Το πρώτο πολυπόθητο εντός έδρας ματς του ΟΦΗ στο Παγκρήτιο παρουσία περίπου 7.500 κόσμου μετατράπηκε αντί για γιορτή σε ένα παιχνίδι που στήθηκαν λαϊκά δικαστήρια τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου μετά τη λήξη του αγώνα.
Ο κόσμος του ΟΦΗ που έχω ξαναγράψει πολλάκις ότι έχει ισχυρό ποδοσφαιρικό IQ και δεν μπορεί να δεχθεί ότι του πουλάς φύκια για μεταξωτές κορδέλες άρχισε τις πρώτες γιούχες πριν ακόμη προηγηθεί η Κηφισιά γιατί φαινόταν ξεκάθαρα και στο 0-0 που πάει το πράγμα.
Η καλοστημένη Αθηναϊκή ομάδα χτύπησε τον ΟΦΗ στην κόντρα εκεί που πονάει δηλαδή με τον Λέτο να παίρνει και αυτός την ταυτότητα του Ράσταβατς αφού πλέον ο ΟΦΗ είναι η πιο ευκολοδιάβαστη ομάδα τακτικά σε όλο το πρωτάθλημα. Στα φιλικά προετοιμασίας είδαμε το ασφυκτικό πρέσινγκ στην περιοχή του αντιπάλου και ως δια μαγείας στα πρώτα επίσημα ματς αυτό το πρέσινγκ πήγε περίπατο. Γιατί για να είμαστε ειλικρινείς αν ο τωρινός ΟΦΗ και όχι αυτός του καλοκαιριού παίξει με πρέσινγκ οι μισοί και παραπάνω παίκτες θα πέσουν σαν τα κοτόπουλα στον αγωνιστικό χώρο. Είναι ολοφάνερο ότι κάτι δεν πήγε καλά στην διάρκεια της προετοιμασίας γιατί δεν εξηγείται από το 60΄και μετά όλοι οι παίκτες του ΟΦΗ να μένουν από δυνάμεις και να έρχεται παιχνίδι με παιχνίδι και από μια θλάση ακριβώς στα ίδια σημεία του ποδιού.
Πάμε τώρα και στο δια ταύτα. Χθες ο Μίλαν Ράσταβατς όπως και στη Λιβαδειά ανέλαβε την ευθύνη για την εμφάνιση για την ήττα λέγοντας ότι όταν παίξουμε με 11 παίκτες θα είμαστε άλλη ομάδα. Εμ δεν το βλέπω αυτό όμως να συμβαίνει σύντομα γιατί από ματς σε ματς τα κρούσματα απειθαρχίας στην ομάδα του ΟΦΗ μεγαλώνουν αντί να περιορίζονται. Ο Νους δέχθηκε κίτρινη κάρτα στο 8΄ και παροπλίστηκε, ο Σενγκέλια τράβηξε το μαλλί του Αντονίσε και το αποκορύφωνα ήταν η αντίδραση του Σαλσέδο στην αλλαγή του που όχι μόνο δεν έδωσε το χέρι στον προπονητή του αλλά πήγε στην άκρη του πάγκου και πέταξε με μανία ένα μπουκάλι στο έδαφος εμφανώς εκνευρισμένος. Αυτό ο Ράσταβατς όπως είπε στη συνέντευξη τύπου το εξέλαβε ως το πάθος ενός παίκτη που θέλει να παίξει μέχρι τέλους και να βοηθήσει την ομάδα του και όχι ως μια ξεκάθαρη μομφή προς το πρόσωπο του.
Είναι ολοφάνερο πλέον ότι οι παίκτες του ΟΦΗ δεν θέλουν τον Ράσταβατς στην ομάδα ενώ και ο ίδιος ο Σέρβος δείχνει ότι δεν μπορεί να βάλει τους πιο άτακτους σε ένα καλούπι και να τους φέρει κοντά του. Και όταν ραγίσει το γυαλί ανάμεσα σε παίκτες και προπονητή τότε δύσκολα κολλάει ξανά.
