O πρωταθλητής με την RoundGlass Punjab και γνωστός στο κρητικό ποδόσφαιρο από το περασμά του από πολλές ομάδες του Ηρακλείου αλλά και της Κρητης , Νίκος Τσαγκατάκης μιλώντας στο Primesport.gr αναφέρθηκε στη ζωή του στην Ινδία, όπου διαμένει για δεύτερη χρονιά, εξηγεί τις διαφορές της με την Ελλάδα, αλλά και τους λόγους που τον οδήγησαν να μετακομίσει στη δεύτερη μεγαλύτερη χώρα παγκοσμίως σε πληθυσμό.
Ο εδώ και δύο σεζόν, κάτοικος Ινδίας, Νίκος Τσαγκατάκης μιλά στο Primesport.gr για την Roundglass Punjab, ομάδα στην οποία εργάζεται τα τελευταία χρόνια, όντας στο team του Στάικου Βεργέτη ως γυμναστής και υπεύθυνος φυσικής κατάστασης και μαζί της πήρε το πρωτάθλημα της 2ης τη τάξει κατηγορίας του Ινδικού ποδοσφαίρου (I LEAGUE) και παράλληλα την άνοδο στην Indian Super League, τον τρόπο ζωής στην Ινδία, τις διαφορές που συναντάει κανείς στην καθημερινότητα αλλά και στον χώρο του ποδόσφαιρου. Ο Νίκος Τσαγκατάκης επίσης αναφέρεται στους λόγους που τον οδήγησαν να πάρει την απόφαση, να φύγει από την Ελλάδα και να μετακομίσει σε μία χώρα, εντελώς διαφορετική σε νοοτροπία χώρα, αλλά και τις δυσκολίες που συνάντησε στη διαδρομή του μέχρι τον τελικό προορισμό, την Chandigarh.
Ποιος είναι;
Ο Νίκος Τσαγκατάκης είναι κάτοχος διπλώματος UEFA B’, απόφοιτος του τμήματος επιστήμης φυσικής αγωγής και αθλητισμού του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με επαγγελματικό προσανατολισµό στο πεδίο της αποκατάστασης και επανένταξης τραυματισμένων αθλητών. Έχει σπουδάσει ειδικές εφαρμογές αθλητικής φυσιοθεραπείας στο Πανεπιστήμιο του Μπράιτον και είναι κάτοχος master στην βελτίωση αθλητικής απόδοσης και ενδυνάμωσης.
Έχει πολυετή συµµετοχή στο χώρο του ποδοσφαίρου (τµήµατα υποδοµής K17 και K20 του Γ.Σ. Εργοτέλη), επαγγελματική εμπειρία ως βοηθός προπονητή και ως βοηθός αποκατάστασης και επανένταξης αθλητών σε ερασιτεχνικές ποδοσφαιρικές ομάδες, ενώ έχει διατελέσει και προπονητής στις Ακαδημίες του Εργοτέλη. Τη φετινή σεζόν και μέχρι πριν από λίγες ημέρες ήταν άμεσος συνεργάτης του Κώστα Κιάσσου στο τεχνικό τιμ του Αλμυρού. Στην συνέχεια ακολούθησε ο Πόρος όπου διατέλεσε βοηθός του Ανδρέα Σκέντζου, ο ΑΟΤ όπου παρέμεινε για λίγο χρονικό διάστημα, στο πλευρό του Μιχάλη, ενώ επέστρεψε σε επαγγελματικό επίπεδο, στο τεχνικό team του Στάικου Βεργέτη στον ΟΦΙ, χάρη στην πρόταση του οποίου, πήρε την μεγάλη απόφαση να ψάξει τις δυνατότητες του, εκτός Ελλάδος και συγκεκριμένα στην Ινδία, που τον βρίσκουμε μέχρι και σήμερα.
