Ο Λασιθιώτης τεχνικός στο Primesport.gr
Ο Μανόλης Σκύβαλος είναι ένας άνθρωπος που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις στον ποδοσφαιρικό κόσμο της Κρήτης και όχι μόνο. Με θητεία ως πρώτος προπονητής στον ΠΟ Ατσαλένιου και τον Ηρόδοτο στο Ηράκλειο, όπου κατέκτησε τίτλους και άφησε έντονο αποτύπωμα, πλέον βρίσκεται στο πλευρό του Σάββα Παντελίδη ως βοηθός προπονητή στον Αστέρα Τρίπολης, στο υψηλότερο επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου, μετά την πρώτη προσπάθεια στον πάγκο της Λαμίας και στο πλευρό του Γιώργου Πετράκη.
Σε συνέντευξη στο Primesport.gr, ο Μανόλης Σκύβαλος μιλά για τα δυνατά παιχνίδια του Κυπέλλου με τον ΟΦΗ, τον ρόλο του ως συνεργάτης στον Αστέρα, την ευγνωμοσύνη του για την ευκαιρία που του δόθηκε από τον Σάββα Παντελίδη, αλλά και τις σκέψεις του για το μέλλον.
Ακολουθεί το κύριο μέρος της συνέντευξης
Συνδέθηκες, κατακτώντας τίτλους με δύο από τις πιο ιστορικές ομάδες του Ηρακλείου, τον ΠΟΑ και τον Ηρόδοτο. Τι σου έχει μείνει από το πέρασμα σου σε αυτές τις ομάδες;
«Παρότι είχα την τύχη να ζήσω σημαντικές επιτυχίες και τίτλους, τόσο με τον ΠΟΑ όσο και με τον Ηρόδοτο, αυτό που πραγματικά μου έχει μείνει πιο έντονα είναι οι ανθρώπινες σχέσεις που δημιούργησα. Με ανθρώπους που, ακόμα και σήμερα, κρατάμε επαφή και μοιραζόμαστε σεβασμό και εκτίμηση. Αυτές οι σχέσεις είναι που δίνουν πραγματική αξία στην πορεία μου. Και νιώθω ευγνώμων που και στις δύο αυτές ομάδες είχα την τύχη να συνεργαστώ με διοικήσεις σοβαρές, που παρείχαν τα πάντα στο ποδοσφαιρικό τμήμα.»
Δεύτερη θητεία σε μία ομάδα Super League. Πως είναι η εμπειρία του να δουλεύεις σε επαγγελματικό επίπεδο;
«Αυτή είναι η δεύτερη φορά που εργάζομαι στη Super League 1 ως βοηθός προπονητή, και σίγουρα είναι διαφορετική εμπειρία απ’ την πρώτη. Πλέον είμαι διαφορετικός άνθρωπος. Έχουν περάσει χρόνια, έχω αποκτήσει περισσότερη γνώση, εμπειρία και ωριμότητα. Η ομάδα στην οποία βρίσκομαι τώρα, ο Αστέρας Τρίπολης, είναι εντελώς διαφορετική σε επίπεδο και απαιτήσεις σε σχέση με τη Λαμία – με όλο τον σεβασμό και την εκτίμηση που έχω για τον σύλλογο.»
Ήσουν επιλογή του κ. Παντελίδη. Πώς είναι η συνεργασία με εκείνον;
«Με τον κύριο Παντελίδη έχουμε μία άψογη συνεργασία. Είναι ένας άνθρωπος εργατικός, έξυπνος, μα πάνω απ’ όλα καλός. Μας δίνει χώρο και εμπιστοσύνη, και αυτό μας γεμίζει αυτοπεποίθηση για να κάνουμε τη δουλειά μας όσο καλύτερα γίνεται. Τον ευχαριστώ που μου έδωσε ξανά την ευκαιρία να βρίσκομαι σε αυτό το επίπεδο και προσπαθώ κι εγώ να ανταποδίδω με καθημερινή δουλειά.»