Συνήθως λοιπόν όταν ένας προπονητής αναλαμβάνει πολλάκις την ευθύνη για τα χάλια της ομάδας του παίρνει το καπελάκι του η εν προκειμένου όπως συμβαίνει στην περίπτωση μας την τραγιάσκα του και αποχωρεί από την ομάδα. Ειδικά όταν αντιλαμβάνεται πλέον ότι δεν έχει και την όποια στήριξη του κόσμου του ΟΦΗ που δεν πιστεύει πλέον ότι ο Ράσταβατς μπορεί να γυρίσει το κουμπί και ειδικά με τα υλικά που έχει στη διάθεση του τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Και τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση όταν ρωτάς τον προπονητή αν σκέφτεται να παραιτηθεί και αυτός σου μιλάει περί ανέμων και υδάτων λες και δεν καταλαβαίνει τι του λες. Την ευθύνη που αναλαμβάνει ο Ράσταβατς κάποιος πρέπει να την πάρει και να την πάει ένα βήμα παραπέρα λύνοντας την συνεργασία με τον Σέρβο τεχνικό. Και ποιος θα αναλάβει να το κάνει αυτό. Ο Νταμπίζας που τιτλοφορείτε ως διευθυντής ποδοσφαίρου αλλά πολλές φορές χρησιμοποίησε τον όρο τεχνικός διευθυντής για τον εαυτό του στην πρόσφατη συνάντηση του με τους δημοσιογράφους λέγοντας ότι ο ρόλος ο δικός του είναι να μπορέσει η ομάδα να έχει υψηλούς στόχους με κύριο στόχο ο ιδιοκτήτης του συλλόγου να βάζει λιγότερα χρήματα κάθε χρόνο στην ομάδα.
Για να τα ξεκαθαρίσουμε λοιπόν μέχρι στιγμής σε πολλά οργανωτικά θέματα αλλά και αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά το δίδυμο Νταμπίζα- Πουρσανίδη που ουσιαστικά αντικατέστησε τον Μηνά Λυσάνδρου δεν έχει καταφέρει να καλύψει το σοβαρό κενό από την αποχώρηση του επί χρόνια CEO του ΟΦΗ. Θέλετε γιατί δεν είναι αυτός ο ρόλος τους , θέλετε γιατί δεν μπορούν να επιβληθούν εντός και εκτός αποδυτηρίων. Η αδυναμία του ΟΦΗ να βρει έναν άνθρωπο που θα έμπαινε στα παπούτσια του Μηνά Λυσάνδρου βαφτίστηκε ως αλλαγή ποδοσφαιρικού μοντέλου βάλαμε και ένα πιο βαρύγδουπο τίτλο στον Νταμπίζα αντί αυτού του τεχνικού διευθυντή και κάπως έτσι αμπαλάραμε ένα κενό που δεν καλύφθηκε ποτέ και που ο ΟΦΗ θα το πληρώνει συνεχώς την φετινή σεζόν αν δεν βρεθεί ένας κουμανταδόρος που θα βάλει το καράβι και πάλι σε ήρεμα νερά αλλά κυρίως θα επιφέρει την πειθαρχία μέσα στα αποδυτήρια.
Δεν γίνεται να διοικείται μια ομάδα έχοντας τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο της στην Αμερική και την ίδια ώρα αυτός που έχουν αφήσει να κάνει το γενικό κουμάντο στην ομάδα (και δεν εννοώ τον Νταμπίζα) να είναι εξωδιοικητικός παράγοντας γιατί είναι κολλητός του προέδρου και απαγορεύεται να μπει σε φάση αξιολόγησης γιατί στο κάτω κάτω δεν έχει και θεσμικό ρόλο στην ομάδα για να πληρώσει το μάρμαρο. Πως γίνεται ένας λάτρης του μπάσκετ να κουμαντάρει μια ποδοσφαιρική ομάδα. Αν μπορεί κάποιος να μου το εξηγήσει θα ήθελα να μου το πει και εμένα.
Το φετινό πρόβλημα του ΟΦΗ λοιπόν ξεκινάει από την κεφαλή και από το γεγονός ότι ο Μιχάλης Μπούσης στα 100 χρόνια της ομάδας αποφάσισε να ακολουθήσει μια πολιτική λιτότητας θέλοντας να δείξει στον φίλαθλο κόσμο δηλαδή τους πελάτες της ΠΑΕ ΟΦΗ ότι σας πήγα σε μια καινούργια μαγαζάρα αλλά σας πουλάω τα ίδια και χειρότερα προϊόντα από πέρυσι γιατί πρέπει να ξεστοκάρω πρώτα και μετά να φέρω νέο υλικό- ποδοσφαιριστές.