Ακολουθεί το κύριο μέρος της συνέντευξης
Σε ποια πόλη της Ινδίας βρίσκεσαι και πως λέγεται η ομάδα στην οποία εργάζεσαι;
«Η ομάδα-σύλλογος στον οποίο εργάζομαι ονομάζεται RoundGlass Punjab και βρίσκεται στη Ινδία και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή Punjab(προέλευση της ινδικής θρησκείας Sheik). Η πόλη στην οποία έχει την έδρα της η ομάδα είναι η Chandigarh. Η συγκεκριμένη πόλη είναι μια από τις πολύ εξελισσόμενές πόλεις της Ινδίας και παρουσιάζει την μεγαλύτερη ώς προς τους δείκτες ταχύτητας υιοθέτησης του ποδοσφαίρου(επικρατέστερο σπορ στην Ινδία αποτελεί το Cricket. Είναι αξιοσημείωτη η επιρροή του “αγγλικού στοιχείου” σε όλο το φάσμα της κοινωνίας και πρωτίστως στον αθλητισμό. Δεν σας κρύβω ότι είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πόσο γοητεύονται οι κάτοικοι της πόλης από το ποδόσφαιρο αλλά και από τις πολλαπλές επιρροές του αθλήματος στην κοινωνία. Η ομάδα που εργάζομαι έχει την δίκη της ακαδημία καθώς και τις δικές στις εγκαταστάσεις προπόνησης, εκπαίδευσής, ψυχαγωγίας και απασχόλησης των αθλητών της για κάθε ηλικιακό Group(Grassroots, U6-U8-U10-U12-U14-U16-U18, Reserve Team και την Senior Team). Πρέπει να δώσουμε πολύ μεγάλη έμφαση στην στελέχωση του συλλόγου, όχι για λόγους εντυπωσιασμού ή λόγους προβολής οικονομικής επάρκειας, αλλά για να προσπαθήσουμε να ορίσουμε το μέγεθος της συλλογικής επένδυσης που γίνεται τόσο για το μέλλον του ινδικού ποδοσφαίρου αλλά και για την διαιώνιση του ίδιου του αθλητικού προϊόντος. Αναλυτικά η ομάδα στελεχώνεται από: 1)Technical Director 1)Head Coach 1)Assistant Coach 1) Goalkeeper Coach 1) Strength and Conditioning Coach 2) Physiotherapists 1) Team Manager 1)Technical Manager-Operation Manager 2)Team Doctors 1) Scouter 1)Nutritionist 1) Media Manager 1)Photographer. Επιπροσθέτως η ομάδα έχει και το Off–Pitch Personnel που επιτελεί τις ατέρμονες καθημερινές ανάγκες του συλλόγου(εξυπηρέτηση καθημερινών αναγκών των παικτών, ρουχισμός, μετακίνηση παροχή πρώτων ειδών και πολλά άλλα. Στην ομάδα της RoundGlass Punjab συνεργάζομαι για 2ή συνεχή χρονιά με τον Head Coach Στάικο Βεργέτη αλλά και με το Assistant Coach Δημήτριο Κάκκο. Ο Technical Director είναι ο Νικόλαος Τοπολιάτης. Η συνεργασία όλων των παραπάνω επαγγελματιών οδήγησε στην επίτευξη του στόχου του συλλόγου που ήταν η ένταξη του στην πρώτη επαγγελματική κατηγορία της Ινδίας(Indian Super League, ISL). Ένα ταξίδι πραγματικά περιπετειώδες με πολλά νέα μονοπάτια αλλά και καταστάσεις διαχείρισης που δεν γίνεται να συναντήσει κάποιος επαγγελματίας του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα.
Πως είναι η ζωή στην Ινδία και ποιες διαφορές συναντάς σε σχέση με την Ελλάδα;
«Στην Ινδία πραγματικά κάποιος μπορεί να εντοπίσει τεράστιες διαφορές σε σχέση με το καθημερινό γίγνεσθαι το οποίο βιώνει κάποιος στην Ελλάδα. Αν κάνουμε την αρχή σε επίπεδο καθημερινότητας σύντομα θα διαπιστώσουμε ότι οι Ινδοί χαρακτηρίζονται από μεγάλο συναισθηματικό κορεσμό. Με την έκφραση αυτή εννοώ ότι παρουσιάζουν στο σύνολο τους μια γαλήνη και μια εντελώς διαφορετική οπτική ως προς την ζωή. Βαθιά μέσα στον μέσο Ινδό πολίτη έχει ωριμάσει ένα αίσθημα ταπεινής αυτογνωσίας που τον κάνει να εκτιμά αυτό που έχει αλλά και τον λόγο που πολλές φορές δεν έχει πολλά ‘’αγαθά’’ και παροχές σε σχέση με έναν σύγχρονο Έλληνα. Το παραπάνω χαρακτηριστικό λειτουργεί πολλές φορές ευεργετικά αλλά πολλές εν αντίθεση φορές, περιορίζει την παραγωγική φιλοδοξία πολλών επαγγελματιών(Ινδών) με επαγγελματική επάρκεια. Στο σημείο αυτό έρχονται οι λεγόμενοι ‘’foreigners’’ όπως αποκαλούμαστε από τους Ινδούς. Υπάρχει μια αίγλη και ένας θαυμασμός ως προς την ‘’εισαγωγή’’ επαγγελματιών προερχόμενων από την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Εγώ καθημερινά λαμβάνω ειλικρινή σεβασμό και αγάπη για την προσφορά μου. Σχεδόν πότε δεν ζήτησα κάτι ή χρειάστηκα κάτι, και αυτό σύντομα να μην μου προσφέρθηκε. Είναι φανταστικό πόσο δοτικός και σεβαστικός είναι ο λαός των Ινδών, πάντα όμως με την ανιδιοτέλειά να κυριαρχεί. Για κάποιον που θα μετοικίσει στην Ινδία, είναι αδύνατο να μην παρουσιαστούν σύντομα ‘’συμπτώματα’’ γαλήνης, αγάπης και επαγγελματικής αυτοπεποίθησης.»