Ποιος είναι ο ρόλος ενός βοηθού προπονητή σε μία ομάδα;
«Ο ρόλος του βοηθού προπονητή είναι απαιτητικός. Πέρα από τις αγωνιστικές ευθύνες, πρέπει να είσαι τα “μάτια και τα αυτιά” του προπονητή. Να τον προστατεύεις, να απορροφάς εντάσεις και να λειτουργείς σαν φίλτρο, ώστε να φτάνει σε εκείνον η ουσία.»
Ποια θεωρείς είναι τα στοιχεία ενός καλού προπονητή;
«Για να σταδιοδρομήσει κάποιος στον χώρο της προπονητικής δεν φτάνει μόνο η γνώση. Υπάρχει πολύ ταλέντο στην Ελλάδα, αλλά χρειάζεται υπομονή, επιμονή, καθημερινή βελτίωση και –πολύ σημαντικό– στήριξη από το σπίτι. Χωρίς αυτήν, δύσκολα αντέχεις. Σε αυτό το σημείο, θέλω πραγματικά να πω ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στη γυναίκα μου. Όλα αυτά τα χρόνια που παλεύω μέσα στον χώρο, είναι διαρκώς δίπλα μου και με στηρίζει με όλες της τις δυνάμεις. Χωρίς αυτή τη στήριξη, τίποτα από όσα έχω πετύχει δεν θα ήταν το ίδιο.»
Τι θεωρείς ότι λείπει από το ελληνικό ποδόσφαιρο για ν’ ανέβει σε επίπεδο;
«Αυτό που λείπει από το ελληνικό ποδόσφαιρο, σίγουρα δεν είναι το ταλέντο. Υπάρχει, και στους ποδοσφαιριστές και στους προπονητές. Αυτό που λείπει είναι το πλάνο και η υπομονή. Δεν υπάρχει χρόνος για να αναπτυχθεί ένας παίκτης ή ένας προπονητής. Αυτό είναι το μεγάλο κενό.»
Τώρα είσαι βοηθός προπονητή σε μία ομάδα, αλλά φαντάζομαι ότι στόχος σου μακροχρόνια είναι να ηγείσαι ενός πάγκου, έτσι δεν είναι;
«Όσον αφορά το μέλλον μου ως πρώτος προπονητής — έτσι κι αλλιώς, όλα αυτά τα χρόνια είχα την ευθύνη ομάδων, έστω και σε χαμηλότερες κατηγορίες.
Αυτή την περίοδο, όμως, είμαι απόλυτα ευγνώμων στον coach, τον κύριο Παντελίδη, που μου έδωσε την ευκαιρία να είμαι συνεργάτης του στο υψηλότερο επίπεδο, σε μια τόσο ποιοτική και απαιτητική ομάδα. Αυτό που έχω στο μυαλό μου είναι να γίνομαι καθημερινά καλύτερος και να ανταποκρίνομαι με συνέπεια στον ρόλο μου.
Το μέλλον, φυσικά, κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει. Θα ήθελα κάποια στιγμή να επιστρέψω στον ρόλο του πρώτου προπονητή, όταν έρθει η σωστή στιγμή. Προς το παρόν, όμως, είμαι απόλυτα ικανοποιημένος με αυτό που ζω και ευγνώμων για την εμπιστοσύνη που μου έχει δείξει ο κύριος Παντελίδης.»
Ποιες είναι οι συνθήκες εργασίας στον Αστέρα Τρίπολης; Όλοι μιλούν ότι γίνεται σπουδαία δουλειά σε όλα τα επίπεδα.
«Ο Αστέρας είναι μία πάρα πολύ οργανωμένη ομάδα. Θεωρώ ότι βρίσκεται σε εξαιρετικό επίπεδο. Αν εξαιρέσουμε τις ομάδες του λεγόμενου “Big 5”, πιστεύω πως ο Αστέρας δεν έχει πολλά να ζηλέψει από αυτές.
