Ο Ηλίας Κουτσουπιάς με νοοτροπία Iron Man, ξεπέρασε τον τραυματισμό που τον ταλαιπώρησε και μίλησε στο SPORT24 για τις δυσκολίες που ήθελαν να τον “σπάσουν”, αλλά εκείνος ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει για να φτάσει στο σημείο να σκέφτεται και να πετυχαίνει την αλλαγή τόσο ως άνθρωπος όσο και ως ποδοσφαιριστής.
Ο Ηλίας Κουτσουπιάς, ο παίκτης που δεν έχει πάρει τα credits που του αναλογούν στην Ελλάδα, αλλά στην Ιταλία έχει καθιερωθεί ως σταθερά στην Serie B, που ωστόσο φλερτάρει σθεναρά με την προαγωγή στην πρώτη κατηγορία του ιταλικού πρωταθλήματος σε κάθε μεταγραφική περίοδο. Όσον αφορά στην πατρίδα, ο Κουτσουπιάς την έχει αποχαιρετήσει καιρό. Παρότι μόλις 24 ετών, ο ποδοσφαιριστής της Φροζινόνε λείπει ήδη 8 χρόνια.
Μπήκε στο αεροπλάνο ανήλικος, αλλά άφοβος. Ξεπέρασε τις κλασικές δυσκολίες της μετεγκατάστασης και από εκεί και πέρα δεν σταμάτησε ποτέ να είναι αποφασισμένος να παίξει ποδόσφαιρο στο υψηλότερο επίπεδο. Βέβαια, ο δρόμος δεν είναι πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα.
Ο Κουτσουπιάς σε μια μακρά φάση της καριέρας του πετούσε φωτιές, όμως η ατυχία σαν σε εντεταλμένη αποστολή, είχε προαποφασίσει να τον δοκιμάσει.
Ο 24χρονος μέσος τραυματίζεται. Το πλήγμα ήταν άσχημο, άγγιξε την ψυχή του, ήθελε να τον καταβάλει. Ο Κουτσουπιάς, πάντως, είναι πεισματάρης.
Έδωσε μια υπόσχεση στον εαυτό του φεύγοντας από την Κρήτη, κυκλωμένος με την καλή έννοια, από την οικογένειά του είχε από που να αντλήσει δύναμη για να πατήσει στα πόδια του, να κοιτάζει την ουλή του χειρουργείου και να χαμογελάσει, δηλώνοντας μέσω της συνέντευξης του στο SPORT24 όχι απλά παρόντας, 100% έτοιμος να ξεπεράσει τον εαυτό του και να κάνει το επόμενη βήμα.
ΕΧΩ ΑΛΛΑΞΕΙ
Τα τρία χρόνια ήταν δύσκολα, γιατί ήταν κάτι που δεν μου είχε ξανασυμβεί. Το να περάσω αυτές τις στιγμές. Αλλά μπορώ να πω ότι τώρα αρχίζω και ίσως νιώθω πιο έτοιμος από πριν, ότι μου έκαναν καλό αυτά τα τρία χρόνια, γιατί αισθάνομαι άλλος άνθρωπος πέρα από παίκτης.
Εκτός του ότι νιώθεις άλλος άνθρωπος, φαίνεσαι και άλλος άνθρωπος.
Με γνωρίζεις αρκετό καιρό, οπότε θεωρώ ότι έχει αλλάξει η νοοτροπία μου μετά τα τελευταία χρόνια και ότι μου έκαναν καλό οι τραυματισμοί στο να δω τα πράγματα διαφορετικά. Οπότε σίγουρα αν γυρνούσα το χρόνο πίσω δεν ήθελα να τραυματιστώ επουδενί, αλλά να κοιτάξω απευθείας τα καλά της κατάστασης που βίωσα.
Η ΟΥΛΗ
Εντάξει, σκέφτομαι ότι ήρθε σε ένα σημείο που θα ήταν καλύτερο να το αποφύγω όλο αυτό. Να μην είχε συμβεί, τότε γιατί ήταν σε μια φάση της καριέρας μου που σε μεγάλη ομάδα, ίσως έκανα την καλύτερη μου σεζόν. Πήγαινα πολύ καλά, έπαιζα συνέχεια. Ένιωθα την πίεση μιας μεγάλης ομάδας.