Κάποτε ο Νίκος Νιόπλιας όταν ρωτήθηκε σε ένα τουρνουά του Βόλου αν θυμάμαι καλά για το πως βλέπει την ομάδα του σε μια περίοδο όπου δεν γινόταν μεταγραφές και ήρθαν μαζεμένοι παίκτες στα χασομέρια είχε πει το αμίμητο “Αν δεν κάνουμε μεταγραφές θα κλάψουνε μανούλες”.
Φέτος λοιπόν που ο ΟΦΗ αποφάσισε προφανώς με εντολή του ιδιοκτήτη του να κάνει μόλις 6 προσθήκες και 3 εξ αυτών μόνο να είναι μεταγραφές βασικών παικτών πλασάροντας το παραμύθι της ομοιογένειας ως άλλοθι για αυτή την μεταγραφική πολιτική , οι μανούλες κλάψανε πολύ νωρίς με την διαφορά όμως ότι και η έξτρα μεταγραφική περίοδος μας αποχαιρέτισε με τον ΟΦΗ να έχει σοβαρά κενά ποιοτικά και ποσοτικά στο ρόστερ του και ας υποστηρίζει ο Νταμπίζας ότι είναι μια ομάδα που διαθέτει δύο παίκτες σε κάθε θέση. Μάλλον χρειάζεται δύο παίκτες σε κάθε θέση αυτός ο ΟΦΗ.
Εν κατακλείδι όποιος προσπάθησε στην πορεία των χρόνων να κοροϊδέψει τον κόσμο του ΟΦΗ και να του πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες βρέθηκε αργά η γρήγορα εκτός ομάδας. Τα παραδείγματα και επί εποχής Μπούση είναι πολλά και πρέπει οι αρμόδιοι να τα λάβουν υπόψη τους και να αναλάβουν το μερίδιο που τους αναλογεί με οποιοδήποτε προσωπικό κόστος.
Υ.Γ 1 Για το χωράφι του Παγκρητίου Σταδίου και τον κίνδυνο που κάποιοι ανεύθυνοι επέτρεψαν να γίνει αγώνας σε αυτό τον κάκιστο αγωνιστικό χώρο θα αναφερθώ εκτενώς σε άλλο άρθρο.
Υ.Γ 2 Η διαφορά των δύο ομάδων χθες πέρα από το αγωνιστικό ήταν τεράστια και εξωαγωνιστικά. Ο ΟΦΗ που πλέον έχει μικρύνει ποσοτικά αλλά ποιοτικά παραγοντικά είχε τον Νταμπίζα στο πάνω μέρος των δημοσιογραφικών τους Μυλωνάκη, Παπαστεφανάκη και τον εξωδιοικητικό κουμανταδόρο στα επίσημα και φαντάζομαι τον Πουρσανίδη κάπου στη φυσούνα. Την ίδια ώρα η Κηφισιά είχε τον Πρίτσα με την κουστωδία του στα επίσημα (περίπου 15 άτομα), και στον πάγκο μαζί με τον Λέτο τους δραστήριους Άγγελο Μπασινά, Σωτήρη Κυργιάκο και Στέφανο Κοτσόλη . Κοιτώντας λίγα μέτρα παρακάτω έβλεπες στον πάγκο του ΟΦΗ να αναδύεται η τραγιάσκα του Ράσταβατς όταν σηκωνόταν να δώσει εντολές και τον συμπαθέστατο κατά τα άλλα Σάββα Τσαμπούρη να προσπαθεί να αφυπνίσει τους παίκτες . Κάπως έτσι ο Παπαδόπουλος και ο Σιδηρόπουλος δεν σεβάστηκαν τίποτα έκαναν ένα διαιτητικό έγκλημα χθες στο Παγκρήτιο που θα τους στοιχίσει 2-3 αγωνιστικές και όλα καλά. Ο ΟΦΗ είναι απροστάτευτος από παντού και σε όλα τα επίπεδα παραδομένος στις ορέξεις του εκάστοτε εντολοδόχου διαιτητή και VARιστα.