Η καθημερινότητα στον σύλλογο είναι πολύ καλή, οι συνθήκες εργασίας είναι εξαιρετικές και η διοίκηση προσπαθεί συνεχώς να καλλιεργεί ένα οικογενειακό κλίμα. Είναι πάντα κοντά σου, χωρίς όμως να παρεμβαίνει — σε αφήνουν να δουλέψεις ελεύθερα και απερίσπαστα.
Γενικά, είναι μία ομάδα που σφύζει από υγεία. Το μόνο που σε απασχολεί είναι το αγωνιστικό κομμάτι· όλα τα υπόλοιπα, που πολλές φορές μπορεί να δυσκολεύουν την καθημερινότητα, εδώ δεν υπάρχουν. Στην προπονητική διαδικασία δεν σου λείπει τίποτα — έχουμε όλα τα απαραίτητα μέσα.
Γενικά, είναι πραγματική ευτυχία να εργάζεσαι σε αυτή την ομάδα.»
Δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στα παιχνίδια των ημιτελικών. Ο Αστέρας προσπάθησε, όμως ο ΟΦΗ ήταν εκείνος που προκρίθηκε στον τελικό. Πως είναι να ζεις δύο τέτοια παιχνίδια και πως ένιωσες βλέποντας τους φίλους των δύο ομάδων να συνυπάρχουν αρμονικά;
«Τα παιχνίδια του Κυπέλλου με τον ΟΦΗ ήταν ιδιαίτερα φορτισμένα συναισθηματικά. Διακυβευόταν ένας πολύ μεγάλος στόχος και για τις δύο ομάδες, η είσοδος στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας.
Πιστεύω πως όλος ο οργανισμός του Αστέρα, όπως και ολόκληρη η πόλη της Τρίπολης, ζούσε και ανέπνεε για αυτά τα παιχνίδια. Δυστυχώς, δεν καταφέραμε να κάνουμε τον κόσμο μας χαρούμενο και να προκριθούμε στον τελικό.
Προσωπικά είμαι ένας άνθρωπος που συνήθως δεν αγχώνεται εύκολα. Ωστόσο, όταν έχεις μπροστά σου έναν τόσο μεγάλο στόχο, όπως αυτόν, δεν γίνεται να μη σε αγγίξει το άγχος, το θέλαμε πάρα πολύ.
Δυστυχώς, δεν τα καταφέραμε. Ο ΟΦΗ ήταν αυτός που προκρίθηκε και θέλω πραγματικά να του ευχηθώ καλή επιτυχία στον τελικό με τον Ολυμπιακό. Μακάρι να καταφέρει να κατακτήσει το Κύπελλο μία κρητική ομάδα.
Το θέαμα που είδαμε και στα δύο γήπεδα, στην Τρίπολη και στο Ηράκλειο, ήταν πραγματικά εντυπωσιακό. Δεν βλέπουμε συχνά εικόνες από ελληνικά γήπεδα όπου όλοι οι φίλαθλοι είναι μαζί, χωρίς να συμβεί το παραμικρό. Είναι κάτι που σου δίνει μεγάλη χαρά, και όταν το παρακολουθείς ως τρίτος, σε γεμίζει αισιοδοξία όχι μόνο για το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά και για την ελληνική κοινωνία γενικότερα.
Γιατί, κακά τα ψέματα, τον τελευταίο καιρό έχουμε δει πολλά περιστατικά βίας. Αυτά τα φαινόμενα βρίσκουν διέξοδο μέσα στον αθλητισμό, παρόλο που κατά τη γνώμη μου δεν έχουν να κάνουν με τον αθλητισμό, αλλά με την κοινωνία μας συνολικά.
Οι εικόνες αυτές ήταν πάρα πολύ όμορφες, σε γεμίζουν αισιοδοξία ως άνθρωπο και ως υπεύθυνο πολίτη. Και σίγουρα για αυτό το καλό κλίμα, τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου, μεγάλο ρόλο έπαιξαν και οι διοικήσεις των δύο ομάδων. Πρέπει να παραδειγματιστούμε από αυτές τις εικόνες, γιατί πραγματικά είναι πολύτιμες και ευχής έργον είναι να τις βλέπουμε και στο μέλλον.»