Το να παίζεις συνέχεια με 20, 25, 30.000 κόσμο μου άρεσε πάρα πολύ. Και ήρθε σε ένα σημείο που με διέλυσε εκείνη την περίοδο. Αλλά είναι αυτό που σου είπα. Όταν βλέπω αυτή την ουλή νιώθω ότι έχω βγει πιο δυνατός. Όχι αναγκαστικά ποδοσφαιρικά, αλλά πιο πολύ ως άνθρωπος.
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ ΛΑΘΩΝ
Έχω κατασταλάξει ότι όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλουμε, δεν πρέπει να ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους. Παλιά το έκανα. Έχω κάνει λάθη και ενδεχομένως για αυτό δεν έχω καταφέρει να πετύχω αυτό που μπορεί να πιστεύαμε όλοι τότε, μετά την Εντέλα, μετά τα πρώτα χρόνια.
Που σημαίνει ότι αυτός τραυματισμός με έκανε να δω την ανάγκη να καταλάβω, να δω κάποια πράγματα διαφορετικά και μέσω αυτού του τραυματισμού νόμιζω ότι τα είδα.
Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ
Η νέα σεζόν είναι πρόκληση γιατί η προηγούμενη αυτή ήταν λίγο, ξέρεις. Ειδικά οι πρώτοι έξι μήνες μέχρι να προσαρμοστώ, οι προσαρμογές που έκανε το σώμα μετά από έναν τραυματισμό τέτοιο.
Οπότε, όσο καλά κι αν είχα δουλέψει, ειδικά στην αρχή, ένιωθα ότι το σώμα μου δεν είναι το ίδιο 100%. Μετά το πρώτο εξάμηνο ξεκίνησα να νιώθω πάλι καλά και ενδεχομένως καλύτερα γιατί δούλεψα σε πράγματα που παλιά δεν δούλευα με το σώμα μου.
Μετά από τον τραυματισμό το σώμα μου έκανε προσαρμογές και το γεγονός ότι είμαι σε μια σοβαρή και οργανωμένη ομάδα όπως η Φροζινόνε με βοήθησε, μου έδωσαν την ευκαιρία τον Ιανουάριο και τους ευχαριστώ. Πάντως, ναι, είναι πρόκληση ό,τι ακολουθεί διότι αισθάνομαι τις αλλαγές, αισθάνομαι έτοιμος να κάνω τη χρονιά που πρέπει.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Για να είμαι ειλικρινής θα έλεγα ότι επειδή ακριβώς τα τελευταία χρόνια πάντα κάτι κολλούσε για τον ένα και τον άλλο λόγο, αλλά ήξερα και ξέρω ότι είμαι κοντά στο επόμενο βήμα. Αν τα πράγματα πάνε καλά, κυρίως αν έχω την υγεία μου ο στόχος μου βασικά είναι στην πρώτη κατηγορία.
Ήθελα πάντα να κάνω αυτή τη χρονιά που θα με πάει στην Serie A, αλλά πλέον οπουδήποτε είναι αυτό. Δεν βάζω σύνορα πάντως. Και όπου και αν βρεθώ, ό, τι και αν συμβεί. Είναι όπως είπα μια πρόκληση και θεωρώ πως θα είμαι έτοιμος. Σε κάθε περίπτωση πάντως ανήκω σε μια ομάδα αυτή τη στιγμή που μου έχει συμπεριφερθεί με τον καλύτερο τρόπο και την ευχαριστώ.
Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Αν με ρωτούσες πριν δύο τρία ή χρόνια, δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή. Όχι γιατί δεν ήθελα αναγκαστικά να γυρίσω στην Ελλάδα, αλλά γιατί είμαι οχτώ χρόνια στο εξωτερικό. Δηλαδή πλέον έχω προσαρμοστεί πιο πολύ και στην ιταλική κουλτούρα τόσο στο ποδόσφαιρο όσο και στη ζωή. Δηλαδή τότε για μένα θα ήταν το ανάποδο να γυρίσω στην Ελλάδα.