Διαφορές φαντάζομαι υπάρχουν και στο ποδόσφαιρο έτσι δεν είναι;
«Σε επίπεδο ποδοσφαίρου, θα μπορώ να πλατειάσω και να αναλύσω ενδελεχώς σε βαθμό που μπορεί να κουράσω. Οι Ινδοί ποδοσφαιριστές έχουν πολύ ταλέντο και τα κύρια αίτια του είναι οι συνθήκες διαβιώσεις τους, οι πολλοί αστάθμητοι παράγοντες που εναλλάσσονται στην καθημερινότητα τους αλλά κυρίως η δίψα τους να πετύχουν και να αλλάξουν ζωή τόσο αυτοί όσο και οι οικογένειες τους. Το μότο που τους χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό είναι το ‘’θα πετύχω, μακάρι ο θεός θα πετύχω’’. Τα νεαρά αγόρια παίζουν σε κάθε πιθανό τερέν ποδόσφαιρο(χώμα, λάσπη, τεχνητό χλοοτάπητα, αλάνες, όχθες ποταμών κοντά στα παραδοσιακά τους χωρία ή τις μικρές τους κωμοπόλεις Παίζουν κυρίως ξυπόλητα, ή με κάθε είδους παπούτσι. Το γυναικείο ποδόσφαιρο πραγματοποιεί δειλά αλλά στιβαρά βήματα και μαζί με αυτό εξαλείφονται με γοργότερο ρυθμό στερεότυπα και ανισότητες μεταξύ άνδρα και γυναίκας. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Ινδία πολλά νεαρά αγόρια μπορούν και μεταπηδούν από το ποδόσφαιρό της αλάνας και της γειτονίας στα ‘’σαλόνια’’ της ISL. Το Scouting είναι πολύ εξελιγμένο και διαδεδομένο σε κάθε γεωγραφική συντεταγμένη της ινδικής επικράτειας. Οι Ινδοί στηρίζουν τους Ινδούς παίκτες τους, κάθε ομάδα έχει την δυνατότητα συμμετοχής μονό 3 ξένων παικτών και ενός Ασιάτη. Η ινδική ομοσπονδία ποδοσφαίρου αγκαλιάζει τους Ινδούς επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Να μου επιτραπεί το σχόλιο ότι ‘’ίσως αυτό να είναι ένα καλό παράδειγμα αναλογίας Ελλήνων και foreigner παικτών και την Ελλάδα’’. Κλείνοντας, ο κρυφός πόθος των Ινδών είναι η συμμετοχή της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου στο παγκόσμιο κύπελο ποδοσφαίρου. Όλα δείχνουν ότι μελλοντικά αυτός ο στόχος θα γίνει πραγματικότητα και πιθανών αυτό το γεγονός να αποτελέσει την αρχή της ολιστικής γιγάντωσης του ινδικού ποδοσφαίρου.»
