε «χτυπήματα» με αποτέλεσμα να αντιληφθούμε ότι δεν υπήρχαν «αδιάφορα» ματς, καθώς όλοι οι αντίπαλοι ήθελαν να πετύχουν το κάτι παραπάνω εναντίον μας. Δυστυχώς μέσα στη χρονιά δεν αποφύγαμε τα δυσάρεστα, σε αυτά συγκαταλέγω τον τραυματισμό του Μηνά Υπτσόγλου, στον οποίο θέλω για ακόμη μια φορά να ευχηθώ περαστικά. Η απουσία του ήταν αισθητή, όπως επίσης και του Μιχάλη του Κατσαμάνη, ο οποίος για επαγγελματικούς λόγους μετά από ένα σημείο, δεν μπορούσε να βρίσκεται κοντά μας.
Θέλω να πω ένα μεγάλο και εγκάρδιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλα τα παιδιά, τα οποία με σεβόντουσαν, όπως και εγώ εκείνα και παρά τη μικρή ηλικιακή διαφορά που είχαμε με δέχτηκαν ως αρχηγό της ομάδας μας. Επιπλέον, θέλω να ευχαριστήσω και το Προπονητικό Επιτελείο του Εργοτέλη, όπως και τη Διοίκηση, καθώς μας εμπιστεύτηκαν και μας στήριξαν.
Ένα ακόμη μεγαλύτερο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον κόσμο της ομάδας, ο οποίος βρισκόταν κοντά μας σε κάθε παιχνίδι και μας στήριζε ενεργά. Μακάρι του χρόνου να δούμε ακόμη μεγαλύτερη προσέλευση και να θυμηθούμε τις παλιές καλές εποχές του Κρητικού μπάσκετ, όταν τα γήπεδα γέμιζαν σε κάθε αγωνιστική!
Ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ θέλω να πω και στον Παναγιώτη Μαυράκη, ο οποίος όλη τη χρονιά κάλυπτε το ρεπορτάζ μας και ενημέρωνε το φίλαθλο κόσμο της ομάδας και όχι μόνο, για τις αγωνιστικές μας υποχρεώσεις. Ήταν επίσης ένα σημαντικό κομμάτι της όλης προσπάθειας. Μπράβο για την προσπάθεια του, καθώς μέσω αυτής συμβάλλει, ώστε να γίνει ακόμη μεγαλύτερο το Σωματείο του Εργοτέλη!»