Τώρα, όπως είπα, δεν κλείνω τις πόρτες πουθενά. Δηλαδή οπουδήποτε κι αν είναι, είτε είναι η Ελλάδα, είτε είναι το εξωτερικό, είτε είναι στην ομάδα που είμαι τώρα, στην Φροζινόνε που είμαι πολύ καλά. Ποτέ δεν ξέρεις.
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕ
Έχω φτάσει κοντά στο σημείο να “σπάσω” μόνος μου, αλλά είμαι τυχερός γιατί έχω ανθρώπους δίπλα μου, από την οικογένειά μου, την κοπέλα μου που με έχουν στηρίξει πάρα πολύ και χωρίς αυτούς ενδεχομένως να είχα λυγίσει όταν σκεφτόμουν αυτά τα άπειρα γιατί με τους τραυματισμούς. Πραγματικά, πάντως, δεν έχω λυγίσει. Βγήκα πιο δυνατός
Έφυγα 16 ετών από το σπίτι μου. Εννοείται πως ήταν πολύ ζόρικα. Αλλά πρέπει να ξεκινήσουμε από το ότι εγώ ήμουν στην Κρήτη, ήμουν στον ΟΦΗ και στον Πλατανιά, οπότε για μένα το να φύγω και να πάω στην Ιταλία ήταν ένα τεράστιο βήμα, παρ’ όλο που πήγα σε μικρή ομάδα στην αρχή.
Μετά όμως πήγα στην Μπολόνια αμέσως δηλαδή. Σίγουρα αντιλαμβάνομαι διαφορετικά κάποια πράγματα απ’ ότι ένας Έλληνας που μπορεί να βγει στις ακαδημίες μιας ομάδας στην Ελλάδα. Και είναι λίγο διαφορετική πορεία που έχει ο Έλληνας παίκτης που βγαίνει από την Ελλάδα.
Προφανώς και δεν θα άλλαζα τίποτα απολύτως γιατί με βοήθησε και με έχει κάνει να δω τα πράγματα διαφορετικά και ποδοσφαιρικά. Δηλαδή θεωρώ ότι δεν θα ήμουν, δεν θα είχα εξελιχθεί έτσι ως παίκτης αν είχα μείνει στην Ελλάδα. Είμαι 100% σίγουρος.
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Πιστεύω ότι έχει αλλάξει η νοοτροπία, κυρίως γιατί τα προηγούμενα χρόνια κάτι έπρεπε να αλλάξει για να φτάσει η Ελλάδα να είναι ανταγωνιστική στην Ευρώπη, για να κάνει αυτό που έκανε Ολυμπιακός πέρυσι. Θεωρώ ότι η φουρνιά αυτή η ελληνική είναι πάρα πολύ καλή και για την Εθνική ομάδα.
Οπότε όταν τους δόθηκε η ευκαιρία και απέδειξαν ότι είναι έτοιμοι και ότι ενδεχομένως είναι και καλύτεροι από τους παίκτες που φέρνουν από το εξωτερικό, η δουλειά έγινε. Το κάνουν πλέον σχεδόν όλες οι ομάδες με τους νεαρούς. Αλλά μπράβο σε όλα τα παιδιά γιατί πραγματικά νομίζω ότι ειδικά Τζολάκης, Μουζακίτης, Κωστούλας έχουν αποδείξει όλοι ότι είναι πανέτοιμοι.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΝΕΙΡΟ
Ποδοσφαιρικά μιλώντας, ο μεγαλύτερος μου στόχος και όνειρο είναι η Εθνική ομάδα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να κυνηγήσω μόνο αυτό. Αυτό έρχεται μετά από κάποια συγκεκριμένα στάδια και μια πορεία μέσα από την ομάδα.
Το μόνο που θέλω είναι να είμαι υγιής, να εξελίσσομαι καθημερινά και να μπορώ να πλησιάζω κάθε μέρα και περισσότερο στο στόχο μου. Αυτό.
Πηγή: sport24.gr