Τι ήταν αυτό που σε οδήγησε επαγγελματικά στην Ινδία;
«Σε προσωπικό επίπεδο μετά την ολοκλήρωση της προηγούμενης μου επαγγελματικής συνεργασίας βρέθηκα όπως πολλοί νέοι σε κατάσταση εύρεσης εργασίας. Την περίοδο του καλοκαιριού, μου γνωστοποιήθηκε η επιλογή της ομάδας στην οποία εργάζομαι μέχρι και σήμερα(Roundglass Punjab). Γνώριζα ότι σε μεγάλο βαθμό το ινδικό ποδόσφαιρο(σχετικά με το αντικείμενο μου-S&C) χαρακτηρίζεται από δεδομένα που συναντάει κάποιος στο αγγλικό ποδόσφαιρο, (τεχνολογική εξέλιξη, data monitoring, συνέπεια ως προς τους Αθλητές, πλαίσιο βελτίωσης της απόδοσης των ποδοσφαιριστών). Δεν σας κρύβω ότι η Ινδία σαν χώρα φάνταζε μεγάλη απόφαση για εμένα αλλά συγχρόνως ήταν και είναι ένα σημαντικό επαγγελματικό βήμα στο ‘’εξωτερικό’’. Οραματιζόμενος μια τακτικά δομημένη επαγγελματικά καθημερινότητα προδιατέθηκα θετικά. Η προηγουμένη συνεργασία μου με το Staff αλλά και η έντονη ύπαρξη του ελληνικού στοιχείου με γέμισε αυτοπεποίθηση, διάθεση για εργασία αλλά και ένα αίσθημα αδημονίας να μετρήσω τις προσωπικές μου επαγγελματικές δυνατότητες όπως και το επίπεδο γνωστικής μου επάρκειας. Όλα αυτά σε συνάρτηση με την προοπτική της εξέλιξης καθόρισαν την θετική μου απόφαση.
Τι προβλήματα αντιμετώπισες ώσπου να μετακομίσεις στην Ινδία αλλά και στις πρώτες σου μέρες εκεί;
«Πολλά προβλήματα προέκυψαν, υπήρχε μεγάλη γραφειοκρατία κατά την διαδικασία έκδοσης Βίζας. Η Ινδία παρουσιάζει πολύ αυστηρά κριτήρια για την είσοδο στην χώρα για λόγους εργασίας και απασχόλησης. Από μεριάς μου πιέστηκα πολύ ώστε να προσκομίσω όλα τα απαιτούμενα έγγραφα. Η αισιοδοξία και η καλή διάθεση έπαιξε νευραλγικό ρόλο σε κάθε βήμα. Να τονίσω ότι χρειάστηκε να ταξιδέψω 2 φορές στην Αθήνα από 3 μέρες η κάθε φορά, μονάχα για να καταθέσω κάποια δικαιολογητικά. Με την άφιξη μου πολλά και τακτικά προβλήματα καθώς και εμπόδια παρουσιάζονταν. Απαριθμώντας τα θα παρουσιάσω κάποια από αυτά όπως: 1)Προπονητική διαδικασία σε άλλες γλώσσες,2) αντιληπτικά πλατό, 3)Διαφορετική παγκόσμια ώρα, 4)διατροφή και καθημερινότητα, 5)θρησκευτική διαφορετικότητα, 6) Διαφορετικός βιολογικός ρυθμός 7)πολλαπλά και πολύωρα ταξίδια(56* αεροπλάνα), 8) προπονητικά αντικείμενα σε πολύ περιορισμένους εβδομαδιαίους κύκλους(μέσος αριθμός ημερών ανάμεσα σε 2 παιχνίδια=3-4). Το μυστικό να την επίλυση των προβλημάτων, σε προσωπικό επίπεδο είναι η ποιοτική αξιολόγηση τους αλλά και η διάθεση αλλαγής, βελτίωσης και εύρεσης λύσης. Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να μεταφέρω το παρακάτω μήνυμα: Ας αγαπήσουμε με περισσότερο πάθος το αντικείμενο και τον χώρο που εργαζόμαστε. Να μην ξεχνάμε ποτέ ότι το ποδόσφαιρο είναι η πεμπτουσία της συναισθηματικής εκτόνωσης και ωρίμανσης και δεν παύει να είναι ένα μέσο αγωγής και βελτιστοποίησης της κάθε γενιάς . Μακάρι όλο και περισσότεροι Έλληνες προπονητές να απεδρούν από Comfort Zone και να δοκιμάζουν τις δυνατότητες τους στην παγκόσμια ποδοσφαιρική αγορά.
»
